ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΟΥΣ

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΟΥΣ

- Πατέρες ευλογείτε, πάτερ Ευστράτιε είμαι η κ.Μαρία Μαρμαρού που σας τηλεφώνησα χτες από τη Φίλια.
Πάτερ πάει πολύ καιρός που δεν ένιωθα καλά. Έβλεπα κάποια σημάδια στο σώμα μου που δεν μου άρεσαν καθόλου. Πήγαμε με τον άνδρα μου στους γιατρούς. Αυτοί μου είπαν ότι δεν έχω τίποτα. Εγώ όμως είχα συνεχώς αιμορραγίες και μάλιστα μεγάλες. Οι δικοί μου το έκρυβαν, είχε πολύ προχωρήσει η “κακιά” αρρώστια πάνω μου.

Πήγα στο Μοναστήρι στον ΆΙγνάτιο, που είναι πολύ κοντά στο χωριό μας, τη Φίλια. Εκεί μπροστά στην αγία του εικόνα, άνοιξα την καρδιά μου και

γιο

του εμπιστεύτηκα τη ζωή μου. Τον παρακάλεσα να με βοηθήσει να ζήσω λίγο, λίγο όσο χρειάζεται να δω τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου που ήταν στη μακρινή Αμερική. Έφυγα ξάλαφρη. Το βράδυ, δεν μπορώ να πω αν ήταν όνειρο ή όραμα... Βλέπω έναν μελαχροινό νέο με αθλητική κορμοστασιά. Φορούσε μπότες και μία χρυσή στολή. Ένα χρυσό σπαθί έβγαζε φλόγες στο δεξί του χέρι.
Μου χαμογελούσε και μου είπε:
“.. ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ, ΘΑ ΧΑΡΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ, ΘΑ ΖΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ, ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ...”

Τον αναγνώρισα, ήτανε ο Ταξιάρχης! Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ! Είμαι βέβαιη ότι ο Άγιος Ιγνάτιος του μήνυσε, γιατί γνωρίζω πόσο τον αγαπούσε και τον λάτρευε όταν του έχτιζε τον μεγαλοπρεπή Ναό Του στο μοναστήρι του Λειμώνος, όταν ακόμα ήταν ηγούμενος εδώ κάτω στη γη. Από μικρή έρχομαι εδώ στον Ταξιάρχη και Του ζητώ την προστασία Του. Τούτη τη φορά όμως, βοήθησε και ο Άγιος Ιγνάτιος.
Αλλά ας συνεχίσω....

Πήγα πολλές φορές στους γιατρούς και εδώ στο Νοσοκομείο και στην Αθήνα. Πάντοτε με καθησύχαζαν. Δεν έχεις τίποτα μου έλεγαν για να με παρηγορούν. Ένα βράδυ παρουσιάστηκε ο Ταξιάρχης πάλι στον ύπνο μου και μου λέει:
“.....ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ, ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΑΦΑΙΡΕΣΩ ΚΑΘΕ ΚΑΚΟ....”

Το πρωί της άλλης μέρας πήγα στη Μυτιλήνη. Είχα τέτοιο θάρρος και βεβαιότητα για το καλύτερο. Πάω στο νοσοκομείο και ζητώ να μου κάνουν εγχείρηση και για να τους βοηθήσω είπα ότι έμαθα για την αρρώστεια μου. Έκανα μερικές εξετάσεις, οι γιατροί ανησύχησαν. Μου είπαν ότι πρέπει να πάω στην Αθήνα σε μεγαλύτερο νοσοκομείο για να έχω καλύτερα αποτελέσματα. Κατάλαβα ότι φοβότανε την αποτυχία τους, επειδή η αρρώστια μου είχε προχωρήσει πάρα πολύ., δεν ήθελαν να με εγχειρήσουν.
Εγώ τους είπα: “....Όχι θα με εγχειρήσετε εσείς. Φέρτε μου να σας υπογράψω ότι δεν έχετε καμία ευθύνη και πως η ασθένεια μου είναι πολύ προχωρημένη. Μη φοβάστε όλα θα πάνε καλά!..”
Οι γιατροί τα `χασαν έτσι όπως τους μίλησα.

Γιαγιά, εσύ που ξέρεις ότι η ασθένεια σου είναι πολύ προχωρημένη;
Το ξέρω πολύ καλά, μήπως κάνω λάθος; Όχι. Όμως μη φοβάστε και προχωρήστε, θέλω να εγχειριστώ εδώ, σε σας και να γλιτώσω τις πολλές ταλαιπωρίες της Αθήνας. Θα δείτε πόσο καλά θα πάμε.
Οι γιατροί χαμογέλασαν σαστισμένοι, δεν περίμεναν τέτοιο θάρρος.

Πράγματι, να μη τα πολυλογώ, δέχτηκαν και μου έγινε η εγχείρηση, μου αφαίρεσαν όλα τα όργανα. Τα βράδυα στο νοσοκομείο. Πάντα χαμογελαστός με επισκεπτόταν ο μελαχροινός νέος στον ύπνο μου!
Κατά την ανάρρωση μου οι γιατροί δεν πίστευαν στα μάτια οτυς. Πόλύ σύντομα έκλεισαν οι τομές της εγχείρησης και βγήκα από το νοσοκομείο. Φεύγοντας μου είπαν ότι σε έξι μήνες θα πρέπει να ξαναπάω για να με εξετάσουν και πάλι. Με βρήκαν σε άριστη κατάσταση.
Σε ένα χρόνο ξαναπήγα και απεφάνθηκαν: “...Δεν θα μπορούσες να ήσουν καλύτερα....”

Τα παιδιά μου, για να ησυχάσουν περισσότερο, ζήτησαν να πάω Αμερική και να με εξετάσουν εκεί ειδικοί γιατροί. Όλο χαρά πήγα για να δω τα παιδιά παρά τους γιατρούς.
Πέρασα από τον Άγιο Ιγνάτιο και τελος ήρθα στον σωτήρα μου Ταξιάρχη να πάρω ευλογία και ξεκίνησα. Έμεινα μέσα σε ένα μεγάλο νοσοκομείο στην Αμερική έξι ημέρες. Μου έκαναν πάρα πολλές εξετάσεις και στο τέλος μου είπαν:
- “.... Γύρισες από τον άδη. Σε τέτοια προχωρημένη κατάσταση δεν σώζεσαι με τίποτα, αυτό είναι από τα θαύματα της φύσης....”

“...Όχι, τους είπα, είναι ένα θαύμα του Ταξιάρχη, του Ταξιάρχη Μανταμάδου!....”

Φεύγοντας από το νοσοκομείο μου παρήγγειλαν και οι εκεί γιατροί, πάνω στο χρόνο, να πάω να κάνω επίσκεψη στους γιατρούς της πατρίδας μου.
Μόλις λοιπόν ήρθα από την Αμερική, θέλησα να έρθω και να ευχαριστήσω το Σωτήρα μου φύλακα.
Σκέπτεστε πατέρες τη συγκίνηση μου, όταν μπαίνοντας μέσα στο ναό είδα την κάρα του Αγίου Ιγνατίου;

Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, από το βιβλίο “Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ”, σελ.111