Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

Gigapixel εικονική περιήγηση της Μονής

Εδώ θα βρείτε την Gigapixel εικονική περιήγηση της Μονής μας, με την οποία μπορείτε να εξερευνήσετε όλους τους χώρους της σα να βρισκόσασταν εκεί, να δείτε από πολύ κοντά την μοναδική ανάγλυφη εικόνα του Ταξιάρχη, να ακούσετε το ιστορικό της από τον προϊστάμενο του Ναού, Πατέρα Ευστρατίο Δήσσο και να δείτε βίντεο από την Ιερά Πανύγηρη. Οι ψαλμωδίες που ακούγονται είναι του Μιχαήλ Άνθιμου Δήσσου.
Μετά τον Ναό, αξίζει να περιπλανηθείτε προς το παρεκκλήσι του Αγιάσματος, τους εξωτερικούς χώρους και τους ξενώνες μας.


Κοιτάξτε σε όποια κατεύθυνση θέλετε σέρνοντας με πατημένο κλικ το ποντίκι ή το δάκτυλο σας στην οθόνη, ενώ μην παραλείψετε να κάνετε ζουμ για να δείτε από πολύ κοντά ό,τι επιθυμείτε χρησιμοποιώντας τη ροδέλα του ποντικού ή ανοιγοκλείνοντας δυο δάκτυλα ταυτόχρονα.


Eπίσημη ιστοσελίδα του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου




Αγαπητά μας μέλη,
Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση σάς ανακοινώνουμε τη δημιουργία και τη δυνατότητα επίσκεψης της επίσημης ιστοσελίδας του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου.
Είναι πραγματικά ένα πανέμορφο πόνημα, πλήρες και ουσιαστικό, στο οποίο περιέχονται:
• Όλες οι πληροφορίες για το Προσκύνημα.
• Το ιστορικό της θαυματουργής Εικόνας του Αρχαγγέλου και του κτισίματος του Ναού.
• Η ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου σε απαράμιλλη ποιότητα.
• Τα πέντε τελευταία θαύματα από το περιοδικό «ο Ταξιάρχης».
• Η πρόσφατη επικαιρότητα της ενορίας Μανταμάδου.
• Ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία των τελευταίων εννέα Κυριακών, καθώς και η υπερ-σύνδεση για την απ’ ευθείας μετάδοση κάθε Κυριακής.
• Πληροφορίες για το πώς να γίνετε συνδρομητές στο περιοδικό «ο Ταξιάρχης».
• Μια φόρμα επικοινωνίας του Προσκυνήματος.
• Υπερ-συνδέσεις για την ιστοσελίδα στο Facebook και το κανάλι στο Youtube.
Το εντυπωσιακότερο ίσως που θα βρείτε καθώς ανοίξετε την ιστοσελίδα, είναι μια υπερ-σύνδεση που σάς οδηγεί στην επίσκεψη του Προσκυνήματος, μέσα από τη δυνατότητα της εικονικής περιήγησης. Με τον τρόπο αυτό μπορείτε να επισκεφθείτε και να απολαύσετε με εξονυχιστική λεπτομέρεια κάθε σημείο του Μοναστηριού, από τον κυρίως ναό με τις αγιογραφίες και τα ιερά κειμήλια καθώς και τα Άγια λείψανα των σφαγιασθέντων μοναχών, το προαύλιο του ναού και την πίσω αυλή του πλατάνου, το παρεκκλήσι του Αγιάσματος με το Αγίασμα του Αρχαγγέλου, το εξωτερικό προαύλιο του μοναστηριού με το κυλικείο και τους ξενώνες. Όλα αυτά πλαισιωμένα με πλήρη γραπτή και προφορική ξενάγηση από τον προϊστάμενο του Προσκυνήματος Πρωτοπρεσβύτερο Ευστράτιο Δήσσο και κάτω από Βυζαντινές μελωδίες.
Είναι πραγματικά μια εξαιρετική δημιουργία, για την οποία συνεργάστηκαν στενά και για μεγάλο χρονικό διάστημα ο προϊστάμενος και το εκκλησιαστικό συμβούλιο του ναού με το προσωπικό του με επαγγελματίες του είδους που έχουν έδρα τη Μυτιλήνη, οι οποίοι πραγματοποίησαν σφαιρικές πανοραμικές φωτογραφήσεις 360x180 μοιρών σε πολύ μεγάλο αριθμό, που συνδυάστηκαν μεταξύ τους με ειδικό λογισμικό.
Για την υλοποίησή της χρειάστηκαν πάνω από 15.000 φωτογραφικά καρέ για 28 σημεία Gigapixel ανάλυσης. Έγινε χρήση φωτογραφικών μηχανών DSLR υψηλής ανάλυσης, και εφαρμόσθηκαν τεχνικές HDR και focus stacking. Υπήρξαν σημεία που χρειάστηκαν πάνω από 2000 φωτογραφικά καρέ για να βγει το τέλειο αποτέλεσμα. Όλη η δουλειά είχε συνολικό μέγεθος λίγο πάνω από 1 Terabyte.
Επισκεφθείτε το Ιερό Προσκύνημα των Παμμ. Ταξιαρχών Μανταμάδου και περιηγηθείτε με τη νέα αυτή εφαρμογή.

Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΧΑΡΙΖΕΙ ΣΕ ΑΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ - ΠΟΥ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΑΙΔΙ - ΔΥΟ ΥΓΙΕΣΤΑΤΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ

Σεβαστε Πάτερ Στρατή, τούτο το γράμμα σίγουρα θα έπρεπε να το έιχα στείλει μερικά χρόνια πριν, όμως δεν το είχα σκεφτεί, μέχρι που πριν από λίγες ημέρες έπεσε στα χέρια μου το τελευταίο σας βιβλίο. Διαβάζοντας τις θαυμαστές ενέργειες των Αρχαγγέλων και ιδιαίτερα αυτές που αφορούν τη μητρότητα, θυμήθηκα τη δική μου περίπτωση.
Σε μια από αυτές τις ιστορίες, δεν μπορείτε να φανταστείτε τη συγκίνηση μου, όταν γυρίζοντας τη σελίδα αντίκρισα τις φωτογραφίες των δικών μου παιδιών, που τα φέραμε τότε στον Ταξιάρχη για πρώτη φορά και Του τα αφιερώσαμε μπροστά στην ανάγλυφη και θαυμαστή εικόνα Του.
Ήμουν κι εγώ πάτερ, μια γυναίκα που πολλά χρόνια λαχταρούσα να σφίξω στην αγκαλιά μου ένα δικό μου παιδι και να νιώσω τη γλυκιά του ζεστασιά στα στήθη μου.
Δεν ήθελα να πάω σε γιατρούς και να κάνω πειραματα. Όμως στο τέλος βλέποντας ότι δεν γίνετε τίποτα πήγα!
Έπειτα από μια σειρά εξετάσεων μας πληροφόρησαν ότι εχω μεγάλο πρόβλημα και δεν μπορώ να κάνω παιδί παρά μόνο με εξωσωματική.
Γνώριζα και ζήτησα να μάθω περισσότερα και πληροφορήθηκα πως όσες γυναίκες βάδισαν στο δρόμο αυτό της εξωσωματικής είχαν πολλές δυσκολίες.
Φάρμακα που πολλές φορές έχουν παρενέργειες, πολλές εξετάσεις, πολλές μεταβάσεις στην Αθήνα.
Χρόνια προσευχόμουν, ήλπιζα και περιμενα το θείο δώρο που δεν ερχόταν. Τελικά η επιθυμία να γίνω μητέρα με έφερε στο σημείο να αποφασίσω να κάνω εξωσωματική. Πέντε φορές δοκίμασα και άλλες τόσες απέτυχα. Αποκαρδιώθηκα! Είπα δεν θα συνεχίσω!
Μετά την τελευταία αποτυχία, σύννεφα θλίψης και της απογοήτευσης σκέπασαν τον ουρανό της ζωής μας. Η καρδιά μας βαριά, το γέλιο μας ψεύτικο, η χαρά μας ανύπαρκτη.
Ο άνδρας μου προσπαθούσε να μου δίνει κουράγιο. Κι εγω; Τα βράδια, που έλειπε στην αγορά, γονατιστή μπροστά στο εικονοστάσι προσευχόμουν ώρες και ζητούσα με δάκρυα από τον Θεό το θαύμα.
Σε αυτή την κατάσταση που βρισκόμουν , σαν άγγελος σταλμένος από τον θεό, μια φίλη μου, πρότεινα να ξαναδοκιμάσω με την βοήθεια του Ταξιάρχη. Στην αρχή δεν το συζητούσα καν. Η συνεχής όμως προσευχή άρχισε να μαλακώνει σιγά-σιγά την καρδιά μου και να λυγίζει η άρνηση μου.
Έρχομαι στον Ταξιάρχη γονατίζω μπροστά στην θαυμαστή εικόνα Του και ξεσπώ σε κλάμα παράκλησης. Εκείνο που θυμαμαι καλά ότι Του έλεγα συχνά ήταν:
- Ταξιάρχη μου μεσίτευσε στον Κύριο να με συγχωρέσει την αμαρτωλή και να δώσει και σε μένα λίγα ψίχουλα της αγάπης Του. Γνωρίζεις τον πόνο μου, δεν μπορώ.Ευλόγησε το ταξίδι αυτό να έχει αίσιο τέλος.
Θα σε ευγνωμονώ σ`όλη μου τη ζωή.
Δεν ξέρω πόση ώρα προσευχόμουν, αλλά μου έκανε πολύ καλό, ένιωσα ξάλαφρη! Η ελπίδα άρχισε σιγα-σιγά να φτερουγίζει στην καρδιά μου.
Έφυγα από τον Ταξιάρχη και πήγα στην Παναγια της Αγιασου.
Με αναπτερωμένες τις ελπίδες μου, έφυγα στην Αθήνα. Εκει επισκέφθηκα και την Αγια Ειρήνη Χρυσοβαλάντου.
Ήμουν πια σχεδόν δυνατή. Πριν μπω στο ιατρείο, νοερά υποσχέθηκα στον Ταξιάρχη πως όταν κάνω παιδί, θα το πήγαινα γονατιστή στην θαυμαστή εικόνα Του, αντίδωρο της αγάπης και της ευσπλαγχίας του.
Στο ιατρείο η νοσοκόμα μου έκανε την πρώτη χοριακή και μου είπε να περιμένω λίγο για την δεύτερη,
Στην πρώτη είχα 70 μονάδες και στην δεύτερη 1200!
Σκεφτείτε, Πάτερ τι ένιωσα, όταν η κοπέλα μου είπε
“Τι ήρθατε να κάνετε εδω; Εσεις είστε έγκυος”
Δεν το πιστευα! Αναλύθηκα σε δάκρυα! Δάκρυα χαράς! Δεν ήξερα τι έλεγα, τι έκανα, πως ένιωθα. Ήμουν τρελή, μεθυσμένη απο ευτυχία!
Περιττό να σας πω, πως σε όλη την διαρκεια της εγκυμοσύνης μου, αλλά και κατά τον τοκετό, η παρουσία της Παναγίας και του Ταξιάρχη ήταν ολοφάνερη. Κάθε δυσκολία που παρουσιαζόταν, δια μαγείας εξαφανιζόταν!
Δεν ήθελα να δω τι μωρό είχα στην κοιλιά μου. Δεν πήγα σε γιατρό.
Είπα: “Αυτό είναι δώρο Θεού, θα το μάθω όταν πρέπει, όταν μου το δώσει Εκείνος. Θα το προστατεύσουν οι δικοί μου γιατροί, η Παναγία και ο Ταξιάρχης”!
Και ανταμείφθηκα! Γέννησα φυσιολογικά δύο χαριτωμένα κοριτσάκια.
Σαράντισα λίγο μετά το Πάσχα. Των Μυροφόρων, ημέρα Πανήγυρις των Ταξιαρχών στο Μανταμάδο, εκπληρώσαμε με τον άνδρα μου το τάμα και φέραμε γονατιστοί τα αγγελούδια μας και τα εναποθέσαμε μπροστά στη θαυματουργό εικόνα Του!
Βαπτίσαμε τα κοριτσάκια μας και δώσαμε με ευγνωμοσύνη, στο ένα το όνομα του Ταξιάρχη και στο άλλο το όνομα της Παναγίας μας.
Αυτοί οι Άγιοι μας έκαναν γονείς και μακάρι και πολλά άλλα ζευγάρια να πιστέψουν ακράδαντα στην παντοδυναμία του Θεού και στην μεσιτεία των Αγίων Του και να νιώσουν τη μητρική και πατρική ευτυχία.
Με σεβασμό
Τσαγκαράκη Βασιλική
.......................................................................................
ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ – ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015, Ενοριακού Ναού Παμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου

«Λέσβος, το νησί του Ταξιάρχη» Επ. 6ο «Φωτεινά Μονοπάτια» ΕΡΤ2


Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

Μητροπολίτης Μόρφου: «Μάνα φοβάσαι τον θάνατο;» «Αγαπώ τον Αρχάγγελο!»

Κήρυγμα Μητροπολίτη Μόρφου Νεοφύτου στον Πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής του εν Χώναις θαύματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον ιερό ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ  στο χωριό Πλατανιστάσα (05.09.2016).


Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016

ΘΑΥΜΑ ΤΕΚΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ

Θαυμαστές επεμβάσεις του Ταξιάρχη Μανταμάδου στη ζωή της αφηγήθηκε και η κ. Μιχαηλάρη από την Ελευσίνα. Ήταν άτεκνη, καθώς και η αδελφή της, κι επειδή ποθούσαν ν” αποκτήσουν παιδί, στράφηκαν με πίστη στο Θεό και στη μεσιτεία του αρχαγγέλου. Σε μια αγρυπνία που έκαναν προς τιμήν του Ταξιάρχη, τον παρακάλεσε με θέρμη η κ. Μιχαηλάρη για το πρόβλημα της. Τα ξημερώματα την πήρε λίγο ο ύπνος. Είδε ότι βρισκόταν στο ναό του αρχαγγέλου με την αδελφή της, όταν ξαφνικά παρουσιάστηκε ο Ταξιάρχης με όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Γονάτισε αμέσως και τον παρακάλεσε να τους χαρίσει από ένα παιδί. Κι εκείνος άπλωσε το χέρι του, σαν να ήθελε να τις καθησυχάσει, και είπε:
– Μην ανησυχείτε. Κι οι δυο σας θα κάνετε παιδιά. Να ευχαριστήσετε το Θεό γι” αυτό Του το δώρο.
Σε τέσσερα χρόνια η αδελφή της απέκτησε παιδί, η ίδια όμως όχι. Πέρασαν εννέα χρόνια, οπότε άρχισε ν” απελπίζεται. Στράφηκε τότε στην επιστήμη. Ταλαιπωρήθηκε, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Πληροφορήθηκε ότι στην Αγγλία υπήρχε ένας γιατρός που μπορούσε με εγχείρηση να οδηγήσει στην τεκνοποίηση, με πιθανότητες μία στις εκατό. Το αποφάσισε και ετοιμάστηκε για το ταξίδι. Ένιωθε όμως έλεγχο συνειδήσεως. Την τελευταία στιγμή δίστασε. Σκέφτηκε να καταφύγει στον Ταξιάρχη για να τη φωτίσει τι να κάνει. Πήγε στο ναό του, στο Μανταμάδο, και τον παρακάλεσε. Και το ίδιο βράδυ, ενώ προσευχόταν, τον είδε να βγαίνει ολοζώντανος απ” το εικόνισμα του, μ” ένα βλέμμα παραπονεμένο, σαν να της έλεγε: «Γιατί λιγοψύχησες; Γιατί έχασες την πίστη σου και την ελπίδα στο Θεό;
Δεν πείστηκες απ” το παράδειγμα της αδελφής σου;». «Έπεσε αμέσως μετανοημένη και ζήτησε με δάκρυα συγχώρηση. Τότε τον άκουσε να της λέει:
– Δεν θα πας έξω. Εκεί δεν πρόκειται να κάνεις παιδί. Εδώ θα το αποκτήσεις.
Σ” ένα μήνα ήταν έγκυος κι έφερε στον κόσμο ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, τη Βαρβάρα. Όταν η μικρή ήταν έξι χρονών, πήγανε στο ναό του αρχαγγέλου για να κάνουν μια ευχαριστήρια αγρυπνία. Η μητέρα άφησε το παιδί σ” ένα κελλί για να κοιμηθεί και πήγε στην εκκλησία. Όταν τελείωσε η λειτουργία και γύρισε στο κελλί, η μικρή της είπε:
– Εσύ, μαμά, ήσουν στην εκκλησία, αλλά ο Ταξιάρχης ήταν μαζί μου όλη τη νύχτα και μου κρατούσε συντροφιά.
Αργότερα, η ευλαβής γυναίκα δοκίμασε άλλη μια θαυμαστή εκδήλωση της προστασίας του αρχαγγέλου. Ανήμερα των Ταξιαρχών το 1989, την έπιασε δυνατός πόνος στη μήτρα. Σε λίγο καιρό η κατάσταση επιδεινώθηκε. Έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις και οι γιατροί συνέστησαν να γίνει εγχείρηση. Εκείνη, μόλις το άκουσε, αρνήθηκε, κι άρχισε να κλαίει σαν μικρό παιδί. Κατέφυγε πάλι στον Ταξιάρχη, και ζητούσε με επιμονή και πίστη το θαύμα του.
Με την προσευχή ηρέμησε, κι όταν το βράδυ έπεσε να κοιμηθεί, βλέπει στον ύπνο της την Παναγία, βασίλισσα στο θρόνο, και πλάι της τον Ταξιάρχη. Της χαμογελούσαν.
Το πρωί ξεκίνησε για να εισαχθεί στο νοσοκομείο. Έκανε πολλές εξετάσεις και περίμενε τ” αποτελέσματα. Κάποια στιγμή την κάλεσαν οι γιατροί και της είπαν:
– Δεν έχεις απολύτως τίποτα, κυρία μου. Μπορείς να πάς στο σπίτι σου…
Από τότε είναι εντελώς υγιής και δοξάζει τον Κύριο και τη χάρη του αρχαγγέλου Του.

Ενώ βρισκόμουν δεμένη μέσα στο χειρουργείο για όγκο στο στήθος και οι νοσοκόμες με ετοίμαζαν, είδα έναν άνδρα μέσα σε ασημένια πανοπλία που άστραφτε, με σπαθί στο χέρι…



Με το γράμμα αυτό, θέλω να σας πω για την προσωπική μου δοκιμασία που πέρασα τον χειμώνα και ξεπεράστηκε με την Χάρη Του Ταξιάρχη Μιχαήλ:
Είχα ένα πρόβλημα στο στήθος εδώ και πολύ καιρό. Είχε παρουσιαστεί ένα υγρό μπαλάκι που με πονούσε τρομερά αλλά δεν έλεγα σε κανέναν τίποτα. Κάποια στιγμή που δεν άντεχα άλλο τον πόνο πήγα στο γιατρό, ο οποίος μετά από εξετάσεις μου είπε, ότι κατά πάσα πιθανότητα ήταν καρκίνος. Με τούτο το δεδομένο, έπρεπε να γίνει επείγουσα εισαγωγή στο Νοσοκομείο και να αφαιρεθεί το συντομότερο όλο το στήθος.
Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Έκλαιγα και δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν είχα κάποιον να με στηρίξει και βίωνα τούτο το πρόβλημα υγείας μου εντελώς μόνη. Τότε η βαφτιστήρα μου, μου υπέδειξε τον Πανορμίτη και με προέτρεψε να προσευχηθώ σε Εκείνος για να με βοηθήσει. Πραγματικά από την ίδια ώρα άρχισα να τον παρακαλώ και να εκλιπαρώ για βοήθεια.
Τελικά μπήκα στο Νοσοκομείο στις 4 Ιανουαρίου του 2008, με πολύ άγχος, στενοχώρια και φόβο, για την εξέλιξη της κατάστασης. Απ” την στιγμή που με πήραν από το δωμάτιο για το χειρουργείο, άρχισα να επικαλούμαι τον Αρχάγγελο και να ζητώ απ” τα βάθη της καρδιάς μου την βοήθειά Του. Υποσχέθηκα ότι θα πήγαινα στο Μοναστήρι Του στην Σύμη, για να προσκυνήσω και την Θαυματουργή Εικόνα Του.
Ενώ βρισκόμουν δεμένη μέσα στο χειρουργείο και οι νοσοκόμες με ετοίμαζαν, είδα έναν άνδρα μέσα σε ασημένια πανοπλία που άστραφτε με σπαθί στο χέρι, που με κοιτούσε και ερχόταν προς το μέρος μου. Μου έκαναν εντύπωση οι αστραφτερές μπότες του. Αμέσως σκέφτηκα: Ταξιάρχη μου είσαι κοντά μου, μη μ’αφήσεις.
Όταν ξύπνησα, βρισκόμουν στο δωμάτιό μου και γύρω μου υπήρχαν οι δικοί μου άνθρωποι. Εγώ επειδή ήμουν χάλια δεν ήθελα κανένα. Το βράδυ κατάφερα να σηκωθώ για την τουαλέτα και εκεί βρήκα το κουράγιο να κοιτάξω το στήθος μου, Με απερίγραπτη χαρά διαπίστωσα ότι τελικά ο γιατρός δεν έκανε ολική μαστεκτομή, αλλά μόνο αφαίρεση του όγκου!
Αυτό για μένα ήταν ένα μεγάλο θαύμα του Ταξιάρχη, που πλέον είναι ο προστάτης Άγιός μου και Τον ευχαριστώ πολύ. Λίγο καιρό μετά με αξίωσε και επισκέφθηκα την Μονή Του, τον προσκύνησα και τον ευχαρίστησα για την μεγάλη ευεργεσία του. Στην Σύμη θα πηγαίνω όσο ζω, για να τον προσκυνώ πάντοτε και να τον δοξάζω για το καλό που μου έκανε.
Πηγή: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Στο μέσον, λοιπόν, τριών παρακλήσεων της 3ης, 5ης, και 7ης Νοεμβρίου 1988...ΔΑΚΡΥΣΕ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ

.......Στο μέσον, λοιπόν, τριών παρακλήσεων της 3ης, 5ης, και 7ης Νοεμβρίου 1988 και καθώς οι ιερείς και οι χριστιανοί είχαν καταλάβει, τον έμπροσθεν της θαυματουργού αναγλύφου εικόνος χώρο, έκπληκτοι έβλεπαν να ξεχύνονται, από τα δυο μάτια του Αρχαγγέλου δάκρυα!!! 


Δάκρυα άφθονα που κυλούσαν και έβρεχαν τα δυο Του μάγουλα και χανόταν μέσα στον ασημένιο Του θώρακα.
Η ψαλμωδία τότε σταματησε. Πάγωσε η φωνή όλων και μόνο των ιερέων η φωνή, τρεμουλιαστή κι αυτή, μόλις ακουγόταν, συνέχιζε:"Διάσωσον από κινδύνους τους δούλους σου, Ταξιάρχα, ότι πάντες προς τον Θεόν μεσίτην θερμότατον, κεκτήμεθα, Αρχάγγελε του Κυρίου".
Το πρόσωπό Του πήρε μια πονεμένη, θλιμμένη έκφραση. Ήταν θαρρείς ζωντανό, εκφραστικό, έτοιμο να σου μιλήσει. Και η ματιά Του; Ω Θεέ μου...η ματιά Του! Πύρινη και αυστηρή, όμως και εναγώνια στοργική. Την ένοιωθες να σε κατακλύζει, να πλημμυρίζει το είναι σου, να ταράζει, να ξυπνά τη συνείδηση σου και να βροντοφωνεί στα αυτιά της ψυχής σου, το ουράνιο μήνυμά Του:
"Πού πάτε χριστιανοί μου; Πού βαδίζετε;Γιατί φύγατε τόσο πολύ μακριά από το Θεό; Γιατί οργίζετε καθημερινά το Άγιο Πνεύμα Του, με τη στάση σας, τις πράξεις σας, τη συμπεριφορά σας; Πού είναι η πίστη σας, η ευλάβειά σας, τα έργα της αρετής, της αγάπης ; Γιατί αρνείστε το θέλημα του Θεού και πράττετε το θέλημα του Διαβόλου; Γιατί έγινε τόσο σκληρή η καρδιά σας; Ελάτε λοιπόν στον εαυτό σας, συνέλθετε! Ενώστε όσο ακόμα είναι καιρός τα δάκρυα της μετανοίας σας, με τα δικά μου δάκρυα να γλυκάνουμε την δίκαιη οργή του Θεού"....
(Από το βιβλίο "ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ", Τόμος Β', του Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστράτιου Δήσσου)

ΜΙΑ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ!

ΜΙΑ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ!
Ονομάζομαι Χρυσόστομος Μαρκάδας και μένω στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης.
Τον Ιανουάριο του 2011 βλέπω στον ύπνο μου τον Ταξιάρχη, με τη μορφή του γιατρού, ψηλός, ξανθός και επιβλητικός.
Μου λέει: "Η γυναίκα σου δεν μπορεί να μείνει τώρα έγκυος γιατί και αυτή και το μωρό θα πεθάνουν". Φυσικά δεν έδωσα καμία σημασία στο όνειρο αυτό.
Πράγματι η γυναίκα μου κάνει εξετάσεις αίματος και λόγω μεγάλης αναιμίας ο γιατρός μας λέει ότι αν μείνει έγκυος κινδυνεύει και αυτή και το μωρό.
Μετά από λίγο καιρό ξανά βλέπω τον Ταξιάρχη στον ύπνο μου, με την ίδια μορφή, να μου λέει ότι η γυναίκα μου θα μείνει έγκυος και θα φέρει στον κόσμο ένα κοριτσάκι. Τον Αύγουστο του 2011 μαθαίνουμε το χαρμόσυνο νέο της εγκυμοσύνης ξέροντας πριν από όλους ότι είναι κοριτσάκι.
Παρόλο που η γυναίκα μου έχει το στίγμα της Μεσογειακής Αναιμίας εκτός από μία μετάγγιση η εγκυμοσύνη και η γέννα εξελίχθηκε χωρίς επιπλοκές!!!!!!
Τον Απρίλιο του 2012 γεννήθηκε η Γαβριέλα η οποία βαπτίστηκε στον Ταξιάρχη, τον Αύγουστο του 2012.
Είθε η Χάρη Του να συντροφεύει τις ζωές μας και να προστατεύει όλο τον κόσμο κυρίως αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη.

ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΑΠΟ Ι.Ν ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ ΛΕΣΒΟΥ

Όλοι εμείς που βρισκόμαστε μακριά -και όχι μόνο- μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής από τον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου και να μεταφερθούμε νοερά κοντά στον λατρεμένο μας Προστάτη!


ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!

Γέροντα Χριστός Ανέστη
Με μεγάλη ταπείνωση και φόβο Θεού σας γράφω ένα θαύμα που συνέβη στην ταπεινότητα μου.
Ονομάζομαι Ακίδου Ελένη και μένω στην Αλεξανδρούπολη.
Στα χέρια μου έπεσε ένα από τα βιβλία του Ταξιάρχη και με μεγάλη προσοχή και ευλάβεια διάβασα τα ανεπανάληπτα θαύματα Του, που όχι μόνον μ'άφησαν άφωνη, αλλά και με ενίσχυσαν πολύ στην πίστη και έγιναν η αιτία να αλλάξει η ζωή μου.
Ο Ταξιάρχης, λοιπόν, δεν είναι μόνο ο φοβερός Αρχάγγελος που παίρνει τις ψυχές, όπως πίστευα, αλλά και ο πονόψυχος, ο ευαίσθητος, που συντρέχει, προστατεύει και βοηθεί κάθε αμαρτωλό, πονεμένο και βασανισμένο άνθρωπο, που αναζητά την βοήθεια Του! Αυτά ήταν τα συμπεράσμτα μου, μετά από την ανάγνωση των πρώτων σελίδων του βιβλίου Του. Γονάτισα, τότε, και μέσα από την ψυχή μου άρχισα να προσεύχομαι και να Τον παρακαλώ να κάνει και σε μένα το θαύμα Του. Να μεσιτεύσει στο Θεό και για μένα την αμαρτωλή, να μου δώσει ο Ύψιστος την υγεία μου.
Υπέφερα πολύ καιρό πάτερ, από φοβερή κατάθλιψη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μου προκαλεί πολλά νεύρα και να τα βλέπω όλα “μαύρα”. Η ζωή μου είχε καταντήσει σκέτο μαρτύριο. Δεν με συγκινούσε τίποτα. Δεν είχα ησυχία ούτε μέσα στο σπίτι μου ούτε έξω όπου κι αν πήγαινα. Μαζί με εμένα βασανίζονταν και οι δικοί μου από την άσχημη συμπεριφορά μου.
Τις ημέρες του Πάσχα προγραμματίσαμε ένα ταξίδι στη Μυτιλήνη. Το πρόγραμμα είχε προσκύνημα στον Άγιο Ραφαήλ και στον Ταξιάρχη του Μανταμάδου.
Φτάσαμε στο ωραίο σας πράγματι νησί, και αμέσως, μετά από μία θαυμάσια διαδρομή από το λιμάνι της Μυτιλήνης μέσα από μία εναλλαγή πράσινου και γαλάζιου της θάλασσας, φτάσαμε στο θαυμαστό Ταξιάρχη. Τα συναισθήματα μου ήταν μπερδεμένα στην αρχή. Κόντρα στην επικρατούσα απαισιοδοξία μου, άρχισε δειλά να ανθεί μία μικρή ελπίδα.
Μόλις πατήσαμε στην εξωτερική αυλή του Ναού διαπιστώσαμε ότι κάτι το ξεψωριστό συμβαίνει στο χώρο αυτό. Μία ημεράδα, ένα γλυκό μούδιασμα, ένα συναίσθημα που σε γαλήνευε και σε προετοίμαζε σιγά-σιγά σε ανάταση σε συνομιλία με τον Άγιο!
Ο χώρος καθαρός “ζεστός”, σου έφερνε μία χαλάρωση, μία ψυχική γαλήνη.
Χωρίς να το καταλάβουμε, σχεδόν σαν υπνωτισμένοι, μπήκαμε στην εσωτερική αυλή του Ναού, στην αυλή των λουλουδιών, όπως την ονομάσαμε από τις πολλές γλάστρες με τα πανέμορφα λουλούδια. Η καρδία μας τώρα άρχισε να χτυπά πιότερο, πλησίαμε στο Ναό μέσα στον οποίο φυλάσσεται η θαυμαστή εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Με δέος πατήσαμε το σκαλί του πρόναου και μπήκαμε! Ειλικρινά εντυπωσιαστήκαμε! Εγώ πρώτη προχώρησα στην εικόνα, άναψα το κερί μου και παρασυρμένη από μία εσωτερική παρόρμηση-επιθυμία, έπεσα στα γόνατα μπροστά της με αναφιλητά. Τα δάκρυα μου συντρόφευαν τις προσευχές μου. Σήκωσα έπειτα τα χέρια μου και τα στήριξα στην ξύλινη βάση της εικόνας. Ανασήκωσα έπειτα το σώμα μου και έφερα να ακουμπήσει το πρόσωπο μου επάνω της.
Οι ματιές μας, θαρρείς, διασταυρώθηκαν! Ένιωσα μία ανατριχίλα και τότε το αίμα μου άρχισε να βράζει μέσα στις φλέβες μου! Άρχισα να τρέμω. Για λίγο χρόνο είχα χάσει την επαφή μου με το χρόνο και το περιβάλλον. Σιγά-σιγά άρχισα να επιστρέφω στην πραγματικότητα. Στο μέρος του σώματος μου που βρίσκεται το στομάχι μου, από μικρή νόμιζα ότι βρίσκεται η ψυχή μου. Στο σημείο λοιπόν αυτό, άρχισα να νιώθω ένα μεγάλο βάρος. Ένα βάρος, που λίγο-λίγο, κάποιος θαρρείς το ξεκολλούσε και το εξαφάνιζε. Εγώ τότε ξαλάφρωνα και στο τέλος ένιωθα πολύ όμορφα, σα να ξαναγεννιόμουν! Το σύννεφο μέσα στο μυαλό μου καθάρισε. Η ανία εξαφανίστηκε. Την καρδιά μου δεν την πλάκωνε πια η στεναχώρια και έχα μία διάθεση να φωνάξω χαρούμενα, να ψάλλω, να υμνήσω το Θεό, τον Αρχάγγελο. Είχα εντελώς αποθεραπευτεί.
Αυθόρμητα, τότε, στα χείλη μου ήρθε το απολυτίκιο του Ταξιάρχη και η επιθυμία να το ψάλλω, και το έψαλλα με αφάνταστη χαρά και ευχαρίστηση:

Των Ουρανίων Στρατιών Αρχιστράτηγοι
δυσωπούμεν υμάς ημείς οι ανάξιοι
ίνα ταις ημών δεήσεση τειχίσητε ημάς,
σκέπη των πτερύγων της άυλου υμών δόξης,
φρουρούντες ημάς πρισπίπτοντας εκτενώς και
βοώντας, εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς
ως Ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων
...................................................
Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, “ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ”, τόμος Ε

Θαύματα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Με χειρούργησε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ Μιά συγκλονιστική μαρτυρία ενός ιερέως – γιατρού, μέλους τής Ακαδημίας Επιστημών τής Νέας Υόρκης.


Τό παρακάτω περιστατικό στό οποίο θά αναφερθούμε, συνέβει στόν π. Δανιήλ Σάπικα, κάτοικο Αθηνών, Αρχιμανδρίτη καί γιατρό. Τό 1976 αποφοίτησε από τήν Θεολογική Σχολή Αθηνών, καί τό 1978 χειροτονήθηκε κληρικός. Τό 1992 αποφοίτησε από τήν Ιατρική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών, καί τό 1992 εκλέγεται ενεργό μέλος τής Ακαδημίας Επιστημών Νέας Υόρκης. Μάλιστα είναι καί ό πρώτος Ορθόδοξος κληρικός μέλος τής Ακαδημίας Επιστημών.

Στίς 19.2.01 σέ πανηγυρική εκδήλωση ενώπιον τού Αρχιεπισκόπου Αθηνών, εκπροσώπου τού Προέδρου τής Ελληνικής Δημοκρατίας καί μελών τής Κυβέρνησης, τού απονεμήθηκε πλατινένιος κόττινος γιά τίς υπηρεσίες του στόν Οικουμενικό Ελληνισμό.

Διηγείται ό ίδιος “Στίς 22 Απριλίου 1994 εισήχθηκα στό Ευγενίδειο Θεραπευτήριο μέ 4,5 κιλά εμπύημα δεξιού ημιθωρακίου, μέ συμπτώματα απολύτου άπνοιας, αδυναμία βάδισης, 41,5 πυρετό, ενώ υπέστην καί διαβητικό σόκ αγνώστου αιτιολογίας…

Μέσα από ένα σύνεφο έβλεπα καί άκουγα τά συμβαίνοντα μέσα στό χειρουργείο, καί τό βάσανο τό μεγάλο ήταν, ότι, σάν γιατρός γνώριζα πολύ καλά τήν κρίσιμη κατάστασή μου…

Γνώριζα, ότι τό ποσοστό κατάληξης ( θανάτου μου ) ήταν γύρω στό 95%. Καί δέν είχα άδικο. Μάλιστα ήμουν καί επιεικής στήν κρίση μου, γιατί ή ιατρική ομάδα πού αποτελείτο από τόν Ιωάννη Μπελένη διευθυντή τού Ευαγγελισμού, τόν καθηγητή Χρυσόστομο Μελισσινό διευθυντή πνευμονολογικής κλινικής στό Νοσοκομείο Υγεία, καί μέ τήν Ειρήνη Μπατάλη αναισθησιολόγο νά φοβάται νά μού δώσει νάρκωση γιά τόν κίνδυνο ανακοπής τής καρδιάς λόγω βάρους μου, συζητούσαν δυνατά γιατί δέν πίστευαν ότι άκουγα τά λεγόμενά τους…

Τούς άκουγα νά μού δίνουν ζωή μόνο 2% !…

“Θά κάνουμε ό, τι μπορούμε, έλεγαν, γιατί οί πιθανότητες ζωής είναι ελάχιστες, μέ ποσοστό κατάληξης 98% ! Έτσι κι΄ αλλιώς καταδικασμένος είναι…”

Εκείνη τήν ώρα ένιωσα μόνος, κατάμονος…Έκανα μέ κόπο τόν σταυρό μου καί προσευχήθηκα στόν προστάτη μου, τόν Ταξιάρχη…

” Ταξιάρχη μου, Αρχάγγελε Μιχαήλ, μή μέ αφήνεις, μή μέ εγκαταλείπης. Εσένα μόνο έχω τώρα, σ΄εσένα εμπιστεύομαι τήν ζωή μου…” !

Ένας μεταλικός θόρυβος διέκοψε τήν νοερά προσευχή μου. Φοβήθηκα ότι μέ τήν κίνηση τών χεριών μου έριξα κάποιο εργαλείο, καί προσπάθησα νά γυρίσω τό κεφάλι μου πρός τήν κατεύθυνση τού θορύβου.

Καί τότε…ώ Θεέ μου !

Ό Αρχάγγελος Μιχαήλ, ό Ταξιάρχης, μέ τήν πανοπλία του καί τό σπαθί στό δεξί χέρι του, στεκόταν πλάϊ μου, χαμογελαστός καί ολοζώντανος !

” Δανιήλ, είμαι εδώ, μού είπε. Δέν σέ εγκατέλειψα. Σέ προστατεύω. Εγώ θά σέ χειρουργήσω, καί θά γίνεις καλά. Μή φοβάσαι ! “

Ήταν τά λόγια τού Αρχαγγέλου, καί καθώς μού μιλούσε ακούμπησε τό ξίφος στό στήθος μου !…

Σέ λίγο ήλθε ό καθηγητής Μπελένης. ” Άς προσευχηθούμε μαζί πάτερ Δανιήλ, μού είπε, καί μέ τήν βοήθεια τού Θεού όλα θά πάνε καλά “. Καί πράγματι πήγανε !

Ή εγχείρηση πέτυχε. Τό χέρι τού γιατρού πού τό οδηγούσε ό Αρχάγγελος, είμαι βέβαιος γιαυτό, μού ξανάδωσε πάλι τήν ζωή πού είχε αρχίσει νά φεύγει από μέσα μου. Καί σήμερα, όχι γιά πρώτη φορά, ήλθα καί πάλι εδώ, στό πανελλήνιο προσκύνημα τών Παμμεγίστων Ταξιαρχών στό Μανταμάδο τής Λέσβου, γιά νά ευχαριστήσω τόν Αρχάγγελο τού Θεού Μιχαήλ, γιά τήν σωτηρία μου…”

( απόσπασμα από τό τριμηνιαίο δελτίο επικοινωνίας ” Ό Ταξιάρχης ” , τού Ιερού προσκυνήματος Ταξιαρχών Μανταμάδου τής Λέσβου )



Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ…

Διηγείται σχετικά ό π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης,

” Στίς 20 Οκτωβρίου 1945, Κυριακή πρωϊ, μόλις κτύπησα τήν καμπάνα τής Εκκλησίας, περικύκλωσε τό χωριό αντάρτικος στρατός μέ εντολή εκκαθαρίσεων…

Άρχισαν νά ρίχνουν πυρά πρός εκφοβισμό. Εγώ μόλις είχα μπεί στήν Εκκλησία, έκανα τόν σταυρό μου, παρακάλεσα τόν Άγιο Νικόλαο νά μάς φυλάξει καί σηκώθηκα νά φύγω. Μού ρίχνανε μέ τό πυροβόλο ταμπουρωμένοι σ΄ ένα φυλάκιο, όμως καμμιά σφαίρα δέν μέ εκτύπησε. Τόν Απόστολο Κατσιμπίρη πού ήταν δίπλα μου τόν έρριξαν κάτω. Έμεινα μόνος καί ακολουθώντας ένα ρέμα μέ έχασαν…

Όμως, κοντά στά σύνορα τών χωριών Ριζώματος – Βασιλικής μέ έφτασαν πάλι.

Ήσαν 10 άτομα καί μέ τόν αρχηγό 11 , τρέχοντας πάνω σέ άλογα γιά νά μέ πιάσουν. Έβριζαν καθώς μέ κυνηγούσαν, καί έρριχναν μέ τά Στέν, χωρίς νά μπορούν νά μέ σκοτώσουν. Οί σφαίρες τρύπαγαν τά ράσα μου, τίς καταλάβαινα, αλλά κυλούσαν στό χώμα χωρίς νά μέ τραυματίζουν…

Μέ πλησίασαν στά 50 μέτρα γύρω – γύρω, μέ περικύκλωσαν φωνάζοντας,

” κερατά τράγο, πού θά μάς πάς ; “ βρίζοντάς με χυδαία…

Καί τότε εγώ, ευρισκόμενος έν μέσω κινδύνου ζωής καί θανάτου, σταμάτησα, σήκωσα τά χέρια μου πρός τόν ουρανό, καί από τό βάθος τής ψυχής μου φώναξα,

” Μιχαήλ Αρχιστράτηγε τών Αγγέλων, σώσε με, κινδυνεύω !…”

Καί ώ τού θαύματος !

Σάν αστραπή παρουσιάσθηκε ό Αρχάγγελος Μιχαήλ στόν αρχηγό. Είδε έναν νέο μέ σπαθί, όπως ομολογούσε κι΄ ό ίδιος αργότερα, πού κόβοντας μέ μιά σπαθιά τά σχοινιά από τήν σέλα του, τόν έρριξε κάτω σπάζοντας τήν σπονδυλική στήλη του. Οί υπόλοιποι δέκα, έμειναν ακίνητοι, κεραυνόπληκτοι !…

Οί ενορίτες τού χωριού Βασιλική φύγανε από τήν Εκκλησία καί βγαίνοντας έξω κοιτάζανε τί θά γίνει.

Ακούω μιά φωνή. Ήταν τού αρχηγού τους,

” Νά μάς συγχωρέσεις παπά μου, είπε, καί νά πάς στό καλό. Έχεις όριο ζωής καί υψηλούς προστάτες…”

Ευχαριστώ, τούς απάντησα. Τούς συγχώρεσα, καί τούς ευχήθηκα ό Θεός νά τούς φωτίσει, νά μετανοήσουν καί νά γίνουν καλοί άνθρωποι. Νά λέτε τήν αλήθεια, τούς είπα, καί νά έχετε τόν Θεό βοήθεια. Πήραν τόν τραυματισμένο συντροφό τους καί έφυγαν μαζεμένοι…

Μού έκαναν μεγάλη υποδοχή οί χωριανοί σάν έφτασα στήν Εκκλησία.

Τούς λέγω, πρώτα νά προσκυνήσουμε καί νά ευχαριστήσουμε τόν Θεό, πού μέ έσωσε από τόν μεγάλο αυτό κίνδυνο. Είμαστε ευτυχείς, πού ή θρησκεία μας είναι ζωντανή…”

ΕΙΔΕ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΣΑΝ ΑΣΤΡΑΠΗ, ΜΕ ΕΝΑ ΣΠΑΘΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ…

Ή Ευαγγελία Γ. , ετών 28 , κάτοικος Βάνιας, στίς 6 Αυγούστου τό απόγευμα, έπαθε τά εξής,

Ή Ευαγγελία από τά μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή.

“Έκανε τήν ζωή της” μή έχοντας καμμία σχέση μέ τόν Θεό καί τήν Εκκλησία, καί τελευταία συζούσε παράνομα μέ έναν παντρεμμένο, τόν Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει τήν γυναίκα του…

Ό Θεός όμως περίμενε τήν μετάνοιά της…

Στίς 6 Αυγούστου τού 1958 , ημέρα Τετάρτη, στίς 7 τό απόγευμα πήγε φαγητό στόν φίλο της πού έβοσκε τά πρόβατα. Τό έδωσε, καί φεύγοντας από εκεί γιά τό σπίτι της, τής παρουσιάστηκαν στόν δρόμο κάποια άγνωστα, περίεργα πλάσματα…

Τήν φοβέριζαν, γιατί είχε έλθει πιά ή οργή τού Θεού επάνω της καί έπρεπε νά ξεκαθαρίσει τήν θέση της. Άλλοι τήν έδερναν, άλλοι τήν τραβούσαν νά τήν πνίξουν στό νερό, άλλοι τήν έσπρωχναν δεξιά καί αριστερά…

Τελικά τήν πήγαν σ΄ ένα μαντρί, καί εκεί όλη τήν νύκτα πέρασε αφάνταστη τιμωρία…

Τήν επόμενη μέρα, στίς 1 τό μεσημέρι, τήν βρήκαν σέ μιά καλύβα βασανιζόμενη από ακάθαρτα πνεύματα.

Είχε δαιμονισθεί !

Τήν πήραν καί τήν έφεραν στό σπίτι της, καί εκεί, δέν έπαψε νά φωνάζει δυνατά καί νά συνομιλεί μέ πονηρά πνεύματα δεχόμενη φοβερό ξύλο από αυτά…

‘Ολα τά παραπάνω τά διαβεβαιώνω σάν ιερέας τού χωριού καί σάν αυτόπτης μάρτυρας, μιά καί μέ κάλεσαν νά τής διαβάσω εξορκιστικές ευχές γιά νά ησυχάσει…

Στίς 6 τό απόγευμα φέραμε στήν δαιμονισμένη, τήν εικόνα τών Παμμεγίστων Ταξιαρχών, καί όπως ομολόγησε μετά ή ίδια, συνέβησαν περίεργα καί θαυμαστά πράγματα…

Μέ τήν είσοδο τής εικόνας τών Αρχαγγέλων στό σπίτι της είδε έναν αστραπόμορφο νέο μέ σπαθί πού τής είπε,

– ” Μή φοβάσαι, εγώ θά σέ απαλλάξω από όλα αυτά, αλλά θά σταματήσης τίς αμαρτίες πού μέχρι σήμερα έκανες καί θά μετανοήσεις. Εγώ θά είμαι μαζί σου ! Νά τό πείς αυτό παντού, ότι ή Εκκλησία έχει ζωντανή θρησκεία, γιά νά πιστέψει ό κόσμος καί νά μετανοήσει…”

Καί αμέσως, μέ τά τελευταία λόγια τού Αρχαγγέλου, τά πνεύματα τού σκότους διαλύθηκαν, έπαψαν τά φαινόμενα καί επανήλθε ατόν εαυτό της. Σηκώθηκε, προσκύνησε τήν εικόνα ευχαριστώντας τούς Αγίους γιά τήν προστασία τους καί υποσχέθηκε αλλαγή ζωής από τήν ίδια ώρα !…

Σήμερα είναι καλά, διηγούμενη όσα είδε καί έπαθε, καί ενθυμούμενη πάντα τόν Αρχάγγελο Μιχαήλ όμοιο μέ αστραπή μέ τό σπαθί στό χέρι, πού τήν έσωσε από τήν τιμωρία τών ακαθάρτων πνευμάτων…

Τά παραπάνω τά γράφω σάν αυτόπτης μάρτυς τών εν λόγω συμβάντων…

Ο ιερεύς τού χωριού

π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης, Βάνια Τρικάλων, 1958 – Αυγούστου 10


ΠΗΓΗ: http://agapienxristou.blogspot.ca

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΒΕΡΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ..!

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΒΕΡΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ..!


Σεβαστε μας π.Στρατη την ευχή σας.
Ονομάζομαι Βατούλα Κοντούλη και κατάγομαι από το Πλωμάρι της Λέσβου. Είμαι 45 ετών και πάσχω από τα 16 μου από σακχαρώδη διαβήτη. Μετά από τριάντα χρόνια η ασθένεια μου δημιούργησε πολλά προβλήματα οπως τύφλωση στα μάτια, σοβαρά προβλήματα στην καρδιά, στα νεφρά, στο κυκλοφορικό σύστημα και σε άλλα όργανα του σώματος μου.
Συνεχώς μπαινοβγαίνω στο Νοσοκομείο του χωριού μας Βοστάνειο, με υγρό στον πνεύμονα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγαλύτερο πρόβλημα στα νεφρά μου από την αυξημένη ουρία και κρεατίνη.
Από το Μάρτιο 2008 άρχισα να πηγαίνω στο νευρολόγο κ.Τσιμνάδη για την εξέλιξη των νεφρών. Παρα τις συγκινητικές προσπάθειες του γιατρού, οι τιμές της ουρίας και της κρεατίνης συνεχώς ανέβαιναν επικίνδυνα και εγω, καθε δυο τρεις βρισκόμουν στο Νοσοκομείο. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια της να με γλιτώσει από το μηχάνημα, μου έβαλε αίμα να με βοηθήσει. Συνεχώς όμως με συμβούλευε οτι η καλυτερη λύση ειναι να μπω στο μηχάνημα της αιμοκάθαρσης.
Στην τελευταία επίσκεψη ήταν αμετάπειστη:
“Αν δεν μπεις στο μηχάνημα για αιμοκάθαρση, δεν σου εγγυώμαι τίποτα, κινδυνεύει η ζωή σου”.
Την παρακάλεσα για τελευταία μας, που ήταν η γιορτή των Μυροφόρων, να τον προσκυνήσω και να τον παρακαλέσω με την καρδιά μου, να κάνει κάτι και για μένα που τόσο τον λατρεύω. Ήταν Παρασκευή, προπαραμονή της Χάρης του.
Η γιατρός μου έδωσε την τελευταία παράταση λέγοντας:
“Από Δευτέρα να είσαι εδώ, για τις τελευταίες εξετάσεις, πριν μπεις στο μηχάνημα”.
Το Σάββατο μαζί με τον σύζυγο μου πήγαμε στο Μεγαλόχαρο. Μαζί μας είχαμε και ένα αρνάκι δώρο – τάμα προς τον Αρχάγγελο.
Φτάσαμε στην Εκκλησια. Θεέ μου, τι ευωδία ήταν αυτή που κυριαρχούσε στο χώρο της αυλής του. Ενιωσα μια ευωχία που μου έδινε σιγουριά και αναπτέρωνε τις ελπίδες μου ότι κάτι καλό, κάτι θαυμαστό θα μου γνωρίσει ο Άγιος.
Προχωρήσαμε με δυσκολία από το πλήθος των προσκυνητών και φτάσαμε μπροστά στην εικόνα. Μόλις αντίκρυσα την άγια του εικόνα, αναλύθηκα σε δάκρυα. Απέθεσα το τάμα μου και γονάτισα. Μέσα στα αναφιλητά μου, μπερδεμένα ακούγοταν τα λόγια της προσευχής μου, όμως καθάρια τα άκουγε ο Ταξιάρχης, γιατί βγαίνανε μέσα από την καρδιά μου με πιστη και εμπιστοσύνη προς Αυτόν.
Η κίνηση μεγάλη. Έτσι δεν μπόρεσα να καθήσω μπροστά του πολύ, ήταν όμως αρκετό για να με ακούσει.
Γυρίσαμε σπίτι. Εγω ένιωθα πιο ελαφρύς. Θαρρείς όλο μου το βάρος άφησα μπροστά στη θαυμαστή εικόνα Του.
Τη Δευτέρα πρωί-πρωί πήγαμε Νοσοκομείο. Αιώνας φάνηκε ο χρόνος των μικροβιολογικών αποτελεσμάτων. Τη σιγουριά που είχα από το Σάββατο της γιορτής του Μεγαλόχαρου – ότι κάτι καλό θα μου συμβεί – ερχόταν να μου την διαψεύσει η αμφιβολία. Αυτός ο πόλεμος μεταξύ πίστης και αμφιβολίας, όσο περνούσε η ώρα γινότανε όλο και πιο σκληρός.
Έβλεπα με τη φαντασία μου τη μια να φεύγω χαρούμενη απο το Νοσοκομείο θεραπευμένη και την άλλη να είμαι στο μηχάνημα αιμοκάθαρσης για πάντα, να ρουφώ σταγόνα-σταγόνα τη ζωή απο εκείνο.
Κάποτε η νοσοκόμα της γιατρού βγήκε από το γραφείο της και φώναξε το ονομα μου. Μπήκαμε μέσα με τον άνδρα μου. Η γιατρός δεν μας μίλησε, μας κοιτούσε! Το βλέμμα της χαρούμενο μεν, αλλά και προβληματικό. Μετά από λιγη ώρα μας είπε:
- Πήγατε στον Ταξιάρχη; Στην καταφατική μας απάντηση μας είπε:
- Ο Μεγαλόχαρος έκανε το θάυμα Του!
Οι τιμές απο 210 της ουρίας κατέβηκαν στις 148 και της κρεατίνης από 4,1 πήγε 3,3.
Καταλαβαίνετε πάτερ τον εσωτερικό μου κόσμο; Πανηγύρι. Ανάσταση. Κοσμογονία! Με πήραν τα δάκρυα, δάκρυα χαράς και ευχαριστίας για τον Σωτήρα μου Αρχάγγελο. Βούρκωσε και η γιατρός και μου είπε:
- Τώρα να προσέχεις, δεν πρέπει να απογοητεύσεις τον Άγιο σου. Έκανε το θαύμα Εκείνος κι εσύ πρέπει να κάνεις το καθήκον σου, να προσέχεις τον εαυτό σου. Να έρχεσαι κατά διαστήματα να εξετάζεσαι και να κρατάς τη δίαιτα σου.
Ευχαρίστησα την καλή γιατρό μου, που πραγματικά ζούσε την αγωνία και το πρόβλημα της αρρώστου και μοιραζόταν τη χαρά της βελτίωσης της υγείας της. Την ευχαριστώ και την ευγνωμονώ, μου στάθηκε πραγματική αδελφή.
Πάτερ Ευστράτιε, δεν έχω λόγια ευχαριστίας προς τον Άγιο μου. Όσα και αν βγάζει η αναστημένη μου καρδιά, τα θεωρώ λίγα και μικρά και ανεπαρκή. Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, μα δε μπορώ, νιώθω λίγη και ας είμαι όλη ενα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Όταν λάβετε το γράμμα μου, θα ήθελα να προσευχηθείτε για μένα, να με κρατάει γερή σ`όλη μου τη ζωή.
Σας φιλώ το χέρι με σεβασμό,
Βατούλα Κοντούλη
Πλωμάρι
.......................................................................................
Αγιολόγιο-Ημερολόγιο 2015 ενοριακού Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Συνταρακτικό Θαύμα: Μέσα σε ένα βράδυ εξαφανίστηκε όγκος από το χέρι μου!

Ονομάζομαι Γεώργιος Τσαγκαρινός και κατάγομαι από τη Σύμη, μα γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρόδο. Το 1954 σε ηλικία δέκα ετών, προσβλήθηκα απο οστεομελίτιδα. Στο δεξιό μου ώμο παρουσιάστηκε ένας μικρός όγκος σε μέγεθος φακής, ο οποίος συνεχώς μεγάλωνε. Μετά από οκτώ μήνες έφτασε στο μέγεθος ενός μανταρινιού. Το χέρι μου δεν μπορούσε να κινηθεί ούτε χιλιοστό, διότι σφάδαζα από τους πόνους.
Ο πατέρας μου με πήγε και έκανα εξετάσεις, οι οποίες απέδειξαν την ύπαρξη της οστεομελίτιδας. Έκανα εισαγωγή τότε στην κλινική του Λαζάρου στη Ρόδο και οι γιατροί, αφού έκαναν συμβούλιο, απεφάνθησαν ότι έπρεπε να εγχειριστώ. Το χέρι μου στο μεταξύ ήταν δεμένο με μαντήλι από τον λαιμό, γιατί στην παραμικρή κίνηση, όπως ανέφερα πονούσε φοβερά.

Την παραμονή της εγχειρήσεως το βράδυ, με ετοίμασαν οι νοσοκόμες για την επόμενη. Γύρω στις επτά το άλλο πρωί ξύπνησα και ασυναίσθητα κούνησα το χέρι μου μέσα από το μαντίλι. Διαπίστωσα ότι δεν πόνεσα καθόλου. Έβαλα το αριστερό μου χέρι στον δεξιό μου ώμο που υπήρχε ο όγκος και με έκπληξη είδα οτι ο όγκος που χρειάστηκε οκτώ μήνες για να φτάσει σε αυτό το μέγεθος, εξαφανίστηκε ξαφνικά σε μια νύκτα.
Ο χειρούργος Κ. Λάζαρος μόλις είδε το χέρι μου χωρίς τον όγκο, έκανε τον σταυρό του και είπε:»θαύμα»!!!
Όταν σε λίγο ήλθαν οι δικοί μου για να μου συμπαρασταθούν στην εγχείρηση που επρόκειτο να κάνω και φυσικά δεν έκανα, έμαθα ότι ο πατέρας μου όλη την προηγούμενη νύχτα είχε μπροστά του το Εικόνισμα του Ταξιάρχη μας και γονατιστός με δάκρυα παρακαλούσε μέχρι το πρωί τον Μεγαλόχαρο, να βοηθήσει στην επέμβαση. Φοβόταν ότι θα έχανα το χέρι μου, γιατί τα χρόνια εκείνα η ιατρική δεν είχε εξελιχθεί όπως σήμερα. Σήμερα, θεωρώ και εγώ ότι ήταν το πιθανότερο.

Ο Μεγαλόχαρος άκουσε τις δεήσεις και παρακλήσεις του πατέρα μου και όχι μόνο περευρέθη στην εγχείρηση, αλλά την έκανε μόνος Του. Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου και του Ταξιάρχου μας του Πανορμίτη, που μεσίτευσε στον Κύριο και έκανε το θαύμα Του.
Από τότε και μέχρι και σήμερα, όσα προβλήματα κι αν παρουσιάστηκαν στην ζωή μου, επικαλούμαι πάντα την βοήθεια του Ταξιάρχη μας. Πάντα μου συμπαραστεκόταν και λύνονταν όλα. Είναι ο Προστάτης μου, τον προσκυνώ και τον δοξάζω.

http://www.athensmagazine.gr/athenstalk/syntaraktiko-thayma-mesa-se-ena-brady-eksafanisthke-ogkos-apo-to-xeri-moy

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ




http://www.pigizois.net/enoria/taxiarxis.htm

πολλά τα θαύματα του Αρχαγγέλου και πολυ δυνατά απο πολλά χρόνια πριν.....

θυμάμαι το μακαριστό Γέροντα Εφραίμ κατουνακιώτη τον Άγιο αυτόν Γέροντα που έτυχε να είμαι μπροστά όταν προσκύνησε τον Αγιο Ταξιάρχη και καθώς δεν είχε καλή όραση ακούω να λέει δυνατά...μα άνθρωπο με βάλατε να προσκυνήσω?? το μάγουλο του Αρχαγγέλου ζεστό και μαλακό κατι που δεν ισχύει στη πραγματικότητα......

“Έχων σε προστάτην και βοηθόν,

φύλακα και ρύστην, της ψυχής μου της ταπεινής

Μιχαήλ πρωτάρχα και μέγα Ταξιάρχα

εν ώρα του κινδύνου Συ μοι βοήθησον”

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΑΝΕΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΗ, ΟΠΩΣ ΤΗ ΓΡΑΦΩ.
ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ, ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΠΙΘΕΤΟ, ΠΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΠΑΡΕΛΑΒΕ ΕΝΑ ΣΠΑΘΙ ΑΠΟ ΠΕΡΊΕΡΓΟ ΑΓΝΩΣΤΟ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΤΟΥ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ.
ΓΝΩΡΙΖΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΟΥ Π. ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ, ΚΑΙ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΆΛΛΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΟΒΕΡΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ, ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΕΚΔΙΔΕΙ ΕΚΕΙ Ο ΝΑΟΣ. 
ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΈΚΑΝΕ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΕΝΩ ΉΤΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΑΔΥΝΑΤΟ, ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ, ΑΓΟΡΑΣΕ ΕΝΑ ΣΠΊΤΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΚΑΙ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, ΣΕ ΔΎΣΚΟΛΗ ΘΕΣΗ. 
ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΔΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚΑΚΙ ΔΕΝ ΞΈΡΕΤΕ ΠΟΣΟΣ ΚΌΣΜΟΣ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΒΑΣΕΙ, ΚΑΙ ΠΟΣΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΥΤΌ. 
ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΠΟΛΥΔΙΑΒΑΣΜΕΝΗ. 
ΑΥΤΗ, ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΆ ΜΟΥ.:-)
ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΠΑΝΤΑ.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αγαπητη μου αδερφη,μπαινω πολυ συχνα εδω και διαβαζω εχω μεγαλη αδυναμια στον Μεγαλοχαρο πηγα πριν ενα μηνα στο σπιτι του στον Μανταμαδο και αυτα που ενοιωσα ηταν απιστευτα.Και μεσα στον Αυγουστο θα ξαναπαω.Με λενε Κωνσταντινο.
Θα σας πω και εγω την εμπειρια μου προς οφελος πιστων και κλονισμο απιστων.
Βρεθηκα τελη Ιουνιου σε νοσοκομειο για καποιο θεμα υγειας.Τον Ταξιαρχη μας τον πιστευα παντα,λοιπον περιμενοντας τη σειρα μου για να με δουν οι γιατροι εκανα μια βολτα στο νοσοκομειο επεσα λοιπον πανω στον ναο του νοσοκομειου.
Ήταν κλειστος και στην εξωθυρα του Ναου ηταν οι δυο Ταξιαρχες,αναθαρρησα γιατι το θεωρησα σημαδι οτι θα με βοηθησει, και πραγματι με βοηθησε ηταν κατι πολυ λιγοτερο απο αυτο που φοβομουνα.
Αρχισα να προσευχομαι στον Ταξιαρχη περισοτερο,φτανουμε στην ημερα των ΑΓΙΩΝ Αναργυρων στο πανηγυρι που πηγα εψαχνα να βρω μια εικονα του, μα δεν εβρισκα πηγα προσκυνησα και ξεκίνησα για το σπιτι στεναχωρημενος που δεν ειχα βρει εικονα του και ενω περπατω με το κεφαλι σκυμμενο σε εναν παγκο με πολλες εικονες βλεπω ενα πολυ μικρο εικονισμα τον Ταξιαρχη της Μυτιληνης,η χαρα μου απεριγραπτη δεν μου χαλαγε χατίρι ηθελα την εικονα του και εκεινος μεριμνησε να την παρω και ενω δεν ειχα λεφτα της λεω της κυριας "κρατα την παω να παρω λεφτα και ερχομαι", ηξερα οτι απο την στιγμη που βρηκα την εικονα θα εβρισκα και τα χρηματα να την παρω,ειμαι ανεργος γ αυτο το λεω, αυτο τελικα την πηρα και την εχω πανω απο το κρεβατι μου.Λοιπον εφοσον βρηκα την εικονα ηξερα για το προσκύνημα στο Μανταμαδο και την ιστορια καταλαβα πως ο Ταξιαρχης ηθελε να παω να τον δω στο σπιτι του.Το λιγοτερο που μπορουσα να κανω μονο και μονο που καταδεχτηκε να ασχοληθει μαζι μου,αλλες προσευχες παλι για το θεμα μου αλλα τωρα πιο δυνατες ακομα και του ζηταγα τη βοηθεια του για να μπορεσω να παω στο σπιτι του,σημειωτεον οτι ειχα κ αλλο ενα που με επεισε οτι ο ταξιαρχης με ειχε ακουσει, τη γιατρο την λενε Μιχαελα.Τελικα με αξιωσε και πηγα λιγο πριν φυγω σκεφτομουνα οτι πρεπει να του παω κατι και τον ρωτουσα τι θα ηθελε,και εκει παλι μου εδωσε την λυση ο ιδιος μου υπεδειξε παπουτσια εκανα στο GOOGLE αναζητηση ταματα για Ταξιαρχη και μου εβγαλε εναν στη Μυτιληνη πισω απο το Γενι τζαμι η οτι εχει μεινει απο αυτο και του τα πηρα,πηγα και εμεινα στο προσκύνημα 3 μερες αλλος ανθρωπος γυρισα,α τα παπουτσια που του πηγα την αλλη μερα που ξαναπηγα να τον προσκυνησω τα βρηκα αναποδα δηλ σαν καποιος να τα ειχε δοκιμασει,και προχτες εκανε ενα αλλο ακομη ηθελα να βρω εισιτηρια για νησί κοπυ μου εβγαλε για Μυτιληνη 
Αρα θελει να ξαναπαω του το εχω ταξει ετσι κ αλλιως και αυτη την φορα θα του παω και το σπαθι του.Ειναι ζωντανος πραγματικα τον προσκυνας και ειναι σαν να εχεις απεναντι σου ανθρωπο.
Οποιος του ζητησει κατι με πιστη και αγαπη να το ξερετε ο Ταξιαρχης μας δεν θα τον αφησει.
Ο Καλος Θεουλης παντα ανταποκρινεται στις θερμες μεσιτειες του Αρχαγγελου του και παντα να ξερετε πως η Παναγια μας οποτε ζηταει κατι ο Μεγαλοχαρος προσευχεται μαζι του,να χουμε την ευχη τους.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


  1. Καλη σας μερα απο Μυτιλήνη.
    Εχω να σας αφηγηθω ενα περιστατικο, και επιθυμω να το μοιραστω με ολον τον κοσμο.
    Το καλοκαιρι που εφυγε πηρε μαζι του και τους δυο φιλους μου πισω στην πατριδα τους, στην Αμερικη.
    Χρονια ερχονται καθε καλοκαιρι εχουν αγορασει και σπιτι στα Μυστεγνα.
    Φετος εφυγαν πιο γρηγορα απ οτι συνηθως γιατι δεν ενιωθε και τοσο καλα, δεν μπορουσε να φαει ,δυσκολια στην καταποση και κατι αλλα συμπτὠματα που στην αρχη τα απεδωσαν σε μια επεμβαση χολης που ειχε κανει ο συζυγος λιγο πτιν ερθουν απο το Portland της πολιτειας του Maine απ οπου ζουν.
    Σε λιγο καιρο μαθαινω μεσω eimail απο τριτον φιλο που συναντησα οτι ο Irwin .ετσι λεγετε. ειχε καρκινο στον οισοφαγο .
    Ταμπλας μου ήρθε καθοτι ειναι φιλοι μου αγαπημενοι που γνωριζω και ειμαι μαζι τους απο τοτε που ημουνα 20 χρονων , (66 ειμαι τωρα).

    Για σκεφτητε , μια ολοκληρη ζωη φιλιας γεματη αγαπη και απ της δυο πλευρες. Εγω ημουν ο συνδετικος κρίκος που τους εφερα εδω και εγινε η Μυτιληνη η δευτερη πατριδα τους.
    Ενιωθα μαυρη απελπισια που δεν ειχα αλλο τροπο να βοηθησω παρα με λογια συμπαραστασης να τους δωσω οσο ειναι δυνατον θαρρος,δυναμη και κουραγιο για τον γολγοθα που εχουν να ανεβουν .Αμα εισαι απελπισμενος το τελαυταιο καταφύγιο το βρισκεις Εκει! Σε μια παρακληση για βοηθεια σε μια προσευχη.

    Εγω ζω στην Μυτηληνη, και τον Αραπη τον εχω για καταφυγιο .

    Αραπη τον λεμε εδω εμεις τον Αγιο . ξερετε τον Μεγαλο τον Αρχαγγελο ! Στον Μανδαμαδο! Τον Ταχιαρχη!
    Δεν ει,αι καλος στις προσευχες αλλα ΑΥΤΟΣ το ξερει και μ"ακουει!
    Πηρα λοιπον ενα κομματι βαμβακι το σταυρωσα στην εικονα του , το εδειξα και Του ζητησα να τον βοηθηση. Πηρα και λιγο λαδι !
    Στης 2 το δεκεμβρη εχει προγραμματιστη να κανει εγχειρηση.

    Πριν απο λιγες μερες αλληλογραφησαμε ηλεκτ/κα και μου ειπε οτι η εγχειρηση αναβαλεται γιατι καπου στο ισχιο ειχαν και αλλο ευρημα ........!

    Ως εκ τουτου αναβαλεται για να ψαξουν .
    Προχθες λοιπον ηταν για να περασει ξανα απο scan να δουν τι παίζει εκει.

    Πριν λοιπον μπη στον τομογραφο η γυναικα του στην απελπισια της θυμηθηκε οτι τιυς εστειλα κατι απ τον Αγιο το πηρε και τον σταυρωσε στο αλλο ευρημα απἀνω πριν μπη στον τομογραφο.

    Για να μην την μακρυνω την διηγηση...

    ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ ΤΙΠΟΤΑ! ΕΙΧΕ ΧΑΘΕΙ .


    Υ.Γ θα σας στειλω το γραμμα που μου εστειλε και κανω παρακληση να το ανεβασετε οχι μονο στην σελιδα σας αλλα οπου αλλου νομιζετε να το μαθη τουτο ο κοσμος
  2. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
  3. http://salograia.blogspot.gr/2009/09/blog-post_19.html?m=1


Ο Ζωντανός Αρχάγγελος Μιχαήλ στο Μανταμάδο της Λέσβου

Δεν θα κουραστώ να ομολογώ την ολιγοπιστία και τον ορθολογισμό μου, επειδή αυτό η εντιμότητα, επιβάλλει...

Λοιπόν, με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, κανένα <πάρε δώσε>, ποτέ μου- μέχρι πριν λίγα χρόνια- δεν είχα.

Σύμφωνοι.

Τον σεβόμουνα, όπως με μάθανε ότι πρέπει να σέβομαι τους Αγίους Αγγέλους, αλλά -κατά την ταπεινή μου πάντα αντίληψη-την από τον ορθολογισμό τού εικοστού αιώνα βαθύτατα διαποτισμένη- οι Άγγελοι υπήρχαν σε κάποια άλλη διάσταση, αόρατοι, αυτοί τις δουλειές τους, εμείς τις δικές μας δουλειές και ουδεμία παρέμβαση στα προσωπικά μας-το καλό που τους θέλω!

Δεν πήγαινα γυρεύοντας, λοιπόν, για ιστορίες με Αγγέλους και άλλα περίεργα, αλλά η ιστορία, ήρθε γυρεύοντας αυτή, και με βρήκε!

Ήμουν φιλοξενούμενη στην Αμερική,το 1986 στο σπίτι ενός Έλληνα πανεπιστημιακού ερευνητή- μηχανικού στους υπολογιστές- απ' τη Λέσβο.

Πάνω σε διάφορες συζητήσεις που κάναμε μεταξύ τυρού και αχλαδίου, μάς είπε, ο οικοδεσπότης -ο οποίος με παπάδες και εκκλησίες δεν καλλιεργούσε και τη θερμότερη σχέση,δεδομένου ότι το ένα παιδί του- από θυμό για τη συμπεριφορά κάποιων φιλοχρήματων ρασοφόρων , που κάναν Μυστήρια με..ταρίφες- το άφησε αβάφτιστο:

-Έχουμε κοντά στο χωριό μου, στο νησί,μια φοβερή ανάγλυφη μορφή του Ταξιάρχη,φτιαγμένη γύρω στα 900 μ.Χ. απο αίμα σφαγμένων καλογέρων και αργιλόχωμα, για την οποία λένε-εγώ δεν την έχω δει-ότι άμα προσευχηθείς μπροστά της-ζητώντας μια χάρη και σε ακούσει- λένε λέω, ότι η μορφή του στην εικόνα, αλλάζει χρώμα και απο μαυριδερή,παίρνει άλλη απόχρωση, μέχρι και κοκκινίζει!

-Άντε ρε! Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, αν είναι δυνατόν! σχολίασα, εντυπωσιασμένη μεν, άπιστη δε,και η όλη κουβέντα σε αυτό το σημείο, έλαβε τέλος...

Εντάξει,λατρεμένο μου...

Πιστεύω στο Χριστό και στην Αγία Του Ανάσταση, ναι, αλλά όχι και ιστορίες τώρα για 
αγ(ρ)ίους, τραβηγμένες απ' τα μυαλά αγράμματων χωρικών, μην τρελαθούμε!

Μορφωμένοι άνθρωποι ήμασταν επιτέλους, δεν είχα καταντήσει καμιά χαζή σαλογραία, για Όνομααα!

Κοντολογίς- χωρίς καμία τύψη το έκανα- τοποθέτησα την αφήγηση του φίλου, στις λαογραφικές δοξασίες που κυκλοφορούν απο στόμα σε στόμα- περισσότερο για να τρομάζουν τα μικρά τα παιδάκια και, λιγότερο επειδή διαθέτουν, όντως, υπόσταση...

Το δηλώνω εντίμως!

Κανένας καημός για προσωπική σχέση, ή θαύματα με τον Ταξιάρχη, δεν μου προέκυπτε!

Αυτή ήταν όλη η κουβέντα και μέχρι την επόμενη μέρα, σχεδόν την είχα ξεχάσει...

Λίγα χρόνια,όμως, αργότερα,το σκηνικό με τον Ταξιάρχη, ξαναζωντάνεψε, ως ακολούθως:

Ο πατέρας μου, είχε ένα φίλο-συνάδελφο που αρρώστησε από το συκώτι του, άσχημα.

(Έπινε; δεν έπινε; είχε ηπατίτιδα; δεν είχε; γιατρέ μου θα σε γελάσω...)

Ο φίλος- μεσήλικας- κατά τους θεράποντες που έβλεπαν την άθλια κλινική εικόνα- ήταν σε αξιοδάκρυτη κατάσταση και... μέτραγε ...μέρες.

Βρισκόταν στα τελευταία του.

Η γυναίκα του η Μαίρη, είχε ετοιμάσει για την κηδεία τα μαύρα της ρούχα, ο άντρας της σε κακό χάλι, κρεβατωμένος, με μια τεράστια κοιλιά <τούμπανο>, πρησμένος - σαν εννιά μηνών έγκυος- και τα ούρα- κατά την αφήγηση του πατέρα μου, που τον έβλεπε, - δεν έβγαιναν, τις τελευταίες ώρες, ούτε με καθετήρα!

Το ελάχιστο <λάδι> στο <καντήλι> του, έδειχνε ότι φτάνει στο τέλος.

Λύπη από όλους, μεγάλη.

Ο πατέρας μου-δεν ξέρω απο ποιόν- άκουσε ότι κάποιοι, Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη επιτελούν πολλές θεραπείες στους προσερχομένους και προσευχομένους με δάκρυα και πίστη.

Οι άγιοι βρίσκονταν-έμαθε- στη Λέσβο.

Αποφάσισε να πάει να τους ζητήσει βοήθεια.

Ξεκίνησε.

Είχε περάσει η τουριστική η σεζόν και οι επισκέπτες ελάχιστοι.

Φτάνοντας στο νησί, πήρε ταξί για τον Άγιο Ραφαήλ.

Καθώς πήγαιναν,προς Άγιο Ραφαήλ, σταμάτησαν με υπόδειξη του ταξιτζή και στον Ταξιάρχη του Μανταμάδου.

(Ένα κερί πάνω- ένα κερί κάτω, άμα η ανάγκη της θεραπείας,είναι επείγουσα,σταλάζει βάλσαμο στην καρδιά μας!)

Μπήκε στο ναό,λοιπόν,προσκύνησε- μόνος ήταν μπροστά στον Αρχάγγελο,δεν υπήρχανε άλλοι- και έπεσε καταγής, μπροστά στη φοβερή του μορφή(δέος πραγματικά σε πιάνει να την κοιτάξεις, τι πράμα ειν' τούτο...) κλαίγοντας-επί πολύ- με δάκρυα ποτάμι, παρακαλώντας με πόνο ψυχής για τη σωτηρία του φίλου του.

Καθώς ήταν πεσμένος-αυτός και το δάπεδο <ένα>- και τα δάκρυα τρέχαν ατέλειωτα, ακούει ξαφνικά μια φωνή.

Ήταν η νεωκόρος, η οποία τον ενημέρωσε- σαν να μιλούσε για το φυσικότερο πράγμα του κόσμου:

-Κύριέ μου, αυτό που ζητάτε θα γίνει!

Άλλαξε χρώμα το πρόσωπο του Ταξιάρχη!
 

Έκπληκτος ο πατέρας μου, σήκωσε το κεφάλι του, άνοιξε διάπλατα τα γαλάζια τα μάτια του και...

Τι να ιδώ, ρε κόρη, στο λέω και συγκινούμαι!..

Εκείνο το Πρόσωπο που ήτανε σκοτεινό και μαύρο όταν το πρωτοαντίκρισα, είχε πάρει-

Κύριε Ελέησον- ένα ξεκάθαρα ρόδινο χρώμα!

Σταυροκοπήθηκα!


Πήρα λαδάκι που μου έδωσαν για ευλογία, πήρα και αγίασμα.

Μετά από κει , προσκύνησα και στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη...

Άλλα κλάματα εκεί, άλλες προσευχές πάνω στων Αγίων τους τάφους.

Έφυγα, με ένα θάρρος αλλιώτικο, μες στην ψυχή μου...επέστρεψα στην Αθήνα, πήγα στο

σπίτι του Βασίλη του φίλου μου.

Τον βρήκα στην άθλια κατάσταση... 

Τα ούρα δεν έβγαιναν...

Οι γιατροί τον είχαν ξεγράψει...

Του είπα: <Βασίλη, ξέρεις τι έχεις...>

<Ναι...> ψιθύρισε ο Βασίλης.

<Βασίλη, μόνο ο Θεός τώρα...>

<Ναι..> ξαναψιθύρισε ο Βασίλης...που με το Θεό, καμία σχέση δεν είχε και δεν ξέρω

και αν την απόκτησε...

Του σταύρωσα την τουμπανιασμένη κοιλιά με το λαδάκι, του έδωσα να πιεί αγίασμα των αγίων απο τον Ταξιάρχη και απο τον Αγιο Ραφαήλ, και έφυγα...

-Τι συνέβη μετά;

-Να σου πώ: μετά από αυτό το σκηνικό, ο Βασίλης, άρχισε την <άφθονη διούρηση> που

γράφανε κάποτε και για το <Σιδερένιο> οι εφημερίδες.

Διούρηση στη διούρηση, ήρθε και η τουμπανιασμένη κοιλιά και ξεπρήστηκε και σηκώθηκε

όρθιος, υγιής και πεντάγερος ο Βασίλης!


Ήταν απίστευτο!

Οι εξετάσεις έδειξαν ένα συκώτι, καινούργιο!

Τρίβαν τα μάτια, οι γιατροί, οι γνωστοί , όλοι οι φίλοι.


Από στόμα σε στόμα διαδόθηκε ότι κάτι του έδωσε ο Γιώργης- ο πατέρας μου- και τον

γιάτρεψε.

Ρώταγαν, οι γνωστοί, με γουρλωμένα από την έκπληξη μάτια:

-Ρε! τι φάρμακο τού έδωσε ο Γιώργης και τον σήκωσε όρθιο;
.................

Γελούσε ο πατέρας μου:

- Της Δωρεάς των Αγίων το Φάρμακο...

Είναι Ζωντανοί οι Άγιοι σού λέω, π ά ν τ α να το θυμάσαι!

Σαλογραία

ΠΗΓΗ....http://salograia.blogspot.gr/2009/09/blog-post_19.html?m=1