Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Συνταρακτικό Θαύμα: Μέσα σε ένα βράδυ εξαφανίστηκε όγκος από το χέρι μου!

Ονομάζομαι Γεώργιος Τσαγκαρινός και κατάγομαι από τη Σύμη, μα γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρόδο. Το 1954 σε ηλικία δέκα ετών, προσβλήθηκα απο οστεομελίτιδα. Στο δεξιό μου ώμο παρουσιάστηκε ένας μικρός όγκος σε μέγεθος φακής, ο οποίος συνεχώς μεγάλωνε. Μετά από οκτώ μήνες έφτασε στο μέγεθος ενός μανταρινιού. Το χέρι μου δεν μπορούσε να κινηθεί ούτε χιλιοστό, διότι σφάδαζα από τους πόνους.
Ο πατέρας μου με πήγε και έκανα εξετάσεις, οι οποίες απέδειξαν την ύπαρξη της οστεομελίτιδας. Έκανα εισαγωγή τότε στην κλινική του Λαζάρου στη Ρόδο και οι γιατροί, αφού έκαναν συμβούλιο, απεφάνθησαν ότι έπρεπε να εγχειριστώ. Το χέρι μου στο μεταξύ ήταν δεμένο με μαντήλι από τον λαιμό, γιατί στην παραμικρή κίνηση, όπως ανέφερα πονούσε φοβερά.

Την παραμονή της εγχειρήσεως το βράδυ, με ετοίμασαν οι νοσοκόμες για την επόμενη. Γύρω στις επτά το άλλο πρωί ξύπνησα και ασυναίσθητα κούνησα το χέρι μου μέσα από το μαντίλι. Διαπίστωσα ότι δεν πόνεσα καθόλου. Έβαλα το αριστερό μου χέρι στον δεξιό μου ώμο που υπήρχε ο όγκος και με έκπληξη είδα οτι ο όγκος που χρειάστηκε οκτώ μήνες για να φτάσει σε αυτό το μέγεθος, εξαφανίστηκε ξαφνικά σε μια νύκτα.
Ο χειρούργος Κ. Λάζαρος μόλις είδε το χέρι μου χωρίς τον όγκο, έκανε τον σταυρό του και είπε:»θαύμα»!!!
Όταν σε λίγο ήλθαν οι δικοί μου για να μου συμπαρασταθούν στην εγχείρηση που επρόκειτο να κάνω και φυσικά δεν έκανα, έμαθα ότι ο πατέρας μου όλη την προηγούμενη νύχτα είχε μπροστά του το Εικόνισμα του Ταξιάρχη μας και γονατιστός με δάκρυα παρακαλούσε μέχρι το πρωί τον Μεγαλόχαρο, να βοηθήσει στην επέμβαση. Φοβόταν ότι θα έχανα το χέρι μου, γιατί τα χρόνια εκείνα η ιατρική δεν είχε εξελιχθεί όπως σήμερα. Σήμερα, θεωρώ και εγώ ότι ήταν το πιθανότερο.

Ο Μεγαλόχαρος άκουσε τις δεήσεις και παρακλήσεις του πατέρα μου και όχι μόνο περευρέθη στην εγχείρηση, αλλά την έκανε μόνος Του. Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου και του Ταξιάρχου μας του Πανορμίτη, που μεσίτευσε στον Κύριο και έκανε το θαύμα Του.
Από τότε και μέχρι και σήμερα, όσα προβλήματα κι αν παρουσιάστηκαν στην ζωή μου, επικαλούμαι πάντα την βοήθεια του Ταξιάρχη μας. Πάντα μου συμπαραστεκόταν και λύνονταν όλα. Είναι ο Προστάτης μου, τον προσκυνώ και τον δοξάζω.

http://www.athensmagazine.gr/athenstalk/syntaraktiko-thayma-mesa-se-ena-brady-eksafanisthke-ogkos-apo-to-xeri-moy

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ




http://www.pigizois.net/enoria/taxiarxis.htm

πολλά τα θαύματα του Αρχαγγέλου και πολυ δυνατά απο πολλά χρόνια πριν.....

θυμάμαι το μακαριστό Γέροντα Εφραίμ κατουνακιώτη τον Άγιο αυτόν Γέροντα που έτυχε να είμαι μπροστά όταν προσκύνησε τον Αγιο Ταξιάρχη και καθώς δεν είχε καλή όραση ακούω να λέει δυνατά...μα άνθρωπο με βάλατε να προσκυνήσω?? το μάγουλο του Αρχαγγέλου ζεστό και μαλακό κατι που δεν ισχύει στη πραγματικότητα......

“Έχων σε προστάτην και βοηθόν,

φύλακα και ρύστην, της ψυχής μου της ταπεινής

Μιχαήλ πρωτάρχα και μέγα Ταξιάρχα

εν ώρα του κινδύνου Συ μοι βοήθησον”

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΑΝΕΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΗ, ΟΠΩΣ ΤΗ ΓΡΑΦΩ.
ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ, ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΠΙΘΕΤΟ, ΠΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΠΑΡΕΛΑΒΕ ΕΝΑ ΣΠΑΘΙ ΑΠΟ ΠΕΡΊΕΡΓΟ ΑΓΝΩΣΤΟ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΤΟΥ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ.
ΓΝΩΡΙΖΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΤΟΥ Π. ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ, ΚΑΙ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΆΛΛΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΟΒΕΡΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ, ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΕΚΔΙΔΕΙ ΕΚΕΙ Ο ΝΑΟΣ. 
ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΈΚΑΝΕ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΕΝΩ ΉΤΑΝ ΣΧΕΔΟΝ ΑΔΥΝΑΤΟ, ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ, ΑΓΟΡΑΣΕ ΕΝΑ ΣΠΊΤΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΚΑΙ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, ΣΕ ΔΎΣΚΟΛΗ ΘΕΣΗ. 
ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΔΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚΑΚΙ ΔΕΝ ΞΈΡΕΤΕ ΠΟΣΟΣ ΚΌΣΜΟΣ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΒΑΣΕΙ, ΚΑΙ ΠΟΣΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΥΤΌ. 
ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΠΟΛΥΔΙΑΒΑΣΜΕΝΗ. 
ΑΥΤΗ, ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΆ ΜΟΥ.:-)
ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΠΑΝΤΑ.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αγαπητη μου αδερφη,μπαινω πολυ συχνα εδω και διαβαζω εχω μεγαλη αδυναμια στον Μεγαλοχαρο πηγα πριν ενα μηνα στο σπιτι του στον Μανταμαδο και αυτα που ενοιωσα ηταν απιστευτα.Και μεσα στον Αυγουστο θα ξαναπαω.Με λενε Κωνσταντινο.
Θα σας πω και εγω την εμπειρια μου προς οφελος πιστων και κλονισμο απιστων.
Βρεθηκα τελη Ιουνιου σε νοσοκομειο για καποιο θεμα υγειας.Τον Ταξιαρχη μας τον πιστευα παντα,λοιπον περιμενοντας τη σειρα μου για να με δουν οι γιατροι εκανα μια βολτα στο νοσοκομειο επεσα λοιπον πανω στον ναο του νοσοκομειου.
Ήταν κλειστος και στην εξωθυρα του Ναου ηταν οι δυο Ταξιαρχες,αναθαρρησα γιατι το θεωρησα σημαδι οτι θα με βοηθησει, και πραγματι με βοηθησε ηταν κατι πολυ λιγοτερο απο αυτο που φοβομουνα.
Αρχισα να προσευχομαι στον Ταξιαρχη περισοτερο,φτανουμε στην ημερα των ΑΓΙΩΝ Αναργυρων στο πανηγυρι που πηγα εψαχνα να βρω μια εικονα του, μα δεν εβρισκα πηγα προσκυνησα και ξεκίνησα για το σπιτι στεναχωρημενος που δεν ειχα βρει εικονα του και ενω περπατω με το κεφαλι σκυμμενο σε εναν παγκο με πολλες εικονες βλεπω ενα πολυ μικρο εικονισμα τον Ταξιαρχη της Μυτιληνης,η χαρα μου απεριγραπτη δεν μου χαλαγε χατίρι ηθελα την εικονα του και εκεινος μεριμνησε να την παρω και ενω δεν ειχα λεφτα της λεω της κυριας "κρατα την παω να παρω λεφτα και ερχομαι", ηξερα οτι απο την στιγμη που βρηκα την εικονα θα εβρισκα και τα χρηματα να την παρω,ειμαι ανεργος γ αυτο το λεω, αυτο τελικα την πηρα και την εχω πανω απο το κρεβατι μου.Λοιπον εφοσον βρηκα την εικονα ηξερα για το προσκύνημα στο Μανταμαδο και την ιστορια καταλαβα πως ο Ταξιαρχης ηθελε να παω να τον δω στο σπιτι του.Το λιγοτερο που μπορουσα να κανω μονο και μονο που καταδεχτηκε να ασχοληθει μαζι μου,αλλες προσευχες παλι για το θεμα μου αλλα τωρα πιο δυνατες ακομα και του ζηταγα τη βοηθεια του για να μπορεσω να παω στο σπιτι του,σημειωτεον οτι ειχα κ αλλο ενα που με επεισε οτι ο ταξιαρχης με ειχε ακουσει, τη γιατρο την λενε Μιχαελα.Τελικα με αξιωσε και πηγα λιγο πριν φυγω σκεφτομουνα οτι πρεπει να του παω κατι και τον ρωτουσα τι θα ηθελε,και εκει παλι μου εδωσε την λυση ο ιδιος μου υπεδειξε παπουτσια εκανα στο GOOGLE αναζητηση ταματα για Ταξιαρχη και μου εβγαλε εναν στη Μυτιληνη πισω απο το Γενι τζαμι η οτι εχει μεινει απο αυτο και του τα πηρα,πηγα και εμεινα στο προσκύνημα 3 μερες αλλος ανθρωπος γυρισα,α τα παπουτσια που του πηγα την αλλη μερα που ξαναπηγα να τον προσκυνησω τα βρηκα αναποδα δηλ σαν καποιος να τα ειχε δοκιμασει,και προχτες εκανε ενα αλλο ακομη ηθελα να βρω εισιτηρια για νησί κοπυ μου εβγαλε για Μυτιληνη 
Αρα θελει να ξαναπαω του το εχω ταξει ετσι κ αλλιως και αυτη την φορα θα του παω και το σπαθι του.Ειναι ζωντανος πραγματικα τον προσκυνας και ειναι σαν να εχεις απεναντι σου ανθρωπο.
Οποιος του ζητησει κατι με πιστη και αγαπη να το ξερετε ο Ταξιαρχης μας δεν θα τον αφησει.
Ο Καλος Θεουλης παντα ανταποκρινεται στις θερμες μεσιτειες του Αρχαγγελου του και παντα να ξερετε πως η Παναγια μας οποτε ζηταει κατι ο Μεγαλοχαρος προσευχεται μαζι του,να χουμε την ευχη τους.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


  1. Καλη σας μερα απο Μυτιλήνη.
    Εχω να σας αφηγηθω ενα περιστατικο, και επιθυμω να το μοιραστω με ολον τον κοσμο.
    Το καλοκαιρι που εφυγε πηρε μαζι του και τους δυο φιλους μου πισω στην πατριδα τους, στην Αμερικη.
    Χρονια ερχονται καθε καλοκαιρι εχουν αγορασει και σπιτι στα Μυστεγνα.
    Φετος εφυγαν πιο γρηγορα απ οτι συνηθως γιατι δεν ενιωθε και τοσο καλα, δεν μπορουσε να φαει ,δυσκολια στην καταποση και κατι αλλα συμπτὠματα που στην αρχη τα απεδωσαν σε μια επεμβαση χολης που ειχε κανει ο συζυγος λιγο πτιν ερθουν απο το Portland της πολιτειας του Maine απ οπου ζουν.
    Σε λιγο καιρο μαθαινω μεσω eimail απο τριτον φιλο που συναντησα οτι ο Irwin .ετσι λεγετε. ειχε καρκινο στον οισοφαγο .
    Ταμπλας μου ήρθε καθοτι ειναι φιλοι μου αγαπημενοι που γνωριζω και ειμαι μαζι τους απο τοτε που ημουνα 20 χρονων , (66 ειμαι τωρα).

    Για σκεφτητε , μια ολοκληρη ζωη φιλιας γεματη αγαπη και απ της δυο πλευρες. Εγω ημουν ο συνδετικος κρίκος που τους εφερα εδω και εγινε η Μυτιληνη η δευτερη πατριδα τους.
    Ενιωθα μαυρη απελπισια που δεν ειχα αλλο τροπο να βοηθησω παρα με λογια συμπαραστασης να τους δωσω οσο ειναι δυνατον θαρρος,δυναμη και κουραγιο για τον γολγοθα που εχουν να ανεβουν .Αμα εισαι απελπισμενος το τελαυταιο καταφύγιο το βρισκεις Εκει! Σε μια παρακληση για βοηθεια σε μια προσευχη.

    Εγω ζω στην Μυτηληνη, και τον Αραπη τον εχω για καταφυγιο .

    Αραπη τον λεμε εδω εμεις τον Αγιο . ξερετε τον Μεγαλο τον Αρχαγγελο ! Στον Μανδαμαδο! Τον Ταχιαρχη!
    Δεν ει,αι καλος στις προσευχες αλλα ΑΥΤΟΣ το ξερει και μ"ακουει!
    Πηρα λοιπον ενα κομματι βαμβακι το σταυρωσα στην εικονα του , το εδειξα και Του ζητησα να τον βοηθηση. Πηρα και λιγο λαδι !
    Στης 2 το δεκεμβρη εχει προγραμματιστη να κανει εγχειρηση.

    Πριν απο λιγες μερες αλληλογραφησαμε ηλεκτ/κα και μου ειπε οτι η εγχειρηση αναβαλεται γιατι καπου στο ισχιο ειχαν και αλλο ευρημα ........!

    Ως εκ τουτου αναβαλεται για να ψαξουν .
    Προχθες λοιπον ηταν για να περασει ξανα απο scan να δουν τι παίζει εκει.

    Πριν λοιπον μπη στον τομογραφο η γυναικα του στην απελπισια της θυμηθηκε οτι τιυς εστειλα κατι απ τον Αγιο το πηρε και τον σταυρωσε στο αλλο ευρημα απἀνω πριν μπη στον τομογραφο.

    Για να μην την μακρυνω την διηγηση...

    ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ ΤΙΠΟΤΑ! ΕΙΧΕ ΧΑΘΕΙ .


    Υ.Γ θα σας στειλω το γραμμα που μου εστειλε και κανω παρακληση να το ανεβασετε οχι μονο στην σελιδα σας αλλα οπου αλλου νομιζετε να το μαθη τουτο ο κοσμος
  2. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
  3. http://salograia.blogspot.gr/2009/09/blog-post_19.html?m=1


Ο Ζωντανός Αρχάγγελος Μιχαήλ στο Μανταμάδο της Λέσβου

Δεν θα κουραστώ να ομολογώ την ολιγοπιστία και τον ορθολογισμό μου, επειδή αυτό η εντιμότητα, επιβάλλει...

Λοιπόν, με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, κανένα <πάρε δώσε>, ποτέ μου- μέχρι πριν λίγα χρόνια- δεν είχα.

Σύμφωνοι.

Τον σεβόμουνα, όπως με μάθανε ότι πρέπει να σέβομαι τους Αγίους Αγγέλους, αλλά -κατά την ταπεινή μου πάντα αντίληψη-την από τον ορθολογισμό τού εικοστού αιώνα βαθύτατα διαποτισμένη- οι Άγγελοι υπήρχαν σε κάποια άλλη διάσταση, αόρατοι, αυτοί τις δουλειές τους, εμείς τις δικές μας δουλειές και ουδεμία παρέμβαση στα προσωπικά μας-το καλό που τους θέλω!

Δεν πήγαινα γυρεύοντας, λοιπόν, για ιστορίες με Αγγέλους και άλλα περίεργα, αλλά η ιστορία, ήρθε γυρεύοντας αυτή, και με βρήκε!

Ήμουν φιλοξενούμενη στην Αμερική,το 1986 στο σπίτι ενός Έλληνα πανεπιστημιακού ερευνητή- μηχανικού στους υπολογιστές- απ' τη Λέσβο.

Πάνω σε διάφορες συζητήσεις που κάναμε μεταξύ τυρού και αχλαδίου, μάς είπε, ο οικοδεσπότης -ο οποίος με παπάδες και εκκλησίες δεν καλλιεργούσε και τη θερμότερη σχέση,δεδομένου ότι το ένα παιδί του- από θυμό για τη συμπεριφορά κάποιων φιλοχρήματων ρασοφόρων , που κάναν Μυστήρια με..ταρίφες- το άφησε αβάφτιστο:

-Έχουμε κοντά στο χωριό μου, στο νησί,μια φοβερή ανάγλυφη μορφή του Ταξιάρχη,φτιαγμένη γύρω στα 900 μ.Χ. απο αίμα σφαγμένων καλογέρων και αργιλόχωμα, για την οποία λένε-εγώ δεν την έχω δει-ότι άμα προσευχηθείς μπροστά της-ζητώντας μια χάρη και σε ακούσει- λένε λέω, ότι η μορφή του στην εικόνα, αλλάζει χρώμα και απο μαυριδερή,παίρνει άλλη απόχρωση, μέχρι και κοκκινίζει!

-Άντε ρε! Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, αν είναι δυνατόν! σχολίασα, εντυπωσιασμένη μεν, άπιστη δε,και η όλη κουβέντα σε αυτό το σημείο, έλαβε τέλος...

Εντάξει,λατρεμένο μου...

Πιστεύω στο Χριστό και στην Αγία Του Ανάσταση, ναι, αλλά όχι και ιστορίες τώρα για 
αγ(ρ)ίους, τραβηγμένες απ' τα μυαλά αγράμματων χωρικών, μην τρελαθούμε!

Μορφωμένοι άνθρωποι ήμασταν επιτέλους, δεν είχα καταντήσει καμιά χαζή σαλογραία, για Όνομααα!

Κοντολογίς- χωρίς καμία τύψη το έκανα- τοποθέτησα την αφήγηση του φίλου, στις λαογραφικές δοξασίες που κυκλοφορούν απο στόμα σε στόμα- περισσότερο για να τρομάζουν τα μικρά τα παιδάκια και, λιγότερο επειδή διαθέτουν, όντως, υπόσταση...

Το δηλώνω εντίμως!

Κανένας καημός για προσωπική σχέση, ή θαύματα με τον Ταξιάρχη, δεν μου προέκυπτε!

Αυτή ήταν όλη η κουβέντα και μέχρι την επόμενη μέρα, σχεδόν την είχα ξεχάσει...

Λίγα χρόνια,όμως, αργότερα,το σκηνικό με τον Ταξιάρχη, ξαναζωντάνεψε, ως ακολούθως:

Ο πατέρας μου, είχε ένα φίλο-συνάδελφο που αρρώστησε από το συκώτι του, άσχημα.

(Έπινε; δεν έπινε; είχε ηπατίτιδα; δεν είχε; γιατρέ μου θα σε γελάσω...)

Ο φίλος- μεσήλικας- κατά τους θεράποντες που έβλεπαν την άθλια κλινική εικόνα- ήταν σε αξιοδάκρυτη κατάσταση και... μέτραγε ...μέρες.

Βρισκόταν στα τελευταία του.

Η γυναίκα του η Μαίρη, είχε ετοιμάσει για την κηδεία τα μαύρα της ρούχα, ο άντρας της σε κακό χάλι, κρεβατωμένος, με μια τεράστια κοιλιά <τούμπανο>, πρησμένος - σαν εννιά μηνών έγκυος- και τα ούρα- κατά την αφήγηση του πατέρα μου, που τον έβλεπε, - δεν έβγαιναν, τις τελευταίες ώρες, ούτε με καθετήρα!

Το ελάχιστο <λάδι> στο <καντήλι> του, έδειχνε ότι φτάνει στο τέλος.

Λύπη από όλους, μεγάλη.

Ο πατέρας μου-δεν ξέρω απο ποιόν- άκουσε ότι κάποιοι, Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη επιτελούν πολλές θεραπείες στους προσερχομένους και προσευχομένους με δάκρυα και πίστη.

Οι άγιοι βρίσκονταν-έμαθε- στη Λέσβο.

Αποφάσισε να πάει να τους ζητήσει βοήθεια.

Ξεκίνησε.

Είχε περάσει η τουριστική η σεζόν και οι επισκέπτες ελάχιστοι.

Φτάνοντας στο νησί, πήρε ταξί για τον Άγιο Ραφαήλ.

Καθώς πήγαιναν,προς Άγιο Ραφαήλ, σταμάτησαν με υπόδειξη του ταξιτζή και στον Ταξιάρχη του Μανταμάδου.

(Ένα κερί πάνω- ένα κερί κάτω, άμα η ανάγκη της θεραπείας,είναι επείγουσα,σταλάζει βάλσαμο στην καρδιά μας!)

Μπήκε στο ναό,λοιπόν,προσκύνησε- μόνος ήταν μπροστά στον Αρχάγγελο,δεν υπήρχανε άλλοι- και έπεσε καταγής, μπροστά στη φοβερή του μορφή(δέος πραγματικά σε πιάνει να την κοιτάξεις, τι πράμα ειν' τούτο...) κλαίγοντας-επί πολύ- με δάκρυα ποτάμι, παρακαλώντας με πόνο ψυχής για τη σωτηρία του φίλου του.

Καθώς ήταν πεσμένος-αυτός και το δάπεδο <ένα>- και τα δάκρυα τρέχαν ατέλειωτα, ακούει ξαφνικά μια φωνή.

Ήταν η νεωκόρος, η οποία τον ενημέρωσε- σαν να μιλούσε για το φυσικότερο πράγμα του κόσμου:

-Κύριέ μου, αυτό που ζητάτε θα γίνει!

Άλλαξε χρώμα το πρόσωπο του Ταξιάρχη!
 

Έκπληκτος ο πατέρας μου, σήκωσε το κεφάλι του, άνοιξε διάπλατα τα γαλάζια τα μάτια του και...

Τι να ιδώ, ρε κόρη, στο λέω και συγκινούμαι!..

Εκείνο το Πρόσωπο που ήτανε σκοτεινό και μαύρο όταν το πρωτοαντίκρισα, είχε πάρει-

Κύριε Ελέησον- ένα ξεκάθαρα ρόδινο χρώμα!

Σταυροκοπήθηκα!


Πήρα λαδάκι που μου έδωσαν για ευλογία, πήρα και αγίασμα.

Μετά από κει , προσκύνησα και στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη...

Άλλα κλάματα εκεί, άλλες προσευχές πάνω στων Αγίων τους τάφους.

Έφυγα, με ένα θάρρος αλλιώτικο, μες στην ψυχή μου...επέστρεψα στην Αθήνα, πήγα στο

σπίτι του Βασίλη του φίλου μου.

Τον βρήκα στην άθλια κατάσταση... 

Τα ούρα δεν έβγαιναν...

Οι γιατροί τον είχαν ξεγράψει...

Του είπα: <Βασίλη, ξέρεις τι έχεις...>

<Ναι...> ψιθύρισε ο Βασίλης.

<Βασίλη, μόνο ο Θεός τώρα...>

<Ναι..> ξαναψιθύρισε ο Βασίλης...που με το Θεό, καμία σχέση δεν είχε και δεν ξέρω

και αν την απόκτησε...

Του σταύρωσα την τουμπανιασμένη κοιλιά με το λαδάκι, του έδωσα να πιεί αγίασμα των αγίων απο τον Ταξιάρχη και απο τον Αγιο Ραφαήλ, και έφυγα...

-Τι συνέβη μετά;

-Να σου πώ: μετά από αυτό το σκηνικό, ο Βασίλης, άρχισε την <άφθονη διούρηση> που

γράφανε κάποτε και για το <Σιδερένιο> οι εφημερίδες.

Διούρηση στη διούρηση, ήρθε και η τουμπανιασμένη κοιλιά και ξεπρήστηκε και σηκώθηκε

όρθιος, υγιής και πεντάγερος ο Βασίλης!


Ήταν απίστευτο!

Οι εξετάσεις έδειξαν ένα συκώτι, καινούργιο!

Τρίβαν τα μάτια, οι γιατροί, οι γνωστοί , όλοι οι φίλοι.


Από στόμα σε στόμα διαδόθηκε ότι κάτι του έδωσε ο Γιώργης- ο πατέρας μου- και τον

γιάτρεψε.

Ρώταγαν, οι γνωστοί, με γουρλωμένα από την έκπληξη μάτια:

-Ρε! τι φάρμακο τού έδωσε ο Γιώργης και τον σήκωσε όρθιο;
.................

Γελούσε ο πατέρας μου:

- Της Δωρεάς των Αγίων το Φάρμακο...

Είναι Ζωντανοί οι Άγιοι σού λέω, π ά ν τ α να το θυμάσαι!

Σαλογραία

ΠΗΓΗ....http://salograia.blogspot.gr/2009/09/blog-post_19.html?m=1

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΙΝΟΥΣΗΣ - ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ


Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΜΙΧΑΗΛ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ(με γράμματα)