Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

ENA ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.... ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΣΕ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

ENA ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.... ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΣΕ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

Πάτερ μου, άρχισε ο Κωνσταντίνος. Η συζυγός μου τώρα και αρκετό καιρό, έπασχε από μια μία σοβαρή γυναικολογική ασθένεια. Οι γιατροί έπειτα από διάφορες θεραπείες και πολύ σκέψη αποφάσιαν να την εγχειρίσουν. Έγινε η πρώτη εγχείρηση και ήταν πάρα πολύ σοβαρή και επικίνδυνη. Μετά από δύο 24ωρα οι μου είπαν πως η γυναίκα μου δεν είναι καθόλου καλά και πως μάλλον θα χρειαστεί και άλλη εγχείρηση.

Πράγματι η γυναίκα μου υπέφερε και σε λίγες ημέρες είχε μείνει μισή!!!!! Την πήγαν στο διαγνωστικό “Υγεία”, άνοιξαν οι χειρουργοί τη γυναίκα μου και της βρήκαν τα περισσότερα όργανα πειραγμένα και άχρηστα. “Δεν γίνεται τίποτα” λένε στο γιατρό Κο Καλογήρου οι χειρουργοί γιατροί και στεμου έκοψαν κάθε ελπίδα!!! Πήρα την γυναίκα μου και την πήγα στο νοσοκομείο “Μητέρα”. “Θα της γίνουν οι σχετικές εξετάσεις αύριο και αν διαπιστώσω ότι μπορεί να αντέξει άλλη εγχείρηση, θα την ανοίξω και ότι θελήσει ο Θεός” με καθυσηχσε κάπως ο γιατρός κος Μπέλος.

Στο θάλαμο που πήγαν τη γυναίκα μου, ακούσαμε από μία άρρωστη, για τον Ταξιάρχη και την θαυμαστή του εικόνα στο Μανταμάδο. Νοερώς τον παρακάλεσα, θερμός μεσίτης προς τον Κύριο να γίνει και αφέθηκα στην ευσπλαχνία Του. Το βράδυ της ίδιας μέρας πήγα σπίτι να ξαπλώσω λίγο και να ξεκουθραστώ. Κάθησα στο ντιβάνι σκεπτικός και πολύ στεναχωρημένος..

Δεν ξέρω, από την εξάντληση αν με πήρε ο ύπνος ή ήμουν ξυπνητός! Μπροστά μου εμφανίστηκε ένας γεροδεμένος μελαχροινός νέος ψηλός.... μου χαμογέλασε, έκανα να σηκωθώ, με κράτησε...”ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ” , μου είπε, “ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ”
Μα πως ; Εγώ απο εκει τωρα ήρθα και ο καθηγητής μου είπε ότι θα γίνουν αύριο οι εξετάσεις και τότε θα αποφασίσει αν κατά πόσον θα γίνει εγχείρηση!!

“ΕΓΩ ΣΥΝΤΟΜΕΥΣΑ ΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ!! ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ!! ΜΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΑ!! ΝΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΦΕΡΕΙΣ ΣΤΟ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ!!! ΘΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΕΝΩ, ΤΩΡΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ, ΜΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ!!

Λέγοντας τις τελευταίες του λέξεις έγινε άφαντος, πετάχτηκα επάνω έριξα λίγο νερό στο πρόσωπο μου πήρα το αυτοκίνητο και σε λίγο έφτασα στο νοσοκομείο!! Το κρεβάτι της γυναίκας μου άδειο!!

“Την πήρανε στο χειρουργείο” μου είπαν οι άλλες γυναίκες στον ίδιο θάλαμο. Ζητούσα την προϊσταμένη, την βρήκα σε έναν θάλαμο: “Μην ανησυχείς είναι στο χειρουργείο. Μόλις έφυγες την πιάσανε φοβεροί πόνοι σε όλη την κοιλιακή χώρα και σφάδαζε. Πήραμε τηλέφωνο τον κο Μπέλο, ο οποίος ήλθε αμέσως και βλέποντας την κατάσταση αυτή την έβαλε αμέσως χειρουργείο”
Πήγα έξω περίμενα. Τα λόγια της προισταμένης επιβεβαίωναν τα λόγια του νέου, που τώρα ήμουν σίγουρος πως ήταν ο Ταξιάρχης. Άνοιξε κάποτε η πόρτα, στο κατώφλι ο κος Μπέλος κατάκοπος και καταιδρωμένος: “Κύριε Φραγκουλάκη ήμαστε εκτός κινδύνου, τόσα χρόνια πρωτη μου φορά συμβαίνει τέτοια περίπτωση, τα μισά της όργανα κατεστραμένα! Είναι θαύμα που ζούσε!! Αν δεν την έπιαναν οι σημερινοί πόνοι να την πάμε στο χειρουργείο δεν θα ζούσε μέχρι αύριο!!!”
Βρισκόμουν πάνω από το προσκέφαλο της γυναίκας μου, όταν συνερχόταν από τον ύπνο.........: “Που είναι;” ρώτησε σιγά.. “ποιός Μαρία;” “ Ο Ταξιάρχης ο Ταξιάρχης! Τον έχασα ! Ήτανε όλη νύχτα κοντά μου και τώρα τον έχασα!!”
Τα δάκρυα πάτερ μου της έβρεξαν το μέτωπο και άνοιξε τα μάτια της
“Ναι Μαρία εδώ ήταν και σε φρόντισε, όμως μην ανησυχείς, μόλις γίνεις καλά θα πάμε στο Ναό του να τον ευχαρστήσουμε και τότε θα τον ξαναδείς!!!”

(Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, “ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ”, τόμος Β`,σελ.153)

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Προσευχή στον φύλακα άγγελο μας.

Προσευχή στον φύλακα άγγελο μας.

Άγιε Άγγελε, εσύ που είσαι φύλακας (προστάτης) της αθλίας ψυχής μου και της ταλαίπωρης ζωής μου, μή με εγκαταλείψης τον αμαρτωλό, μήτε να απομακρυνθής από μένα εξ αιτίας της χαυνότητός μου. Μή επιτρέψης στον πονηρό δαίμονα να κυριαρχήσει επάνω μου κατατυραννώντας αυτό το θνητό μου σώμα. Κράτησε το ταλαίπωρο και παράλυτο χέρι μου και οδήγησέ με στην οδό της σωτηρίας. Ναι, άγιε Άγγελε του Θεού, εσύ που είσαι φύλακας και σκεπαστής της αθλίας ψυχής μου και του αθλίου σώματός μου, συγχώρησέ με για όλα εκείνα με τα οποία σε ελύπησα όλες τις ημέρες της ζωής μου, και για όσα αμάρτησα την σημερινή ημέρα. Σκέπασέ με και τούτη τη νύκτα και διαφύλαξέ με από κάθε επήρεια του αντιπάλου διαβόλου, για να μή παροργίσω τον Θεό με κάποιο αμάρτημα. Και συνάμα πρέσβευε για χάρι μου προς τον Κύριο, να με στερεώση στον θείο φόβο (=σεβασμό) και να με κάνη δούλο άξιο της αγαθότητός του. Αμήν.

ΘΕΕ ΜΟΥ...;;; ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ... ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΛΗΜΜΥΡΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΙΑΛΥΣΟ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ...!!!


Μήπως τελικά το δάκρυ του Πανορμίτη στην εικόνα που βρισκόταν και συνεχίζει να βρίσκεται, στο εκκλησάκι του παλιού νεκροταφείου της Ιαλυσού ήταν η προειδοποίηση για την καταστροφή που θα ερχόταν; Αυτή η φράση είναι στα χείλη όλων των κατοίκων της Ιαλυσού που βιώνουν πρωτόγνωρες καταστάσεις απο την κακοκαιρία που κτύπησε την περιοχή τους. Ολοι θυμόμαστε το δάκρυ της εικόνας του Πανορμίτη που δεν μπορούσε να εξηγηθεί με ανθρώπινη ματιά... 
ΠΗΓΗ 
http://lougantina.blogspot.com/2013/11/blog-post_290.html
ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ ΣΤΗ ΡΟΔΟ....Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕ!!!

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ 

 ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΙΣ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2013... ΔΗΛΑΔΗ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΡΙΝ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑΜΕ ΣΤΟ STOXOS.GR... KAI ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΥΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΛΕΟΝ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑ!


Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ Η ΧΤΕΣΙΝΗ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΞΑΝΑΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΦΩΤΑΚΗ

 
 
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ Η ΧΤΕΣΙΝΗ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΞΑΝΑΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΦΩΤΑΚΗ

Πάτερ ήρθαμε πάλι με την βοήθεια του Αρχαγγέλου. Ήρθαμε ένα ολόκληρο πούλμαν από Χαλκιδική, να ευχαριστήσουμε τον Ταξιάρχη μας για το μεγάλο θαύμα που μας έκανε στον αγαπητό μας Φωτάκη.
- Ναι... μα... ποιό θαύμα; Πότε ξανάλθατε;
- Πάτερ, φαίνεται δεν μας θυμάστε. Έχετε δίκιο. Θα πρέπει να επιστρέφαμε από τα μισά όταν ο Φωτάκης μου μίλησε. Αλλά εμείς από την χαρά μας, τρέξαμε στο μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, για να το πούμε και στους υπολοίπους του δικού μας γκρουπ, για να χαρούν και αυτοί μαζί μας.
Λίγο αργότερα μέσα στο γραφείο του Ναού, η κυρία Σουσάνα, η μητέρα του μικρού φωτάκη, άρχιζε να μας αφηγειται το νέο θαύμα του Αρχαγγέλου....:

Πάτερ, είμαστε από τη Χαλκιδική. Το τηλέφωνο μας 0373 – 31....... Το όνομα του ανδρός μου είναι Χρήστος Χολογκούνης και το δικό μου Σουσάνα. Ένα μεγάλο “σταυρό”, εδώ και τέσσερα χρόνια, φέρναμε με υπομονή και καρτερία, στους αδύναμους ώμους μας.
Ο Φωτάκης μας, το μονάκριβο μας παιδί, είχε γίνει τεσσάρων ετών και δεν είχε μιλήσει καθόλου!!! Ήταν πολύ νευρικός και βίαιος σε κάθε έκφανση της καθημερινής του ζωής!! Δεν ήθελε να μπει σε εκκλησία και όταν περνούσαμε έξω από Ναό, μικρό ή μεγάλο, γινόταν πολύ ανήσυχος και δύστροπος!!

Μου είπανε να τον φέρω στο μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ. Ρώτησα τα γραφεία ταξιδίων και με το πρώτο γκρουπ έφτασα στη “μεγάλη χάρη Τους”. Με δάκρυα στα μάτια και γονατιστή παρακαλούσα τους Αγίους να κάμουν το θαύμα τους. Κάποια κυρία που είδε τον πόνο μου και την αγωνία μου, με πλησίασε και αφού με ρώτησε και έμαθε για τον “σταυρό” μου, με συνέστησε να φέρω το μικρό Φωτάκη και εδώ, στον Ταξιάρχη.
Το απόγευμα με ταξι φτάσαμε εδώ. Σας πλησίασα και σας εμπιστεύτηκα τον πόνο μου. Αυτό μου έδωσε κουράγιο και δύναμη. Κάτι άρχισε να γεννιέται μέσα μου. κάτι πρωτόγνωρο, δυνατό, συγκλονιστικό.

Μας φέρατε εμπρός στη θαυμαστή ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου. Παράξενο!!!!!! Ο μικρός μας ακολούθησε, χωρίς αντίρρηση!!! Με το πετραχήλι σας τον σκεπάσατε και αρχίσατε, αφού πρώτα ψάλλατε το απολυτίκιο των Αρχαγγέλων, να του διαβάζετε ευχές. Τον σηκώσατε έπειτα και ασπάστηκε τις εικόνες. Φέρατε έπειτα το σπαθί που είναι εμπρός από την Άγια εικόνα και τον σταυρώσατε!!! Το παιδί ήσυχο δεχόταν όλες αυτές τις ευλογίες χωρίς να αντιδρά!!!

Όταν τελειώσατε το χαιδέψατε πάλι και δίνοντας το σε εμένα μου είπατε χαμογελώντας: “Είναι εντάξει ο Φωτάκης, είναι καλό παιδί”. Ο μικρός θαρρείς κατάλαβε τα λόγια σας, γύρισε σας κοίταξε με τα αθώα ματάκια και άπλωσε τα χεράκια του να σας ακουμπήσει!! Εγώ βλέποντας την συμπεριφορά του παιδιού μου, την ξένη μέχρι τότε, έπλεα σε πελάγη ευτυχίας!!

Είχε πια σκοτεινιάσει και αναγκαστήκαμε να μπούμε στο ταξί να γυρίσουμε. Μέσα στο ταξί όλοι ήμασταν χαρούμενοι, στη διαδρομή μιλούσαμε για την αναπάντεχη συμπεριφορά του μικρού Φωτάκη. Εκείνος γύριζε το πρόσωπο του πότε από δω πότε από κεί, παρακολουθώντας μας, λες και καταλάβαινε αυτά που λέγαμε... και ξαφνικά......!!!! Ώ Άγιε μου Αρχάγγελε!!!! Ο μικρός Φωτάκης, γυρίζοντας προς εμένα και αγκαλιάζοντας με από τη μέση, με κοίταξε με γλυκύτητα στα μάτια, άκουσα για πρώτη φορά τη φωνή του μονάκριβου παιδιού μου..:

- “ΜΑΝΟΥΛΑ, ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΗΜΕΡΑ”

Νόμισα ότι θα σταματούσε η καρδιά μου να χτυπά, τον έφερα στην αγκαλιά μου και τον έπνιγα στα φιλιά, στα χάδια και στης χαράς τα δάκρυα!!! Οι άλλοι μέσα στο ταξί, μαζί και ο οδηγός, ξεφώνιζαν, γελούσαν και έκλαιγαν μαζί!!!!

Στον Άγιο Ραφαήλ, όταν επιστρέψαμε και οι δικοί μας έμαθαν το θαυμαστό γεγονός και άκουγαν το παιδί μου να μιλά να μπαίνει μέσα στο Ναό χαμογελαστό και χαρούμενο, πανηγύριζαν και δόξαζαν το Θεό. Όλη τη νύχτα κανείς δεν κοιμήθηκε!!

Όλο αυτό το καιρό που μας πέρασε το παιδί μου ήταν φυσιολογικό. Εκκλησιαζόταν και κοινωνούσε τακτικότατα και έγινε ο καλύτερος φίλος με τον ιερέα του χωριού μας, που πριν δεν ήθελε να τον δει!!!!

Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, “ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ”, τόμος Β`,

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Παρακλητικός κανών εις τον Αρχάγγελον Μιχαήλ προστάτη της Σύμης κ πάσης Δωδεκανήσου

Παρακλητικός κανών εις τον Αρχάγγελον Μιχαήλ προστάτη της Σύμης κ πάσης Δωδεκανήσου

Ευλογήσαντος του Ιερέως, λέγομεν
ημείς τον ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
ΨΑΛΜΟΣ 142ος
Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου˙ εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου˙ η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωΐ το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον˙ δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία˙ ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμί.

Είτα ψάλλομεν˙
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν˙ ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. α’. Εξομολογείσθε τω Κυρίω και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν˙ ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. β’. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν˙ ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν˙ ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Και είτα τα παρόντα Τροπάρια.

Ήχος δ’. Τη Θεοτόκω εκτενώς.
Του Ταξιάρχου τω Ναώ νυν προσήλθομεν εν ευλαβεία οι πιστοί και προσπίπτομεν προ της Εικόνος της θαυματουργού κράζοντες και λέγοντες, Αρχιστράτηγε θείε, πρόφθασον και λύτρωσαι από πάσης ανάγκης ημάς και πάντας, Άρχον Μιχαήλ, τους προσδραμόντας πιστώς τη ση χάριτι.
Δόξα. Και νύν. Θεοτοκίον.
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής˙ Δέσποινα, βοήθησον, εφ’ ημάς σπλαγχνισθείσα˙ σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων˙ μη αποστρέψεις σους δούλους κενούς˙ σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.

Είτα επισυνάπτομεν τον Ν’ Ψαλμόν˙

ΨΑΛΜΟΣ Ν 50ος
Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου˙ Επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας˙ τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι˙ πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην˙ αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και Πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου˙ αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν˙ ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον˙ καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Είτα αρχόμεθα του Κανόνος, ου η Ακροστιχίς˙
Θερμώς Μιχαήλ αιτούμαι την χάριν σου, Φ(ιλαρέτου).

Ωδή α’.
Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Θεού του Υψίστου τον Λειτουργόν υμνώ και γεραίρω˙ και αιτούμαι ως βοηθόν εις πάσαν του βίου τρικυμίαν τον Μιχαήλ των Αγγέλων τον πρόμαχον.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ελθών ως ικέτης σου ταπεινός τη σεπτή Μονή σου Πανορμίτου, ώ Μιχαήλ, προσπίπτω τη θεία σου Εικόνι ευχαριστώ σοι θερμώς, Αρχιστράτηγε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.
Ροής των δακρύων μου, Μιχαήλ, δέχθητι ασμένως και καρδίας μου συντριβήν παρέχων μοι αύθις την υγείαν και σωτηρίαν ψυχής, ώ Πρωτάγγελε.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Θεοτοκίον.
Μεγίστοις υπάρχων εν πειρασμοίς προς σε καταφεύγω σωτηρίαν επιζητών, ώ Μήτερ του Λόγου και Παρθένε, των δυσχερών και δεινών με διάσωσον.

Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ως προστάτην και σκέπην διηνεκώς κέκτημαι σε τον Ταξιάρχην Κυρίου και Μεγαλόχαρον˙ όθεν εκ τούτου θερμώς τη θεία ταύτη Μονή σου σήμερον προσέρχομαι χάριν αιτούμενος.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Συνεχόμενος φόβω και συντριβή ένδοθεν ως εν αμαρτίαις βιώσας, θείε Αρχάγγελε, και δια τούτο δεινώς ταλαιπωρούμαι ο τάλας˙ όθεν συ με λύτρωσαι τη μεσιτεία σου.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.
Μιχαήλ Πανορμίτα, των ευσεβών πρόμαχε και των ασθενούντων ο ρύστης ως τάχος πρόφθασον˙ και διαφύλαξον νυν εκ πειρασμών και κινδύνων πάντας τους προστρέχοντας τη θεία σκέπη σου.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Θεοτοκίον.
Ικετεύω Παρθένε, τον ψυχικόν τάραχον και της αθυμίας την ζάλην διασκεδάσαι μου˙ συ γαρ, Θεόνυμφε, τον αρχηγόν της γαλήνης, τον Χριστόν εκύησας, μόνη Πανάχραντε.

Διάσωσον, ώ Ταξιάρχα, ημάς εκ παντός κινδύνου και ασφάλισον σην Μονήν και Νήσον εκ θλίψεων˙ Σε έχομεν κραταιόν γαρ Προστάτην.
Επίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Είτα μνημονεύει ο Ιερεύς, δι’ ούς η Παράκλησις γίνεται, και ψάλλομεν
το Κύριε ελέησον ιβ’.
Ο Ιερεύς: Ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός…
Και ευθύς, το Κάθισμα.

Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή
Θεού λειτουργέ, Μιχαήλ Αρχιστράτηγε, Πανόρμου Μονής προστάτα και υπέρμαχε εκτενώς βοώμέν σοι˙ σπεύσον ώδε και ίασαι τους ασθενούντας οικτρώς αδελφούς και πάντας χαρίτωσον, θειότατε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί
και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Θεοτοκίον.

Πρεσβεία θερμή και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του κόσμου καταφύγιον, εκτενώς βοώμέν σοι˙ Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, η μόνη ταχέως προστατεύουσα.

Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Χαριστήριον αίνεσιν μετά ευλαβείας νυν αναμέλπω σοι, ώ τρισμέγιστε Αρχάγγελε, λυτρωθείς εκ πάντων των μισούντων με.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Απαλλάξας τον δείλαιον εκ των τυραννούντων με πολεμίων μου ταις λιταίς σου προς τον Κύριον Μιχαήλ θεόπτα, περιφρούρει με.
Δόξα Πατρί και Υιω και αγίω Πνεύματι.
Ηλιόμορφε Άγγελε, δίδου μοι βοήθειαν όπως πάντοτε τη ση λάμψει και ταις χάρισι διαλάμπω πάσιν ο ανάξιος.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Θεοτοκίον.
Λύσον, Μήτερ, τον τάραχον η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον και τον κλύδωνα κατεύνασον των εμών πταισμάτων, Θεονύμφευτε.

Ωδή ε’. Φώτισον ημάς.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Άγνισον ημών τας ψυχάς τε και τα σώματα εκ πονηρών λογισμών, Μιχαήλ, αγγελικώς ίνα ζώμεν αεί θαυμάσιε.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ίλεως ημίν όπως γένηται ο Κύριος ταις αμαρτίαις ημών, Μιχαήλ, σοι εκδυσώπει αυτόν εκτενώς, πρωτάγγελε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.
Τείχισον ημάς εν τη σκέπη των πτερύγων σου ίνα θερμώς εν τω βίω παντί τον Ιησούν ως Θεόν ευλαβώς λατρεύωμεν.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Θεοτοκίον.
Όλβιον Αγνή την ζωήν μου συ κατάστησον την σην ακήρατον διδούσα χαράν της ευφροσύνης η γεννήσασα τον αίτιον.

Ωδή στ’. Την δέησιν εκχεώ.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Υμνήσωμεν, Μιχαήλ τον Άρχοντα προσκυνούντες και αυτού την Εικόνα εξ ής θαυμάτων το πλήθος προήλθε και χαριτόβρυτος πάσιν εγένετο. Δι’ όπερ σήμερον αυτήν ευγνωμόνως τοις άνθεσι στέψωμεν.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Μεγάλυνον τον Σωτήρα Κύριον, ώ πληθύς Χριστιανών, εκ καρδίας και τον αυτού Αρχιστράτηγον άμα τον διασώζοντα πάντας εκ θλίψεων και νοσημάτων σοβαρών μεσιτείαις αυτού προς τον εύσπλαγχνον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.
Αγάλλεται η Μονή σου σήμερον, Μιχαήλ ώ Πανορμίτα, ενθέως ότι πολλών θαυμασίων εδείχθης τελετουργός και προστάτης θερμότατος των εν θαλάσσαις και δειναίς ασθενείαις σωτήρ ετοιμότατος.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Θεοτοκίον.
Ιδού εγώ σε προστάτην κέκτημαι και φρουρόν εν τη ζωή μου, Παρθένε, των πειρασμών διαλύουσα όχλον και επηρείας δαιμόνων ελαύνουσαν˙ και δέομαι δια παντός εκ φθοράς των παθών μου ρυσθήναί με.

Διάσωσον, ώ Ταξιάρχα, ημάς εκ παντός κινδύνου και ασφάλισον σην Μονήν και Νήσον εκ θλίψεων˙ σε έχομεν κραταιόν γαρ Προστάτην.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Ο Ιερεύς μνημονεύει, ως δεδήλωται. Και μετά την εκφώνησιν˙
Ότι ελεήμων…, ευθύς ψάλλομεν το επόμενον Κοντάκιον˙

Ήχος β’.
Προστασία των Χριστιανών.

Πρωτοστάτα των επουρανίων Δυνάμεων, Πανορμίτα, των Χριστιανών ο υπέρμαχος δέξαι αύθις τας προσευχάς ημών των ταπεινών θερμώς κράζοντάς σοι, Μιχαήλ, εκ των παγίδων του Σατάν διαφύλαξον άπαντας˙ φρούρησον την Μονήν σου˙ διάσωσον τους νοσούντας˙ πάσι παρέχων δαψιλώς την ζωήρρυτον χάριν σου.

Προκείμενον.
Τον Άγγελον αυτού εντελείται περί σου του διαφυλάξαι σε εν πάσαις ταις οδοίς σου.
α’. Στίχ. Ότι έκλινε το ους αυτού εμοί και εν ταις ημέραις μου επικαλέσομαι.
β’. Στίχ. αγιωσύνη και μεγαλοπρέπεια εν τω Αγιάσματι αυτού.

Ο Ιερεύς˙ Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του
αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν. Σοφία,
ορθοί. Ακούσωμεν του αγίου Ευαγγελίου. Ειρήνη πάσι.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Εκ του κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου (κεφ. ι’ 16 – 21)
το ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν.
Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθηταίς˙ ο ακούων υμών εμού ακούει, και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί˙ ο δε εμέ αθετών αθετεί τον αποστείλαντά με. υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς λέγοντες˙ Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου. Είπε δε αυτοίς˙ εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν υμάς ου μη αδικήση. Πλην εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται˙ χαίρετε δε ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσατο τω πνεύματι ο Ιησούς και είπεν˙ εξομολογούμαί σοι, πάτερ, κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις˙ ναι, ο πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου.

Ο Χορός˙ Δόξα σοι, Κύριε˙ δόξα σοι
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.
Ήχος β’.

Ταις του Αρχαγγέλου, Οικτίρμον, μεσιτείαις εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Είτα τον Στίχον˙
Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Και επισυνάπτομεν το παρόν Τροπάριον˙

Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.
Μέγιστε Αρχάγγελε, ώ Μιχαήλ Πανορμίτα, σήμερον τιμώμέν σε σω Ναώ ιστάμενοι οι ανάξιοι˙ και θερμοίς δάκρυσι τήνδε ικεσίαν καταθέτομεν δεόμενοι λύτρωσαι άπαντας από νόσων άμα και θλίψεων˙ και σώσον κινδυνεύοντας και αδικουμένους, πανάριστε. Και τους εν θαλάσσαις κυβέρνησον ως μόνος δυνατός, και εις λιμένα τον εύδιον σώους επανάγαγε.

Είτα ο Ιερεύς˙
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου. Επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς. Ύψωσον κέρας Χριστιανών ορθοδόξων. Και κατάπεμψον εφ’ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια˙ πρεσβείαις της Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας˙ δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού˙ προστασίαις του παμμεγίστου Ταξιάρχου Μιχαήλ, του Πανορμίτου, Πολιούχου και Προστάτου ημών˙ ικεσίαις του τιμίου και ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου˙ των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων˙ του αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου˙ των αγίων Ιεραρχών, των καλλινίκων Μαρτύρων και Ιερομαρτύρων˙ των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών˙ των ιαματικών Αναργύρων˙ των αγίων και δικαίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης˙ του αγίου… (δείνος), ου και την μνήμην επιτελούμεν και πάντων σου των Αγίων, ικετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.
Και ψάλλομεν το˙ Κύριε ελέησον, ιβ’. Είτα την εκφώνησιν,
Ελέει και οικτιρμοίς… Μεθ’ ό˙

Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Την αγίαν σου σκέπην εφαπλοίς εσαεί πανταχού, θαυμάσιε, παρέχουσαν αφθόνως την θείαν προστασίαν δι’ ό άπαντες κράζομεν˙ ώ Ταξιάρχα, θερμώς εν σοι ευχαριστούμεν.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Η Μονή σου τρισμάκαρ θαυμασία εδείχθη εν τη Εικόνι σου˙ δι’ ό εις Πανορμίτην προτρέχουσιν ασμένως οι πιστοί ανακράζοντες˙ ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός εί.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.
Νηνεμίαν χαρίζεις τοις θαλάσσαις δειναίς και κινδύνοις πλέουσι την λύτρωσιν παρέχεις ως σε επικαλούνται, Μιχαήλ αστραπόμορφε, Σε ανυμνούμεν πιστώς εις πάντας τους αιώνας.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Θεοτοκίον.
Χαριτόβρυτον όντως και πηγήν αφθαρσίας την σε κυήσασαν και πύργον ασφαλείας και θύραν μετανοίας τοις κραυγάζουσιν έδειξας˙ ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός εί.

Ωδή η’.
Τον Βασιλέα των ουρανών.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ασμένως ρώσιν τοις ασθενούσι βραβεύεις τοις πιστώς προστρέχουσί σοι, Μάκαρ, και υπερυψούσι τα θεία θαύματά σου.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ρύσαι σους δούλους εκ των Βελίαρ σκανδάλων, Μιχαήλ Αρχιστράτηγε θείε, φρουρών ημάς άμφω εις πάντας τους αιώνας.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.
Ιδέ εν Σύμη ο θείος ούτος Ναός σου καταφύγιον οράται πονούντων˙ και λιμήν υπάρχει γαλήνιος πλεόντων.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Θεοτοκίον.
Νόσους παντοίας τας της ψυχής ιατρεύεις και σαρκός τας οδύνας, Παρθένε, ίνα σε δοξάζω την Κεχαριτωμένην.

Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Συμφώνως, θείε Νόε, μετά των Αγγέλων τη φωταυγεί παρουσία σου πάντοτε διακονείς τω Κυρίω εις το σωθήναι ημάς.
Αρχάγγελε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ομόθυμον τον ύμνον φόβω αναμέλπων τω Τρισηλίω Θεώ, Αρχιστράτηγε, και τας ημών νυν δεήσεις Αυτώ προσάγαγε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.
Υμνούμεν τον Σωτήρα Χριστόν εκ καρδίας και Μιχαήλ τον Αρχάγγελον πάντοτε, ότι ημάς διασώζουν εκ περιστάσεων.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Θεοτοκίον.
Φωτός σου ταις ακτίσι λάμπρυνον, Παρθένε, το ζοφερόν της αγνοίας διώκουσα, τους ευσεβώς Θεοτόκον, σε καταγγέλοντας.

Και ευθύς.

Άξιόν εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσα˙ την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Και θυμιά ο Ιερεύς
Το Θυσιαστήριον και τον λαόν, ημείς δε ψάλλομεν τα παρόντα Μεγαλυνάρια˙
Χαίροις, αξιΰμνητε Μιχαήλ, Πρωτάγγελε θείε, Ασωμάτων μυσταγωγέ. Χαίροις του Κυρίου, πανάριστος κινύρα και της αΰλου δόξης λαμπρόν απαύγασμα.
Δέξαι, ώ παμμέγιστε Μιχαήλ, ημών τας δεήσεις, ας προσάγαγε τω Θεώ, αιτούμενος πάσιν ομόνοιαν ειρήνην και λύτρωσιν εκ πόνων τη μεσιτεία σου.
Πρόφθασον, Αρχάγγελε Μιχαήλ, και φρούρει αγρύπνως Εκκλησίαν την του Θεού εν Βασιλευούση˙ και τη Ορθοδοξία παράσχου θαυμασίως πάση τον θρίαμβον.
Σκέπε, Μεγαλόχαρε Μιχαήλ, της Ορθοδοξίας Αρχιποίμενα τον κλεινόν άμα και τον Κλήρον και τον Λαόν Κυρίου δωρούμενος υγείαν αυτοίς, θαυμάσιε.
Φρούρει, αστραπόμορφε Μιχαήλ, την Μονήν σου ταύτην, τους Πατέρας και Αδελφούς άμα τους Εφόρους αυτής και Ευεργέτας από παντός κινδύνου και περιστάσεως.
Τους προσερχομένους τη ση Μονή εν πίστει και πόθω ορθοδόξους Χριστιανούς, σκέπε και ευλόγει δωρούμενος υγείαν και πάσαν ευρωστίαν, θείε Αρχάγγελε.
Της Δωδεκανήσου ο θησαυρός Σύμης Κω και Ρόδου της Καλύμνου ο βοηθός απάσης Ελλάδος, ώ μέγα Ταξιάρχα, Χριστιανών το κέρας, εί Μεγαλόχαρε.
Τους ναυτιλλομένους Χριστιανούς τους εν ταις θαλάσσαις κινδυνεύοντας αδελφούς τους το όνομά σου θερμώς αναβοώντας διάσωσον εν τάχει, θείε Πρωτάγγελε.

Έτερα Μεγαλυνάρια
Εκ χειρογράφου της Ι. Μονής.
Ώ της θεωρίας Σου της φρικτής και της καλλονής Σου της πυρίνου και θεαυγούς κατέχεις το σκήπτρον Μιχαήλ τη χειρί Σου και μέλπεις τη Τριάδι ύμνον Τρισάγιον.
Έχων Σε προστάτην και βοηθόν, φύλακα και σκέπην της ψυχής μου της ταπεινής˙ Μιχαήλ πρωτάρχα, και Μέγα Ταξιάρχα, εν ώρα του θανάτου Συ μοί βοήθησον.
Χαίροις ιερώτατε Γαβριήλ, χαίροις πρωτοστάτα των Αγγέλων προμηνυτά, χαίροις ο το Χαίρε μηνύσας τη Παρθένω εν Ναζαρέτ τη πόλει Ήν μεγαλύνομεν.
Και τα έτερα δύο ταύτα, Ανωνύμου.
Μιχαήλ Αρχάγγελε του Θεού, μη έλθης ως λέων αγριώτατος εις εμέ μηδέ την ψυχήν μου αρπάσης ως στρουθίον εν ώρα του θανάτου συ μοί βοήθησον.
Δεύτε ευφημήσωμεν οι πιστοί, τους δύο φωστήρας, τους μεγάλους και φωταυγείς, Μιχαήλ τον μέγαν και Γαβριήλ τον θείον, τους δύο Ταξιάρχας του Παντοκράτορος.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες, μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Είτα το, Τρισάγιον, Παναγία Τριάς. Πάτερ ημών.

Ο Ιερεύς˙ Ότι σου εστίν.
Και ευθύς το Απολυτίκιον˙
Ήχος δ’.
Των ουρανίων στρατιών, Αρχιστράτηγε, δυσωπούμέν σε αεί ημείς οι ανάξιοι˙ ίνα ταις σαις δεήσεσι τειχίσης ημάς, σκέπη των πτερύγων της αΰλου σου δόξης, φρουρών ημάς προσπίπτοντας εκτενώς και βοώντας εκ των κινδύνων λύτρωσαι ημάς, ως Ταξιάρχης των άνω Δυνάμεων.
Έτερον Ανωνύμου.
Ήχος πλ. α’.
Τον συνάναρχον Λόγον…
Της Μονής του Πανόρμου προστάτης πέφυκας, ένθα υπάρχει παμμάκαρ ως θησαυρός δωρεών, η σεπτή και αγία Εικόνα σου. Ταξιάρχα Μιχαήλ αξιοθαύμαστε˙ προς ήν προστρέχει ευλαβώς ο περιούσιος Λαός, αιτών πταισμάτων την λύσιν˙ και των ψυχών σωτηρία, ώ Τα ξιάρχα μεσιτείαις Σου.

Ο Ιερεύς. Ελέησον ημάς ο Θεός…
Έτι δεόμεθα υπέρ των ευσεβών…
Έτι δεόμεθα υπέρ του Αρχιεπισκόπου…
Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους ζωής…
Έτι δεόμεθα υπέρ του διαφυλαχθήναι…
Έτι δεόμεθα υπέρ του εισακούσαι…

Και την Ευχήν˙
Επάκουσον ημών ο Θεός…
Και απόλυσις.
Προ του Δι’ ευχών, επισυνάπτεται το παρόν προσόμοιον˙
Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.
Δεύτε, νυν προσπέσωμεν πιστώς, ώ Χριστιανοί, τη Εικόνι του Ταξιάρχου ημών κράζοντες εν δάκρυσι και στεναγμοίς εκτενώς˙ Μιχαήλ Αρχιστράτηγε, της Σύμης το θαύμα, πρόφθασον και λύτρωσαι ημάς εκ άμφω πάσι τοις νοσούσι˙ και δείξον την φιλανθρωπίαν σου, πανένδοξε.

            
 

 

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣΕ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΑΙΔΙ

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣΕ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΑΙΔΙ

Σεβαστέ μου πάτερ, τα σέβη μου.

Θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να καταθέσω σε αυτό το χαρτί, το μεγάλο θαύμα που έκαναν οι Αρχάγγελοι στην οικογένεια του γιού μου.
Είμαι πρεσβυτέρα. Ο σύζυγός μου π. Σάββας και εγώ μένουμε στην Κύπρο, στα Κουκκλιανά Πάφου. Ο γιος μου, αξιωματικός του Κυπριακού Στρατού, είναι παντρεμένος με μια πολύ καλή κοπέλα 7 χρόνια ,αλλά δυστυχώς δεν είχαν δει στα χρόνια αυτά ολοκληρωμένη την ευτυχία τους. Δεν είχαν αποκτήσει παιδί! Σε όλους τους γιατρούς πήγαν εκείνοι, σε όλους τους Αγίους πήγαμε εμείς να παρακαλέσουμε. Τίποτα! Δεν γνωρίζαμε καθόλου για τον Ταξιάρχη του Μανταμάδου, ώσπου φθάσαμε στη Μυτιλήνη με τον σύζυγό μου π. Σάββα ,για προσκύνηση στους νεοφανείς Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Εκεί μάθαμε για τους Ταξιάρχες.

Φθάσαμε το απόγευμα , με το λεωφορείο της γραμμής. Εκεί πληροφορηθήκαμε ότι το βράδυ θα τελεσθεί ιερά αγρυπνία προς τιμήν των Αρχαγγέλων. Το θεωρήσαμε σημαδιακό αυτό το γεγονός και παρ΄ όλο που τα πράγματα μας τα είχαμε αφήσει στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ, μείναμε στην αγρυπνία. Θεέ μου, τι υπέροχα που ήταν! Φθάσαμε στον έβδομο ουρανό! Κόσμος πολύς, δεν μπορούσα να καθίσω μπροστά στην εικόνα και να προσευχηθώ, όπως θα ήθελα. Όμως έκανα υπομονή. Κάθισα σε μια γωνιά και προσευχόμουν νοερά ζητώντας τη μεσιτεία των Αρχαγγέλων.

Τελείωσε κοντά στα ξημερώματα η Θεία Λειτουργία και ο κόσμος σιγά-σιγά αραίωνε και έφευγαν με τα αυτοκίνητα στα χωριά τους. Εγώ δεν κινήθηκα από τη θέση μου. Περίμενα. Σε μια ώρα περίπου μετά από την απόλυση, ο χώρος ήταν σχεδόν ελεύθερος. Τότε κινήθηκα προς τα Άγια λείψανα, πρώτα που ήταν πάνω σε ένα τραπεζάκι στο μέσον του Ναού και αφού τα προσκύνησα γονάτισα μπροστά στην ανάγλυφη εικόνα του Ταξιάρχη. Εκεί άφησα όλη μου τη θέρμη της πίστης να συνομιλήσει η ψυχή μου με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και άπλωσα τα χέρια μου να χρυσώσω τις ελπίδες μας στο έλεος του Θεού, δια πρεσβειών των Αρχαγγέλων. Τα δάκρυα θόλωναν την όραση μου και έβλεπα θαρρείς , διάφορες λαμπιρίζουσες παραστάσεις όταν ,ω Θεέ μου! Νόμιζα ότι το πρόσωπο της εικόνας του Αρχαγγέλου μου χαμογελούσε και μου κούνησε το κεφάλι Του καταφατικά! Αυτό ήταν!

Αναλύθηκα , χωρίς να το θέλω, σε λιγμούς, λιγμούς χαράς, χαράς ελπίδας και ανακούφισης. Γονάτισα. Έβαλα το πρόσωπο μου μέσα στα δυο μου χέρια. Ακούμπησα στο κουβούκλιο της εικόνας και δεν έλεγα τίποτα άλλο, παρά ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ….

Φύγαμε από το ευλογημένο μας Νησί ξάλαφροι, θεωμένοι , χαρούμενοι. Φορτωμένοι χρυσές ελπίδες. Με την πρόγευση στη καρδιά της επερχόμενης ευτυχίας.

Πέρασε ένας χρόνος και ήταν η ίδια ημερομηνία που ήμασταν στο Μανταμάδο, όταν χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι. Ήταν η νύφη μου. Το σήκωσα και τότε άκουσα την πιο θαυμάσια αναγγελία! «Μαμά περιμένω παιδί»!

- Δόξα σοι ο Θεός παιδί μου. Δόξα σοι ο Θεός.
Όταν αντάμωσα με το γιο μου του λέω: «...Γιε μου, νομίζω ότι θα γίνεις πατέρας. Έχω όμως κάνει ένα τάμα και θα ήθελα να το κάνεις, όταν θα πραγματοποιηθεί το όνειρο μας και αποκτήσεις παιδί. Θα το κάνεις;..»
- Αν μπορώ μητέρα, απάντησε εκείνος.
- Μπορείς, του είπα.
- Τότε σου το υπόσχομαι, μου απαντά.
- Ξέρω πόσο αγαπάς την στολή σου των Ευελπίδων, με την οποία ορκίστηκες και πήρες το σπαθί σου. Εγώ γνωρίζοντας την αγάπη σου αυτή υποσχέθηκα στους Ταξιάρχες ,όταν θα αποκτούσες παιδί, να τους ευχαριστήσεις δωρίζοντας κάτι που αγαπούσες πολύ, και εννοούσα τη στολή σου.
-Μάνα αυτή είναι ενθύμιο και πρέπει να μείνει στην οικογένειά μου, αλλά αφού την έταξες….. Να την καθαρίσεις και να την πάμε εκεί που την υποσχέθηκες.
Έπειτα θέλοντας να με πειράξει λέει:
-Μαμά, δεν νομίζω να έταξες και το παιδί μας;
-Όχι παιδί μου όχι. Να βγει γερό και να το χαιρόμαστε, κάτω από την προστασία των Αρχαγγέλων.
-Αμήν, μαμά, αμήν, μουρμούρισε χαμογελώντας.

Γέννησε η νύφη μου και έκανε καλή γέννα, μα δεν έκανε ένα αλλά τρία. Τρία χαριτωμένα και υγιέστατα παιδιά. Ένα αγόρι και δυο κορίτσια. Δοξασμένο το όνομα του Αγίου Θεού και των ενδόξων Αρχαγγέλων Του.
Σας παρακαλώ, πάτερ, γράψτε το στο περιοδικό σας να το διαβάζει ο κόσμος και να θεμελιώνεται η πίστη των ανθρώπων. Να πιστέψουν, πως όταν η προσευχή είναι αγνή και βγαίνει με θέρμη ψυχής, εισακούγεται από τον φιλέσπλαχνο Θεό. Ο οποίος και ανταμείβει κατά το θέλημα μας.
Σας ευχαριστώ και σας φιλώ το χέρι με σεβασμό
Κ…
Κούκκλια Πάφου Κύπρου

Περιοδικό “Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ”,

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ: “ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ! ΕΧΩ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΜΕΛΑΜΨΟΣ!!!…..”


Ονομάζομαι Σταυρίτσα Ζαχαρίου και είμαι Ελληνοαμερικανίδα. Το 1969 πήγα στην Αφρική ως ιεραπόστολος. Είμαι 75 χρονών και τα 15 μου τα έκανα στην Αφρίκη, κοντά στα πονεμένα μας αδέλφια, σπέρνοντας τους τον σπόρο του Ευαγγελίου. Διαμένω μονίμως στο Ναϊρόμπι της Κένυα και από εκεί πηγαίνω στη Καμπάλα, Καμερούν και σε άλλα μέρη, όπου χρειάζεται να σπαρεί ο σπόρος του Ευαγγελίου του Χριστού.
.
Είμαι ιεραπόστολος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Με τη βοήθεια του Θεού και των φιλανθρώπων κτίσαμε 12 ιερούς Ναούς στη Μαύρη Ήπειρο. Είχαμε κτίσει και τον 10το ιερό Ναό, προς τιμήν του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και θέλησα να αγιογραφήσω την Εικόνα Του, αντιγραφή από την βορεινή πύλη του Πατριαρχείου. Τελείωνα την εικόνα όταν ήρθε το Ταχυδρομείο και μου έφερε γράμμα από τον Πατέρα Σωτήριο Τράμπα. Γνωρίζω τον Αρχιμανδρίτη π.Σωτήριο, που είναι από πολλά χρόνια ιεράποστολος στην Κορέα και είχε διατελέσει και ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως σας, καθώς και Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών το 1968-1973.Μέσα στο γράμμα υπήρχε και ένα μικρό περιοδικό του Ταξιάρχη Μανταμάδου. Τότε έμαθα για τον Μανταμάδο και την ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Ο Πατήρ Σωτήριος μου έγραφε:
“….Σας στέλνω το δελτίο του Ταξιάρχη Μανταμάδου, για να γνωρίσεις την θαυμαστή εικόνα Του. Μέσα σε αυτό θα δεις ένα από τα πολλά θαύματα Του, που καθημερινώς γίνονται προς δόξαν Θεού. Εκεί έχω υπηρετήσει στο παρελθόν και ιδιαίτερα τον ευλαβούμε…..”
.
Άρχισα να διαβάζω το δελτίο του Ταξιάρχη, που ήταν το θαύμα του σπαθιού. Καθώς προχωρούσα στην ανάγνωση και έφθασα στο σημείο της παραδόσεως του σπαθιού από κάποιον άγνωστο στον κ.Διαμαντη, σαν κάτι σάλεψε θαρρείς στην εικόνα. Γύρισα να δω τι συμβαίνει και τότε, Ω Θεέ μου!!!! Ο Αρχάγγελος της εικόνας άρχισε να ζωντανεύει, να παίρνει σάρκα και οστά! Συγκλονίστηκα! Γονάτισα εμπρός της και άρχισα να προσεύχομαι με δάκρυα και να του ζητώ τη βοήθεια και την προστασία του. Έπειτα από λίγο και σιγά σιγά η εικόνα άρχισε να έρχεται στη φυσιολογική της κατάσταση…
.
Επρόκειτο να πάμε για αποστολή στην Καμπάλα. Συνήθιζα πάντοτε, που πηγαίναμε σε κάποια αποστολή, να παίρνω μαζί μου και την εικόνα ενός Αγίου, από το προσκυνητάρι μου. Την φορά αυτή πήρα μαζί μου την εικονίτσα του Ταξιάρχη Μανταμάδου.
Είχαμε φτάσει στα σύνορα Καμπάλας – Κένυα, που την εποχή αυτή, 1988 η Καμπάλα είχε στρατιωτικό καθεστώς. Όταν λέμε στρατιωτικό καθεστώς, σε κράτη της Αφρικής, σημαίνει ότι η ανθρώπινη ζωή, είναι πιο φτηνή από τη ζωή ενός κοτσυφιού!
.
Καθώς τα προσπερνούσαμε, ο οδηγός μας, Κενυάτης και κουμπάρος μου, δεν πρόσεξε ότι από κάπου του έγινε σήμα να σταματήσει και αυτός συνέχισε. Πέντε άγριοι μοτοσυκλετιστές μας κύκλωσαν. Κατέβηκαν από τις μοτοσυκλέτες τους, ξεκρέμασαν τα όπλα τους και γονατιστοί ετοιμάστηκαν να μας πυροβολήσουν και να μας πάρουν λάφυρα, το αμάξι και όλα τα υπάρχοντα μας. Έτσι γινότανε συνήθως τότε εκεί….
…Τότε, δεν γνωρίζω ποιά δύναμη ενήργησε και άνοιξε η πόρτα του αυτοκινήτου…. Βγήκα έξω με την εικόνα του Ταξιάρχη στα χέρια μου και απευθυνόμενη προς αυτούς, τους φώναξα:
“…..ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ! ΕΧΩ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΜΕΛΑΜΨΟΣ, ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΤΕ!!!…..”
.
Αυτομάτως, αυτοί νόμισες ότι κάποιος τους έπιασε τα χέρια. Ηρέμησαν, Άφησαν τα όπλα τους κάτω στο χορτάρι, έτρεξαν σε μένα, πήραν την εικόνα, σαν κάτι ιερό και όσιο και άρχισαν να την εξετάζουν με προσοχή και να αλαλάζουν. Έσκυψαν έπειτα τα πρόσωπα τους στη γη και πιάνοντας τα χέρια μου, ζήτησαν συγχώρεση. Τότε είδα ότι κάποιος από αυτούς ήταν τραυματισμένος σοβαρά στο ένα του χέρι από μαχαίρι. Πήρα τις πρώτες βοήθειες από το αμάξι, του περιποιήθηκα την πληγή και την έδεσα. Γίναμε φίλοι! Το σπουδαιότερο είναι ότι, αμέσως εκεί σπάρθηκε ο λόγος του Θεού και οι πέντε δέχτηκαν το Χριστό και έγιναν χριστιανοί!
.
Μετά από αυτά όλα, έταξα στον Αρχάγγελο να έρθω εδώ στην Ελλάδα, στο Μανταμάδο, να τον ευχαριστήσω. Και σήμερα νιώθω πολύ ευτυχισμένη που μ`αξίωσε ο Κύριος να εκπληρώσω το τάμα μου αυτό. Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
.
Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ, τόμος Β`,

.
.


ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ -2013

     
 
ΜΟΛΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΣ,Κ ΘΑ ΣΑΣ ΤΗ ΠΩ, ΜΙΑΣ Κ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ .ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΕΚΝΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΕΚΑΝΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΛΛΑ ΜΑΤΑΙΑ.ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΑΣ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΑΝ ΤΟΣΟ ΘΕΡΜΑ ,Κ ΕΤΑΞΑΝ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ Κ ΘΑ ΤΟΝ ΟΝΟΜΑΖΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ,Κ ΦΥΣΙΚΑ ΘΑ ΤΟ ΒΑΦΤΙΖΑΝ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΟΥ.Κ ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟ ΒΑΦΤΙΣΑΝ ΕΚΕΙ ,Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΞΙΩΣΕ ΝΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ...ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΕΒΓΑΛΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΑΣ,Κ ΕΠΕΙΤΑ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ .ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΥΤΕΣ Κ ΑΝΤΙΚΡΥΣΑΝ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ .ΕΙΔΑΝ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ Κ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΑΣ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΟΡΦΗ ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΑΝ ,ΠΑΓΩΣΑΝ Κ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΑΚΡΥΑ ΧΑΡΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ ΕΦΥΓΑΝ ΞΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ,,ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΥΛΟΓΗΣΕ ,ΤΟΥΣ ΑΞΙΩΣΕ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΗΝ !ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ!!!!!!!!!!!!ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ Κ ΝΑ ΧΑΙΡΟΝΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΤΟΥΣ,,,Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΜΑΣ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ Κ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ !!!!!!

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ-ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ


Αρχ. Μιχαήλ 2012, Άγγελοι και άνθρωποι στον αγώνα


ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΙΧΑΗΛ


ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΛΠΙΔΙΟΣ -ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ


ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ ΛΕΣΒΟΥ-ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΝΗ