Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΣΗΜΑΔΙ---ΔΑΚΡΥΖΕΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ-ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΕΛΠΙΔΙΟ?



S.O.S ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΣΗΜΑΔΙ

Από νωρίς το πρωί όταν άνοιξαν τις πόρτες τις εκκλησίας, συνειδητοποίησαν ότι οι δυο εικόνες του Ταξιάρχη στον Ιερό Ναό Ταξιαρχών στο Παλιό Νεκροταφείο Ιαλυσού δάκρυζαν. Έκτοτε πλήθος πιστών συρρέει στην εκκλησία για να προσκυνήσει την Εικόνα. Τώρα συνεχίζει να δακρύζει η μεγάλη εικόνα του Ταξιάρχη.

Περίπου στις δυο το μεσημέρι, στο σημείο μετέβη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρόδου κ. Κύριλος, ο οποίος προσκύνησε την εικόνα, την εξέτασε και έδωσε εντολή να μεταφερθεί στην Εκκλησία της Ιαλυσού, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου θα ακολουθήσει παράκληση. Ήταν αρκετά προσεκτικός και δεν θέλησε να κάνει δηλώσεις μέχρι να εξακριβωθεί περί τίνος πρόκειται, αν και φαίνεται να πιστεύει ότι πρόκειται για θαύμα του Ταξιάρχη εφόσον δεν υπάρχουν ενδείξεις κάποιου άλλου γεγονότος που να προκαλεί τα δάκρυα.

Οι πιστοί, όπως και ο εφημέριος του Ναού π. Απόστολος, σκουπίζουν τα δάκρυα του Ταξιάρχη και η εικόνα συνεχίζει ασταμάτητα να δακρύζει. H εικόνα άλλαξε περιβάλλον για να εξετάσουν αν θα συνεχίσει να δακρύζει ενώ διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει υγρασία πίσω από την εικόνα.

Κόσμος προσκυνάει, προσεύχεται κλαίει από δέος και συγκίνηση μπροστά στον Ταξιάρχη και εύχεται να τους προστατέψει, καθώς πιστεύουν ότι όταν οι εικόνες δακρύζουν, δεν είναι καλό σημάδι. Προσπαθούν με λίγο βαμβάκι να σκουπίσουν τα δάκρυα και να τα έχουν σαν φυλαχτό. Όσο περνάει η ώρα, όλο και περισσότερος κόσμος σπεύδει να προσκυνήσει τον Ταξιάρχη. Και όλα αυτά, λίγες ημέρες πριν από την Χάρη του.

Όπως πάντα αναφέρεται, όταν οι εικόνες δακρύζουν, είναι σημάδι των καιρών…
ΕΙΚΟΝΑ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΔΑΚΡΥΖΕΙ ΡΟΔΟΣ 26-10-13
http://www.youtube.com/watch?v=rdbJKpHdRR0


ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΛΠΙΔΙΟΣ?
ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ -ΣΟΚ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΕΛΠΙΔΙΟΥ
Η ΡΟΔΟΣ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.... ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ.....

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.... ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ.....

Ονομάζομαι Μ. Κ. και είμαι από την Θεσσαλονίκη. Πολλές φορές κάθισα να σας γράψω, αλλά την τελευταία στιγμή το μετάνιωνα. Δεν ήθελα να πω σε κανέναν το μυστικό μου. Έρχομαι κάθε χρόνο ,τώρα τελευταία και μένω 1 ή 2 μέρες στα κελιά. Το κάνω, για να ευχαριστήσω τον Προστάτη μου Αρχάγγελο, που άλλαξε τη ζωή μου προς το καλύτερο και με ελευθέρωσε από τα πάθη μου.

Τον Ταξιάρχη δεν τον γνώριζα. Σε ένα ταξίδι μου στο όμορφο νησί σας επισκέφθηκα με γκρουπ τον Ναό Του και εντυπωσιάστηκα! Δεν ήμουν πολύ καλή χριστιανή. Δεν εκκλησιαζόμουν τακτικά, δεν νήστευα ,δεν εξομολογούμουν. Είχα δυο προβλήματα ή μάλλον ένα στην αρχή, που με έφερε και το δεύτερο. Από τα 17 μου έπαιρνα ηρεμιστικά χάπια. Είχα αρχίσει από ελαφρά και έφτασα στα πιο βαριά. Το πρώτο μου πρόβλημα μου έφερε το δεύτερο, το τσιγάρο! Είκοσι χρόνια και πάνω ήμουν δέσμια αυτών των δυο κακών. Δεν μπορούσα να τα κόψω. Έκανα πολλές προσπάθειες και δοκίμασα πολλούς τρόπους. Πήγα σε πολλούς γιατρούς. Τίποτα! Είχα καταντήσει όπως είναι οι άνθρωποι που παίρνουν ναρκωτικά. Είχα εξάρτηση από αυτά!

Όταν ήρθα στον Ταξιάρχη, όπως σας ανέφερα , ένιωσα μια ανακούφιση μέσα μου από τα πρώτα βήματα μέσα στην αυλή! Ο χώρος ; Το περιβάλλον; Ο αέρας; Δε ξέρω! Ένιωθα ότι βρίσκομαι στο προαύλιο μιας νέας ζωής πρωτόγνωρης. Μιας ζωής με περισσότερο οξυγόνο, που σε ηρεμεί και δε χρειάζονται τα «βοηθητικά» για να την παλέψεις. Να την ζήσεις. Ανακουφίστηκα. Κάτι προαισθανόμουν. Κάτι καλό. Μέσα από την καρδιά μου, με πίστη θερμή, σχεδόν αναφώνησα: «Χριστέ μου , Παναγία μου, Ταξιάρχη μου, ελευθέρωσε με από τα δυο αυτά κακά».
Σε κάθε μου βήμα, καθώς προχωρούσαμε, ένιωθα κάτι να κτίζεται μέσα μου. Κάτι σταθερό, θεμελιωμένο. Αυτό όμως ,πάτερ μου, που ένιωσα όταν έφτασα μπροστά στην εικόνα Του, δεν μπορώ να το περιγράψω σε χαρτί! Το πρόσωπο Του τριανταφυλλένιο, γλυκό, χαρούμενο. Ακτινοβολούσε αγάπη, στοργή. Σε επηρέαζε. Σε αιχμαλώτιζε. Κυριαρχούσε ανακουφιστκά στο είναι σου!

Χωρίς να το θέλω γονάτισα εμπρός Του. Τα μάτια μου υγράνθηκαν και άρχισαν να στάζουν.

«.......Ταξιάρχη μου βοήθησε με, γιάτρεψε με, δώσε μου τη δύναμη και το κουράγιο να κόψω τα δυο αυτά κακά , που με βασανίζουν και έχουν γκρεμίσει τη ζωή μου. Βοήθησε με να ζήσω το όνειρο, που πριν από λίγο άρχισε να ροδίζει, όταν πρωτοπάτησα στην αυλή Σου....».

Έκλεισα τα μάτια μου και προσπαθούσα να επικοινωνήσω μαζί του νοερά. Και αυτή η προσπάθεια με έβγαλε έξω από το χρόνο. Δεν ξέρω πόσο κάθησα σε αυτή τη θέση! Όταν σηκώθηκα δεν υπήρχε κανείς από την παρέα μου μέσα στο Ναό. Κοίταξα το πρόσωπο Του και πάλι , ήταν ακόμα γαλήνιο, γλυκό
«....... Άκουσες την προσευχή μου Ταξιάρχη μου.....»; ψέλισσα. Μου χαμογέλασε!
Ω Θεέ μου! Μου χαμογέλασε! Το χαμόγελο Του αυτό με γέμισε χαρά, πίστη. Μου δυνάμωσε τη θέλησή μου και με έκανε να πιστέψω ακράδαντα ότι το θαύμα θα γίνει. Με κείνον βοηθό θα μπορέσω να νικήσω και να ελευθερωθώ από την εξάρτηση και των δύο δυναστών που με βασάνιζαν. Έκανα τρεις μετάνοιες και Τον ασπάσθηκα. Ήμουν τώρα δυνατή. Χαρούμενη. Αποφασισμένη για μάχη και νίκη!

Έμεινα δυο ημέρες στα κελιά του Ναού σας. Τον περισσότερο χρόνο τον πέρασα κοντά στη θαυμαστή εικόνα Του. Τις δυο αυτές ημέρες ούτε που το σκέφθηκα να κάνω τσιγάρο ή να πάρω ηρεμιστικό. Τα βράδια με ηρεμούσαν τα βιβλία Του που είχα πάρει από το περίπτερο και τα «ρουφούσα» στην πραγματικότητα. Όταν έφυγα και βρέθηκα πάλι στα γνώριμα μέρη μου, αισθάνθηκα, πολλές φορές, την ανάγκη να ξαναδοκιμάσω προπάντων το τσιγάρο. Όμως τώρα είχα προστάτη τον Ταξιάρχη μου. Αντιμετώπιζα τα πάθη μου δυναμικά. Με την επίκληση Εκείνου, όλα τελείωναν! Στο τέλος, Πάτερ μου, ούτε που τα σκέπτομαι! Τα κατανίκησα με τη βοήθεια και τη χάρη του προστάτη μου, Ταξιάρχη! Τον αγαπώ, Τον λατρεύω, Τον έχω βαθιά μέσα στην καρδιά μου, είναι ο Προστάτης μου. Ο Ελευθερωτής μου.

Από τότε κάθε χρόνο Τον επισκέπτομαι και μένω κοντά Του 2-3 μέρες. Παίρνω δύναμη και κουράγιο στη ζωή μου αυτές τις όμορφες μέρες. Είναι μια πραγματική εκδρομή ευχαριστίας, ευγνωμοσύνης αλλά και αναψυχής. Η ψυχή μου αναβαπτίζεται, ενδυναμώνεται, αναζωογονείται.
Περιττό να σας πω ότι η ζωή μου από τότε άλλαξε προς το καλύτερο. Είμαι μια συνειδητή πια χριστιανή με Μυστηριακή ζωή. Και αυτό , μαζί με τα άλλα , το χρωστώ στον Προστάτη μου Άγιο Ταξιάρχη!
Ήρθα και φέτος κοντά Του και αποφάσισα να σας γράψω το θαυμαστό αυτό γεγονός, το υπέροχο γεγονός της ζωής μου, τώρα. Τώρα που είμαι πια βέβαιη για τη νίκη. Τώρα που νιώθω λυτρωμένη από τα δυο βασανιστικά μου πάθη. Τώρα που ζω τη χριστιανική, Μυστηριακή ζωή, χάρη του Αρχαγγέλου μου!

Πάτερ μου σας ευχαριστώ για τον χρόνο που σας «έκλεψα» από τα πολύπλευρα καθήκοντα σας. Σας παρακαλώ να με θυμάστε στις προσευχές σας, το έχουμε πολύ ανάγκη, εμείς που ζούμε μέσα στις μεγαλουπόλεις με τις λογιών-λογιών παγίδες του πονηρού.
Με σεβασμό φιλώ το χέρι σας και επικαλούμαι τις ευλογίες σας.
Μ.Κ.

Περιοδικό "Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ", αρ.φύλλου 213, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010


Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

TO ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΣΠΑΝΙΑ ΜΟΡΦΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ...... ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ"....

TO ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΣΠΑΝΙΑ ΜΟΡΦΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ......
ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ"....

Αγαπητέ και σεβαστέ μου Παπαστρατή
Χριστός Ανέστη...

Θέλω να σου αναφέρω Πάτερ μου ένα μεγάλο θαύμα του προστάτη μας Ταξιάρχη που έκανε πάνω στο εγγονάκι μου, κοριτσάκι 18 χρονών.
Πέρυσι το παιδί μας, έβγαλε κάτι σπυράκια στο σωματάκι του. Δεν τα δώσαμε πολύ σημασία, γιατί είναι λίγο αλλεργικό. Όμως αυτά μεγάλωναν και άλλαζαν χρώμα, από ροζ γινότανε κόκκινα, βυσσινιά έπειτα μαύρα και σάπιζαν. Πήγαμε εδώ στο Βοστάνειο νοσοκομείο, καθώς και σε άλλους γιατρούς έξω στην πόλη και ο καθένας έλεγε τη γνώμη του, χωρίς να ειναι για κάτι βέβαιοι ή να φέρνουν αποτέλεσμα οι συνταγές τους.

Στο νοσοκομείο της βρήκαν μια αλλεργία πολύ σπάνια. Ο κ.Αντωνιάδης, ο δερματολόγος, μας προέτρεψε να πάμε στην Αθήνα.... “ Εκεί υπάρχουν τελειότερα μηχανήματα για να αντιμετωπιστεί σωστά και καίρια το πρόβλημα “, μας είπε.
Πήγαμε στο νοσοκομείο Συγγρού. Οι γιατροί την κράτησαν μέσα και έκαναν πολλές εξετάσεις, καθώς και νέα βιοψία. Επειδή όμως ήταν Μεγάλη Εβδομάδα, μας είπαν να φύγουμε και πως εκείνοι θα μας ενημέρωναν μετά το Πάσχα, πότε θα επιστρέφαμε γιατί και οι εξετάσεις, που έκανε το εγγονάκι μου μέσα στο νοσοκομείο, ήθελαν έναν ορισμένο χρόνο να βγουν.

Σε 15 μέρες μας ειδοποίησαν να πάμε αμέσως χωρίς καθυστέρηση, γιατί οι εξετάσεις έδειξαν μία σπάνια μορφή καρκίνου. Φύγαμε, μαζί μας και ο Ταξιάρχης! Μια εικόνα του Ταξιάρχη πάντα στην αγκαλιά μου χωρίς να την αποχωρίζομε ποτέ.
Στο νοσοκομείο τους βρήκαμε όλους αναστατωμένους. Σε όλο τον κόσμο μόνο 46 άτομα είχαν αυτή τη μορφή καρκίνου “Τ”, που είχε το εγγονάκι μου και απ'αυτούς μόνο οι 6 ήταν εν ζωή. Μετά από διάφορες πάλι εξετάσεις μας έστειλαν στο αιματολογικό νοσοκομείο, το Αττικό, στον αιματολόγο κ.Σωτήρη Παπαγεωργίου. Πήγαμε. Ο Ταξιάρχης δεν ξεκολλούσε από κοντά μου μέρα-νύχτα! Και εκεί έγιναν πάρα πολλές εξετάσεις, καθώς και η εξέταση μυελού των οστών, βιοψία και άλλες δύσκολες εξετάσεις. Όσο περισσότερες εξετάσεις έκαμαν οι γιατροί στο εγγονάκι μου, τόσο εμείς περισσότερες παρακλήσεις ψάλλαμε στον Ταξιάρχη.

Στο τέλος δεν βρήκαν τίποτα! Έστειλαν μήνυμα στο νοσοκομείο Συγγρού να τους αποστείλλει την την βιοψία του λεμφώματος “Τ” κυττάρων, που είχε κάνει το παιδί μας. Το Συγγρού την είχε στείλει στον Ευαγγελισμό για περισσότερη έρευνα.
Πήγαμε και την πήραμε από τον Ευαγγελισμό και αφού την σταύρωσα πάνω στην εικόνα Του Ταξιάρχη πολλές φορές, την έφερα στο νοσοκομείο Αττικό, ψάλλοντας το απολυτίκιο του Ταξιάρχη. Εκεί τις έδωσα στον υπεύθυνο αιματολόγο γιατρό που με περίμενε τον κ.Παπαγεωργίου.

Την άνοιξε και έμεινε κατάπληκτος, γιατί στο φάκελο μέσα είχε εξέταση μυελού των οστών, που δεν είχε κάνει το κοριτσάκι μου στο νοσοκομείο Συγγρού.
- “..Άλλη εξέταση έδωσαν...” είπε και αφου συννενοήθηκε με τους άλλους γιατρούς που συνεργάζοταν, αποφάσισαν να κάνουν εκεί όλες τις εξετάσεις από την αρχή.
Έκαναν πολλές εξετάσεις και εγώ πολλές προσευχές στον προστάτη μας!!
Αποτέλεσμα;; ΟΛΕΣ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΕΣ!

- “....Τούτο δεν εξηγείται έλεγαν και ξαναέλεγαν οι γιατροί!!!...”
Στο τέλος όλοι αποφάνθηκαν:
- “...Θαύμα!!!!!.... Μόνο ένα θαύμα μπορεί να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό, αν δεν είναι ένα μεγάλο λάθος...”
Αλλα πάλι πως είναι δυνατόν να γίνουν όλες οι εξετάσεις λάθος; Ίδιες εξετάσεις ενός μηνός στο ίδιο νοσοκομείο, με τα ίδια μηχανήματα και τους ίδιους γιατρούς να διαφέρουν εντελώς μεταξύ τους, όσο η μέρα με τη νύχτα!
- “..ΝΑΙ...”, Ψέλλισα βουρκωμένη... “... ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ.., ΑΥΤΟΣ ΕΔΩ, και δείχνοντας την εικόνα που είχα στην αγκαλιά μου, μέσα απο τα αναφιλητά της χαράς μου, τους είπα:
“....ΑΥΤΟΣ ΕΔΩ, ΑΥΤΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ, Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ...”

Μόλις φτάσαμε στο νησί, ήρθαμε στον Ταξιάρχη και λειτουργήσαμε, ήσουν εσύ για τα μάτια σου στην Αθήνα, μας είπανε. Μαζί με τα ονόματα της λειτουργίας σου αφήσαμε και την επιστολή αυτή και θα θέλαμε, αν το εγκρίνει η ιεροσύνη σου, να το δημοσιεύσετε προς δόξα των Αρχαγγέλων.
Το εγγονάκι μου, μας είπαν οι γιατροί, θα το παρακολουθούν συχνά, για ένα χρόνο, όμως εμείς ήμαστε βέβαιοι ότι ο Ταξιάρχης είναι κοντά της και τίποτα δεν μπορεί να του κάνει κακό.

Τα σπυράκια πέρασαν και το προσωπάκι του είναι πεντακάθαρο και υγιεινό. Δόξα το Θεό και του μεγάλου Ταξιάρχη, όλα πανε καλά στο βλαστάρι μου.
Πάτερ Στρατή ευχαριστούμε και δοξάζουμε το Μεγαλόχαρο Άγιο μας, τον Προστάτη και βοηθό της οικογένειας μας. Όλου του κόσμου η δόξα και τα ευχαριστώ δεν φτάνουν για Κείνον.
Εγώ είμαι η γιαγιά και με λένε Γιαννούλα και μένουμε στα Πάμφυλα Μυτιλήνης.

Υ.Γ. Συγχώρα με, που σου έκλεψα το χρόνο σου και ασπάζομαι με σεβασμό το χέρι σου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ. Να θυμάσαι το εγγονάκι μου στις προσευχές σου. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Περιοδικό “Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ” Αρ.φύλλου 219

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ ΣΤΟ ΣΙΔΝΕΥ

Έρχομαι από το Σίδνεϊ της μακρινής Αυστραλίας ταπεινή προσκυνήτρια στην Χάρη του θαυματουργού Πανορμίτη μας.

Προσωπικά κατάγομαι από την Κυνουρία της Πελοποννήσου, αλλά ζω οικογενειακός στην Αυστραλία εδώ και σαρανταπέντε χρόνια. Τον Ταξιάρχη της Σύμης, τον γνώρισα από φιλικές οικογένειες Συμιακών που μένουν κοντά μας.


Είχαμε ωστόσο την ιδιαίτερη ευλογία να ζήσουμε στην οικογένεια μου δύο θαυμαστά γεγονότα που επιτέλεσε η Χάρη Του και θέλω να σας τα αναφέρω προς δόξαν Θεού.

Ο γιός μου Παναγιώτης ένα πρωί παρατήρησε στα χέρια του κάποια μικρά «σπυράκια», τα οποία παρ' όλες τις θεραπείες που έκανε, παρέμεναν στο δέρμα του και δεν έφευγαν.

Καταλαβαίνετε πόσο ανησύχησα. Μια μέρα θυμήθηκα τον Πανορμίτη και τα θαύματα που είχα ακούσει να επιτελεί στους ανθρώπους, που τον επικαλούνται με πίστη. Έτσι έκανα θερμή προσευχή και παρακάλεσα τον Αρχάγγελο να δώσει την θεραπεία. Πραγματικά την επόμενη ημέρα η δερματοπάθεια αυτή είχε εξαλειφθεί τελείως και τα χέρια του παιδιού μου είχαν καθαρίσει εντελώς!

Η άλλη περίπτωση ήταν με τον μικρό εγγονό μου Δημήτρη, που είχε ένα ογκίδιο στην φτέρνα του ποδιού του. Το ποδαράκι του παιδιού πονούσε και τον ενοχλούσε φοβερά.

Όταν πήγαμε στον γιατρό, εκείνος θεώρησε καλό να κάνει στο σημείο αυτό, όπως είπε, ψύξη. Έτσι με ειδικό τρόπο πάγωσε τοπικά το πόδι και μας έστειλε πίσω στο σπίτι.

Οι μέρες περνούσαν και το πόδι του παιδιού δεν παρουσίαζε καμία βελτίωση. Ένα πρωινό πήρα την απόφαση και τηλεφώνησα από το σπίτι μας στο Σίδνεϊ, στην Μονή του Πανορμίτη στην Σύμη. Εξήγησα την κατάσταση, έδωσα το όνομα του μικρού και παρακάλεσα να σκουπίσουν με μια σκούπα την Εκκλησία και να ανάψουν λαμπάδα στην Χάρη Του. Έπειτα έστειλα ταχυδρομικώς στην Μονή τα ονόματα όλων μας και ικέτευσα τον Αρχάγγελο να επέμβει.

Δεν πέρασαν δύο μέρες, όταν ένα πρωί έγινε θαύμα. Ο Δημήτρης κοιμόταν ακόμα. Πρίν ξυπνήσει, πλησίασα το κρεβάτι του για να δω πως πάει το πόδι του. Διαπίστωσα με μεγάλη χαρά, ότι το πόδι του παιδιού είχε καθαρίσει εντελώς από τον μικρό όγκο, που βρισκόταν πεσμένος επάνω στο καθαρό σεντόνι και ήταν πλέον συρρικνωμένος και κατάμαυρος.

«Ιστορικό και θαύματα του Πανορμίτη»,
Εκδόσεις Ιεράς Μονής Πανορμίτου
ΠΗΓΗ http://www.agioritikovima.gr/thavmata/29589-duo-thaumata-to

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

ΘΑΥΜΑ ΙΑΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

ΟΚΤΩΒΡΗΣ... ΜΗΝΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ... ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Η ΠΙΣΤΗ ΠΗΓΗ ΓΙΑΤΡΕΙΑΣ

Φλώρινα 2-6-02
Σεβαστέ μου πατέρα Στρατή, φιλώ το χέρι σας.

Ονομάζομαι Βάγια Κασιάρα. Ζω και εργάζομαι στη Φλώρινα, η διεύθυνση μου ............ Τηλ..................
Πριν τρία χρόνια πήγα να κάνω μια μαστογραφεία στο Θεαγένειο, αντικαρκινικό της Θεσσαλονίκης. Αιτία ενα λίπωμα αγνώστου μορφής, που είχα κάτω από τον αριστερό μαστό. Ο γιατρός για αρκετή ώρα, στο ειδικό φως, επεξεργαζόταν τη μαστογραφία. Εγώ άρχισα να ανησυχώ:

Είναι κακό γιατρέ το λίπωμα αυτό;
Το λίπωμα αυτό δεν είναι τίποτα, μ`απάντησε, δεν μ`ανησυχεί. Κάτι άλλο όμως με ανησυχεί που είναι μέσα στο μαστό και δε μ`αρέσει καθόλου, μα καθόλου!!

Εγώ που από πριν ήμουν ώριμη και μ`έτρωγαν τα φίδια, τώρα λύθηκα σε αναφιλητά. Ο γιατρός προσπάθησε να με παρηγορήσει:

Μην κάνετε έτσι μου λέει, θα το πολεμήσουμε.
Τι είναι γιατρέ, ρωτάω μέσα από τα αναφιλητά μου.
Θα σας πω, μου λέει και παίρνει στο τηλέφωνο κάποιον άλλον γιατρό να δει την μαστογραφία.
Σε λίγο μπαίνει ο γιατρός μέσα κ.Αμοιρίδης.Τι έχουμε εδώ ρωτάει; Και αμέσως πηγαίνει στο φωτεινό δωμάτιο που ήταν καρφιτσωμένη η μαστογραφία, Μόλις την είδε σχεδόν φώναξε “Πέταμα – πέταμα”
Θα σε προγραμματίσουμε σύντομα να εισαχθείς στο νοσοκομείο για μαστεκτομή!. Μη φοβάσαι υπάρχουν ελπίδες μόνο δεν πρέπει να αργήσουμε καθόλου!

Έφυγα από το νοσοκομείο σαν υπνωτισμένη. Καταλάβαινα ότι ζω τις τελευταίες μου ημέρες. Στο δρόμο ένιωθα απελπισμένη, μα και αδιάφορη μαζί. Φιλοσοφούσα τη ζωή και άρχισα να το πιστεύω πως το δικό μου νήμα της ζωής τελείωσε.
Όταν πήγα σπίτι μου όμως και άρχισα να συνειδητοποιώ πιο ήρεμα την κατάσταση, όταν είδα τα ρούχα και τα αντικείμενα των παιδιών μου – έχω δύο παιδιά – μ`έπιασε πάλι το παράπονο και άρχισα να κλαίω – να κλαίω – να κλαίω.

Πάνω στην απελπισία μου θυμήθηκα τον Ταξιάρχη. Κάποιος συνάδελφος μου στην υπηρεσία, μου είχε μιλήσει για τον Ταξιάρχη Μανταμάδου και μου έδωσε το βιβλίο, στο οποίο αναφέρεται το ιστορικό της θαυμαστής εικόνας του και τα θαύματα του. Δεν το είχα ανοίξει καθόλου, το είχα ξεχάσει. Το πήρα στα χέρια μου και άρχισα να το διαβάζω. Όσο διάβαζα τόσο και ηρεμούσα, δεν ήθελα να το αφήσω. Κατάπινα με λαιμαργία το περιεχόμενο και ένιωθα να συμμετέχω στα τεκτενόμενα μέσα σε αυτό. Το τέλειωσα χωρίς διακοπή. Πόση ώρα μου πήρε; Δεν θυμάμαι, δεν το κατάλαβα.

Είχα ηρεμήσει. Άρχισα σιγά-σιγά να πιστεύω ότι ο Θεός μπορούσε να μου δώσει πίσω την υγεία μου, δια πρεσβειών του Αρχαγγέλου Του. Όσο το σκεπτόμουν, τόσο αναπολούσα αυτά που είχα διαβάσει, μέσα μου θέριευε αυτή η πίστη και γινόταν βεβαιότητα. Μία ακαταμάχητη επιθυμία με συνεπήρε τότε, να βρεθώ μέσα στο Ναό των Αρχαγγέλων. Να γονατίσω μπροστά στην εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και να τον θερμοπαρακαλάσω, με τη μεγάλη μεσιτεία που έχει, να μου χαρίσει τη σωτηρία. Δεν κάθισα να το σκεφτώ καθόλου! Έριξα δύο ρούχα σε μία μικρή τσάντα, πήρα ένα ταξί και βρέθηκα σε ένα πρακτορείο λεωφορείων για τη Θεσσαλονίκη και από εκεί στη Μυτιλήνη.

Ήρθα και εντυπωσιάστηκα. Νόμισα ότι βρισκόμουν σε άλλο πλανήτη. Τι ουράνια ομορφιά είχε όλος ο χώρος! Σε ξεκούραζε ψυχικά και σωματικά! Μπήκα στο Ναό, άναψα τα κεριά μου και γονάτισα μπροστά στη θαυμαστή εικόνα του. Θεέ μου, τι ημεράδα είχε το πρόσωπο του! Μου χαμογελούσε! Δεν πρόλαβα να του πω τον πόνο μου, το πρόβλημα μου, το αίτημα μου και θαρρείς μου έδινε προκαταβολικά τη χαρά της απάντησης Του. Αντί για προσευχή-παράκληση του έκανα προσευχή ευχαριστία. “Σ`ευχαριστώ Ταξιάρχη μου, σ`ευχαριστώ. Είμαι βέβαιη ότι το σπαθί σου θα καθαρίσει κάθε κακό μέσα στο στήθος μου και θα θεραπεύσει κάθε αρρώστια”.

Κάθισα πολύ ώρα γονατιστή και έπειτα όρθια και τον κοιτούσα. Δεν τον χόρταινα. Του μιλούσα, τον παρακαλούσα, τον ευχαριστούσα, του γελούσα, ένιωθα πολύ όμορφα. Βγήκα στο περίπτερο, πήρα μια μικρή εικονίτσα και τα υπόλοιπα βιβλία, την τοποθέτησα στο στήθος μου... “ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΟΥ”... του είπα “ΤΟ ΞΕΡΩ, ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ”.

Μετά από δύο μήνες, πήγα στο προγραμματισμένο μου ραντεβού στο Θεαγένειο. Η εικόνα του Ταξιάρχη δεν είχε βγει λεπτό από πάνω μου. Είχα μία βεβαιότητα ότι το στήθος μου είναι καθαρό. Λέω στο γιατρό μου:
- “ Σας παρακαλώ, πριν την εγχείρηση να ξανακάνω μαστογραφία, έχω την βεβαιότητα ότι μου πέρασε!!”
- “Δεν γίνεται, μου λέει, πρέπει να περάσουν έξι μήνες από την πρώτη. Αυτό που έχεις δεν περνά παρά μόνο με νυστέρι”
Βλέποντας ο γιατρός την επιμονή μου, κλονίστηκε και μου υπέδειξε κάποιο καλό διαγνωστικό κέντρο.
Έκανα τη μαστογραφία και ο γιατρός που μου την έκανε χαμογελούσε και με ρώτησε :

- “ Ποιός σου είπε ότι έχεις κάτι στο στήθος σου;;
- “ Ο κ.Γαβριηλίδης, και μου είπε είναι ανάγκη να χειρουργηθώ!
“ Εγώ δεν βλέπω τίποτα, το στήθος σας είναι πεντακάθαρο.

Άρχισα να κλαίω, να κλαίω ασταμάτητα, το κλάμα αυτό όμως δεν ήταν προϊόν πόνου αλλά χαράς.
“ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΑΡΧΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ ΜΟΥ”

Όλο χαρά και πνιγμένη στην ευτυχία, ξεκινήσαμε με τον γιο μου για το Θεαγένειο. Ο γιατρός με περίμενε χαμογελαστός και πολύ ευδιάθετος...

- “ΓΙΑΤΡΕ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΜΕ ΕΣΩΣΕ Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ!!! του είπα δακρυσμένη!!
- ”Ξέρω ξέρω, σε πρόλαβε ο γιατρός που σε έστειλα.

Πήρε έπειτα, στα χέρια του τη νέα μαστογραφία, την κόλλησε στον φωτεινό πίνακα, δίπλα στην προηγούμενη και άρχισε να τις κοιτάζει μαζί.

- “Πιστεύεις γιατρέ στα θαύματα; Πιστεύεις ότι με έσωσε ο Κύριος δια του Αρχαγγέλου του;
- “Αλίμονο αν εμείς οι γιατροί δεν πιστεύουμε. Εμείς που κάθε μέρα βλέπουμε μπροστά μας τα θαύματα. Εμείς που όταν οι δικές μας δυνάμεις και της επιστήμης σταματούν, ελπίζουμε μόνο στο Θεό.
Έβγαλα την εικονίτσα του Ταξιάρχη από το στήθος μου και την τοποθέτησα στο εικονοστάσι του 2ου ορόφου. Ο γιατρός έκανε το σημείο του σταυρού και μας χαιρέτησε με θέρμη.

Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε πάτερ και η υγεία μου είναι θαυμάσια. Κανένα πρόβλημα. Το όνειρο και η επιθυμία μου είναι, με την πρώτη ευκαιρία να ξαναρθώ κοντά του, να βρεθώ κοντά στον Προστάτη μου, να τον “χορτάσω” και να γευθώ την γαλήνη και την ημεράδα που χαρίζει το Προσκύνημα Του. Πιστεύω να γίνει πολύ σύντομα αυτό.
Έχετε τα σέβη όλης της οικογένειας μου και σας παρακαλούμε να μας θυμάστε στις προσευχές και στις λειτουργίες σας.

Με σεβασμό ασπάζομαι το χέρι σας,
Βάγια Κασιάρα

Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΝTAMΑΔΟ