ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.... ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ.....

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.... ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ.....

Ονομάζομαι Μ. Κ. και είμαι από την Θεσσαλονίκη. Πολλές φορές κάθισα να σας γράψω, αλλά την τελευταία στιγμή το μετάνιωνα. Δεν ήθελα να πω σε κανέναν το μυστικό μου. Έρχομαι κάθε χρόνο ,τώρα τελευταία και μένω 1 ή 2 μέρες στα κελιά. Το κάνω, για να ευχαριστήσω τον Προστάτη μου Αρχάγγελο, που άλλαξε τη ζωή μου προς το καλύτερο και με ελευθέρωσε από τα πάθη μου.

Τον Ταξιάρχη δεν τον γνώριζα. Σε ένα ταξίδι μου στο όμορφο νησί σας επισκέφθηκα με γκρουπ τον Ναό Του και εντυπωσιάστηκα! Δεν ήμουν πολύ καλή χριστιανή. Δεν εκκλησιαζόμουν τακτικά, δεν νήστευα ,δεν εξομολογούμουν. Είχα δυο προβλήματα ή μάλλον ένα στην αρχή, που με έφερε και το δεύτερο. Από τα 17 μου έπαιρνα ηρεμιστικά χάπια. Είχα αρχίσει από ελαφρά και έφτασα στα πιο βαριά. Το πρώτο μου πρόβλημα μου έφερε το δεύτερο, το τσιγάρο! Είκοσι χρόνια και πάνω ήμουν δέσμια αυτών των δυο κακών. Δεν μπορούσα να τα κόψω. Έκανα πολλές προσπάθειες και δοκίμασα πολλούς τρόπους. Πήγα σε πολλούς γιατρούς. Τίποτα! Είχα καταντήσει όπως είναι οι άνθρωποι που παίρνουν ναρκωτικά. Είχα εξάρτηση από αυτά!

Όταν ήρθα στον Ταξιάρχη, όπως σας ανέφερα , ένιωσα μια ανακούφιση μέσα μου από τα πρώτα βήματα μέσα στην αυλή! Ο χώρος ; Το περιβάλλον; Ο αέρας; Δε ξέρω! Ένιωθα ότι βρίσκομαι στο προαύλιο μιας νέας ζωής πρωτόγνωρης. Μιας ζωής με περισσότερο οξυγόνο, που σε ηρεμεί και δε χρειάζονται τα «βοηθητικά» για να την παλέψεις. Να την ζήσεις. Ανακουφίστηκα. Κάτι προαισθανόμουν. Κάτι καλό. Μέσα από την καρδιά μου, με πίστη θερμή, σχεδόν αναφώνησα: «Χριστέ μου , Παναγία μου, Ταξιάρχη μου, ελευθέρωσε με από τα δυο αυτά κακά».
Σε κάθε μου βήμα, καθώς προχωρούσαμε, ένιωθα κάτι να κτίζεται μέσα μου. Κάτι σταθερό, θεμελιωμένο. Αυτό όμως ,πάτερ μου, που ένιωσα όταν έφτασα μπροστά στην εικόνα Του, δεν μπορώ να το περιγράψω σε χαρτί! Το πρόσωπο Του τριανταφυλλένιο, γλυκό, χαρούμενο. Ακτινοβολούσε αγάπη, στοργή. Σε επηρέαζε. Σε αιχμαλώτιζε. Κυριαρχούσε ανακουφιστκά στο είναι σου!

Χωρίς να το θέλω γονάτισα εμπρός Του. Τα μάτια μου υγράνθηκαν και άρχισαν να στάζουν.

«.......Ταξιάρχη μου βοήθησε με, γιάτρεψε με, δώσε μου τη δύναμη και το κουράγιο να κόψω τα δυο αυτά κακά , που με βασανίζουν και έχουν γκρεμίσει τη ζωή μου. Βοήθησε με να ζήσω το όνειρο, που πριν από λίγο άρχισε να ροδίζει, όταν πρωτοπάτησα στην αυλή Σου....».

Έκλεισα τα μάτια μου και προσπαθούσα να επικοινωνήσω μαζί του νοερά. Και αυτή η προσπάθεια με έβγαλε έξω από το χρόνο. Δεν ξέρω πόσο κάθησα σε αυτή τη θέση! Όταν σηκώθηκα δεν υπήρχε κανείς από την παρέα μου μέσα στο Ναό. Κοίταξα το πρόσωπο Του και πάλι , ήταν ακόμα γαλήνιο, γλυκό
«....... Άκουσες την προσευχή μου Ταξιάρχη μου.....»; ψέλισσα. Μου χαμογέλασε!
Ω Θεέ μου! Μου χαμογέλασε! Το χαμόγελο Του αυτό με γέμισε χαρά, πίστη. Μου δυνάμωσε τη θέλησή μου και με έκανε να πιστέψω ακράδαντα ότι το θαύμα θα γίνει. Με κείνον βοηθό θα μπορέσω να νικήσω και να ελευθερωθώ από την εξάρτηση και των δύο δυναστών που με βασάνιζαν. Έκανα τρεις μετάνοιες και Τον ασπάσθηκα. Ήμουν τώρα δυνατή. Χαρούμενη. Αποφασισμένη για μάχη και νίκη!

Έμεινα δυο ημέρες στα κελιά του Ναού σας. Τον περισσότερο χρόνο τον πέρασα κοντά στη θαυμαστή εικόνα Του. Τις δυο αυτές ημέρες ούτε που το σκέφθηκα να κάνω τσιγάρο ή να πάρω ηρεμιστικό. Τα βράδια με ηρεμούσαν τα βιβλία Του που είχα πάρει από το περίπτερο και τα «ρουφούσα» στην πραγματικότητα. Όταν έφυγα και βρέθηκα πάλι στα γνώριμα μέρη μου, αισθάνθηκα, πολλές φορές, την ανάγκη να ξαναδοκιμάσω προπάντων το τσιγάρο. Όμως τώρα είχα προστάτη τον Ταξιάρχη μου. Αντιμετώπιζα τα πάθη μου δυναμικά. Με την επίκληση Εκείνου, όλα τελείωναν! Στο τέλος, Πάτερ μου, ούτε που τα σκέπτομαι! Τα κατανίκησα με τη βοήθεια και τη χάρη του προστάτη μου, Ταξιάρχη! Τον αγαπώ, Τον λατρεύω, Τον έχω βαθιά μέσα στην καρδιά μου, είναι ο Προστάτης μου. Ο Ελευθερωτής μου.

Από τότε κάθε χρόνο Τον επισκέπτομαι και μένω κοντά Του 2-3 μέρες. Παίρνω δύναμη και κουράγιο στη ζωή μου αυτές τις όμορφες μέρες. Είναι μια πραγματική εκδρομή ευχαριστίας, ευγνωμοσύνης αλλά και αναψυχής. Η ψυχή μου αναβαπτίζεται, ενδυναμώνεται, αναζωογονείται.
Περιττό να σας πω ότι η ζωή μου από τότε άλλαξε προς το καλύτερο. Είμαι μια συνειδητή πια χριστιανή με Μυστηριακή ζωή. Και αυτό , μαζί με τα άλλα , το χρωστώ στον Προστάτη μου Άγιο Ταξιάρχη!
Ήρθα και φέτος κοντά Του και αποφάσισα να σας γράψω το θαυμαστό αυτό γεγονός, το υπέροχο γεγονός της ζωής μου, τώρα. Τώρα που είμαι πια βέβαιη για τη νίκη. Τώρα που νιώθω λυτρωμένη από τα δυο βασανιστικά μου πάθη. Τώρα που ζω τη χριστιανική, Μυστηριακή ζωή, χάρη του Αρχαγγέλου μου!

Πάτερ μου σας ευχαριστώ για τον χρόνο που σας «έκλεψα» από τα πολύπλευρα καθήκοντα σας. Σας παρακαλώ να με θυμάστε στις προσευχές σας, το έχουμε πολύ ανάγκη, εμείς που ζούμε μέσα στις μεγαλουπόλεις με τις λογιών-λογιών παγίδες του πονηρού.
Με σεβασμό φιλώ το χέρι σας και επικαλούμαι τις ευλογίες σας.
Μ.Κ.

Περιοδικό "Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ", αρ.φύλλου 213, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010