Στο νήσι του Ταξιάρχη, του Κώστα Βελούτσου
-…Είπαμε, μην τα ξαναλέμε και γινόμαστε κουραστικοί…. Τελειώνω τα γραπτά μου και φεύγω. Τελευταία χρονιά, μανούλα. Τον άλλο χρόνο θα τα λέμε τηλεφωνικά πια, από την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσα... Είναι καιρός να φύγω λίγο από κοντά σας. Εξάλλου πόσο θα λείψω….. Μια βδομάδα μόνο… για την αρχή.Στα 17 του χρόνια ο Μιχάλης, μαθητής της τρίτης λυκείου των περίφημων εκπαιδευτηρίων Αμαρουσίου, αριστούχος, και σύμφωνα με τα λεγόμενα των καθηγητών, η φοίτησή του στην ιατρική του Α.Π.Θ., διακαής πόθος ετών για τον ίδιο, ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρη.
Μοναχογιός της οικογένειας Αναγνώστου, γνωστής εκεί στα βόρεια προάστια των Αθηνών, δεν του έλειψε το παραμικρό, από παιδί ακόμα.
- …Και για να ξέρω, να πω και στον πατέρα σου που θα με ρωτήσει…. για πού, με το καλό;
-Ακόμα δεν αποφασίσαμε.
Νησί πάντως θα είναι αυτό, και θ’ αρχίζει από Μ, όπως τ’ όνομά μου. Τώρα αυτή θα είναι η Μήλος, η Μυτιλήνη, …..η Μακρόνησος, θα σε γελάσω… Το μόνο σίγουρο είναι, ότι αύριο γράφω το τελευταίο μου μάθημα, και το απόγευμα ……κουνάω μαντήλι.
Άριστη, ήταν όχι μόνο η μαθητική του επίδοση αλλά, και η συμπεριφορά του Μιχάλη, κι όλοι είχαν να λένε για την διαπαιδαγώγησή του, αποδίδοντας τα εύσημα στους γονείς του, Σοφία και Κώστα.
Η μοτοσυκλέτα του μεσαίου κυβισμού, δώρο από τον πατέρα του όταν ο Μιχάλης έκλεισε τα 17 του χρόνια ήταν για τον ίδιο ό, τι καλύτερο μπορούσε να φανταστεί, κι ένα όνειρο πολλών ετών.
- Όταν με το καλό πάρεις και το πτυχίο σου, θα επιβραβευθείς με ….τέσσερις τροχούς, του είχε πει τότε ο πατέρας του φανερά χαρούμενος για τις μαθητικές επιδόσεις του Μιχάλη, όταν του παρέδιδε την πολυπόθητη YAMAHA.
Ο δρόμος, η ταχύτητα και η αίσθηση της ελευθερίας, ήταν ένα αξεπέραστο τρίπτυχο, για τον Μιχάλη πάνω στην 200ρα του. Άνετη στην οδήγηση, ταξιδιάρα, ό, τι πρέπει για την πόλη αλλά και για έξω απ’ αυτήν, ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά που την συνόδευαν, σύμφωνα με τον κατασκευαστή της.
Λίγο μετά το μεσημέρι της Παρασκευής, οι σειρήνες του ασθενοφόρου ήταν τόσο εκκωφαντικές, φτάνοντας μέχρι το διαμέρισμα επί της λεωφόρου Κηφισίας, και στ’ αυτιά της Σοφίας, μητέρας του Μιχάλη. Το ήσυχο μεσημέρι της οικογένειας Αναγνώστου, έδωσε αιφνιδιαστικά, την θέση του στον τρόμο και στον πανικό καθώς ήταν η ώρα που θα επέστρεφε ο Μιχάλης από την βόλτα του, ….ως τον Πειραιά για την αγορά του ακτοπλοϊκού εισιτηρίου. Έτσι είχε πει στην μητέρα του το πρωί, τελευταία ημέρα πια σαν μαθητής του Λυκείου.
Το τηλεφώνημα λίγο αργότερα από το νοσοκομείο, επιβεβαίωσε με τον πιο θλιβερό τρόπο αυτό τον φόβο και την ανησυχία που δικαίως είχαν εγκατασταθεί στο πρόσωπο της Σοφίας.
Συντριπτικά κατάγματα των κάτω άκρων και βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ήταν οι πρώτες εκτιμήσεις των ιατρών του ΚΑΤ. Αμέσως μπήκε στο χειρουργείο και πέντε ώρες αργότερα εισήχθη στην εντατική μονάδα για παρακολούθηση.
Η υπερβολική ταχύτητα, και η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων του ήταν οι αιτίες κατά την αστυνομία, εκείνου του φοβερού τροχαίου ατυχήματος της μετωπικής σύγκρουσης με διερχόμενο όχημα, στην παραλιακή λεωφόρο.
Από την πρώτη στιγμή δίπλα οι γονείς του, μερόνυχτα ολόκληρα περίμεναν υπομονετικά, ν’ ακούσουν κάτι ευχάριστο από τους θεράποντες ιατρούς, για την εξέλιξη της υγείας του παιδιού τους.
-Τα πράγματα δεν εξελίσσονται ομαλά, κι όπως θα θέλαμε, δυστυχώς….
Βεβαίως και ξεπέρασε κάθε κίνδυνο για τη ζωή του, αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα υπάρξει κάποια αναπηρία στον γιο σας. Έτσι είχαν πει στους γονείς του Μιχάλη οι γιατροί, μετά από πολύωρη σύσκεψη για την πορεία της υγείας του, προσθέτοντας περισσότερο πόνο και στους δυο.
Την 8η ημέρα της νοσηλείας του κι αφού είχε μεταφερθεί σε δωμάτιο της ορθοπεδικής πτέρυγας του νοσοκομείου, μια άγνωστη επίσκεψη, στάθηκε αρκετά ικανή για ν’ ανατρέψει άρδην, την άσχημη αυτή κατάσταση της υγείας του Μιχάλη.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα πλησίασε το κρεβάτι του, δείχνοντας στην μητέρα του μια εικόνα του Ταξιάρχη από τον Μανταμάδο της Λέσβου. Αφού συνομίλησαν αρκετή ώρα οι δυο τους και της είπε για τον θαυματουργό άγιο και το πλήθος θαυμάτων, η Σοφία δίχως δεύτερη σκέψη αγόρασε την εικόνα Του και την τοποθέτησε στο προσκέφαλο του γιου της.
Την προσκύνησε με ευλάβεια κι εναπόθεσε κάθε ελπίδα για την υγεία του παιδιού της, στον Ταξιάρχη, που ποτέ στο παρελθόν, δεν είχε ακούσει γι’ Εκείνον και τα θαύματά Του. Το αμέσως επόμενο βράδυ ένα όνειρο που είδε η Σοφία, ήταν αρκετό για να πείσει την ίδια, όσα είχε ακούσει από την ηλικιωμένη γυναίκα, για τον Ταξιάρχη.
Ο Μιχάλης ντυμένος με στρατιωτικά ρούχα, ετοιμάζονταν να ταξιδέψει για την Μυτιλήνη και την θητεία του στον στρατό. Εκείνο που έκανε όμως εντύπωση στην Σοφία ήταν ο τρόπος και τα λόγια του γιου της, που της έλεγε απόλυτα βέβαιος πως, «αφού σου το είχα πει από την αρχή, ρε μαμά, στην Μυτιλήνη θα πήγαινα…. και όχι κάπου αλλού, σε άλλο νησί…. Στο νησί του Ταξιάρχη.»
Ξύπνησε σχεδόν δακρυσμένη έχοντας όμως βαθιά την πίστη μέσα της, για τον Προστάτη άγιο της Λέσβου. Τα λόγια, του γιατρού ορθοπεδικού λίγο αργότερα που κρατούσε στα χέρια του κάποιες εξετάσεις ήταν, κάτι παραπάνω από ευχάριστα.
-Εδώ, είναι που λέμε κι εμείς οι γιατροί πως έγινε θαύμα, κυρία Αναγνώστου. Σπάνιο αρκετά, αλλά συμβαίνει. Δεν γνωρίζω ακριβώς ποιος Άγιος ……σας επισκέφθηκε πρόσφατα, αλλά με βεβαιότητα σας λέω ότι το παιδί σας πάει από το καλό στο καλύτερο και η αναπηρία που σας έλεγα πριν από δυο ημέρες δείχνει ότι θα ξεπεραστεί, με την πάροδο του χρόνου. Οι ακτινογραφίες που κάναμε το πρωί, ήταν καλές πέρα, από κάθε προσδοκία μας. Όλα βαίνουν καλώς…. πολύ καλώς, θα έλεγα.
Θα σας ετοιμάσουμε το εξιτήριο …… ανάψτε και κανένα κεράκι….
Όχι μόνο κεράκι, αλλά με λαμπάδες και τάματα στα χέρια, έφτασαν και οι τρεις τους, στο μοναστήρι του Ταξιάρχη , στον Μανταμάδο. Σε αναπηρικό καροτσάκι ο Μιχάλης, αλλά ήταν το λιγότερο που θα μπορούσαν να πάθουν. Με τα γόνατα έφτασε η Σοφία μπροστά στην εικόνα Του και την ασπάστηκε κλαίγοντας γοερά.
Επόμενη τους στάση η γραφική Αγιάσος και το προσκύνημα της Παναγίας Αγίας Σιών, απ’ όπου πήρε το όνομα της η κωμόπολη. Οι πλακόστρωτοι δρόμοι του χωριού, η ομορφιά του φυσικού τοπίου, και η απλότητα των κατοίκων που συναντούσαν σε κάθε τους βήμα, είχαν εδραιωθεί για τα καλά μέσα τους.
Άκουσαν για την Πέτρα, στο βόρειο τμήμα του νησιού, και την Παναγία Γλυκοφιλούσα με τα 114 σκαλοπάτια, και από κοντά είδαν το βράχο που πάνω του ήταν χτισμένη η εκκλησία.
Η Θερμή και ο Άγιος Ραφαήλ λίγο έξω από την πρωτεύουσα του νησιού, ήταν ακόμα ένας σταθμός τους, και η αφετηρία για μια νέα ζωή.
-Πρώτη φορά στη Λέσβο, πρώτη βδομάδα εδώ, αλλά είμαι σίγουρος πως θέλω να ζήσω στην Μυτιλήνη…. Για πάντα.
Αρχικά, κανείς από τους δυο γονείς, δεν έδωσαν σημασία στα λόγια του Μιχάλη, αδυνατώντας να πιστέψουν ότι θα μπορούσε ο γιος τους να ζήσει στην επαρχία, και ειδικότερα σ’ ένα νησί.
Την τελευταία μέρα στη Λέσβο, η οικογένεια Αναγνώστου επισκέφθηκε εκ νέου τον Μανταμάδο και το ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Ξημέρωμα Κυριακής, και αρκετός κόσμος ήταν εκεί για την θεία λειτουργία, και όταν αυτή έφτασε στο τέλος της, όλοι έγιναν μάρτυρες ενός ακόμα θαύματος.
Ο Μιχάλης, βγαίνοντας από την εκκλησία ζήτησε την βοήθεια του πατέρα του για να σηκωθεί από το αναπηρικό του αμαξίδιο.
Άπλωσε και τα δυο του χέρια σ’ αυτά του γιου του, και σχεδόν τρέμοντας ο Μιχάλης από την χαρά του, κατάφερε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια όχι μόνο να σταθεί όρθιος αλλά και να κάνει βήματα, μπροστά στα μάτια των εμβρόντητων πιστών.
Όλοι σταυροκοπήθηκαν και οι γονείς του Μιχάλη ξέσπασαν σε λυγμούς βλέποντας τον γιο τους να περπατάει. Αγκάλιασαν, φιλώντας την εικόνα του Ταξιάρχη δεκάδες φορές όλοι, και για καιρό, ήταν το μεγάλο θέμα όχι μόνο στο νησί, αλλά πανελλαδικά.
Άμεσα και χωρίς πολλές κουβέντες κι αφού ξεπεράστηκαν όλοι οι ενδοιασμοί, η οικογένεια μετακόμισε στην Λέσβο για πάντα, αφήνοντας πίσω την πολύβουη και ξέφρενη ζωή της Αθήνας. Ο Μιχάλης ήταν περιχαρής για την υγεία του, αλλά και για την εισαγωγή του στην Ιατρική σχολή της Θεσσαλονίκης.
Εγκαταστάθηκαν μόνιμα πια, στην πρωτεύουσα του νησιού, Μυτιλήνη, και ήταν αρκετές οι φορές που επισκέπτονταν τον Μανταμάδο και τον Ταξιάρχη, που είχε περίοπτη θέση μέσα την καρδιά τους και ο αγαπημένος τους προορισμός.
ΠΗΓΗ.........http://www.lesvosnews.net/articles/news-categories/logiatis-lesvoy/sto-nisi-toy-taxiarhi
einai olozwntanos.emfanistike me to spathi ston upno mou kai mou eipe oti tha me prostateuei..ton exw sunaixeia konta mou.....
einai prgmatika apithano poy stis meres mas symbainoun tetoia pragmata. Prepei oloi na eyxaristoume ton Theo gia ayta pou mas dinei kai na mas exei kala.
δεν το εχω αναφερει ποτε σε κανενα, παρα μονο στον πνευματικο μου. γι'αυτο θα κρατησω την ανωνυμια μου.
το περιστατικο εγινε πριν 6 χρονια. κουβαλωντας καποιο επιπλο με βρηκε η μια γωνια του στο στηθος και μου εκανε ενα μικρο ελαχιστο σημαδι εξωτερικα. οσο περνουσαν ομως οι μερες, κατι σαν λιπωμα μεγαλωνε ακριβως κατω απο το σημαδι. γενικως δεν ανησυχω για τετοια μικροπραγματα και ετσι το ειχα βγαλει απο το μυαλο μου για κανα 2-3 μηνες. ισως και παραπανω. δεν ηταν και κατι σημαντικο αλλωστε.
μετα απο αρκετο καιρο που το ξαναθυμηθηκα ανακαλυψα οτι το "λιπωμα" ειχε μεγαλωσει σημαντικα και ειχε σκληρηνει παρα πολυ. ειχε το μεγεθος μεγαλου φασολιου. αρχισα να το πιανω συνεχεια για 3-4 μερες και ενιωθα οτι συνεχιζε να μεγαλωνει και να γινεται ολο και πιο σκληρο.
εκεινες τις μερες ετυχε να αγορασω το βιβλιο "θαυματα Αρχαγγελου Μιχαήλ" απο τις εκδοσεις "αποστολος βαρναβας". καθομουν στον καναπε μου στο σαλονι και το διαβαζα. το χερι μου εκεινες τις μερες πηγαινε παλι συνεχεια πανω στο σημειο που ειχα το σημαδι χωρις ομως να εχω καποιο αγχος γι'αυτο. Γινοταν μηχανικα.
καποια στιγμη διαβασα για καποιον κυριο που τον ειχε βοηθησει ο Αρχαγγελος Μιχαηλ σε μια αρρωστια -δεν θυμαμαι τωρα ποιο θαυμα ηταν στο βιβλιο- και ασυναισθητα ειπα μεσα μου και χωρις κανενα παραπανω αγχος: "αρχαγγελε μου δεν μου παιρνεις και μενα αυτο το λιπωμα που οσο παει και μεγαλωνει και δεν το ειχα παρει χαμπαρι τοσο καιρο". συγχρονως ενιωθα καποια μικρη συγκινηση οχι για μενα καθως δεν ειχα την παραμικρη ανησυχια, αλλα για το θαυμα που μολις ειχα διαβασει.
την επομενη ακριβως στιγμη, οπως παντα μηχανικα, ξαναεβαλα το χερι μου πανω στο σημειο που ειχα το λιπωμα. αλλα λιπωμα δεν εβρισκα. τρελλαθηκα. αρχισα να ψαχνω μην τυχον ακουμπουσα σε λαθος σημειο. τιποτα δεν βρηκα. το λιπωμα απλα ειχε εξαφανιστει. ετσι σε ενα δευτερολεπτο. ετσι με μια απλη σκεψη/παρακληση στον αρχαγγελο Μιχαηλ.
δεν το πιστευα οτι μπορει να συμβαινει αυτο. αλλα συνεβαινε και δεν υπηρχε καμια αμφιβολια οτι συνεβαινε. δεν ειχα εξηγησεις παρα μονο την εμπερια, το γεγονος. ενα λιπωμα που υπηρχε για μηνες στο στηθος μου, το οποιο το επιανα μηχανικα της τελευταιες 5 μερες και το οποιο οσο πηγαινε μεγαλωνε και σκληραινε, εξαφανιστηκε σε ενα δευτερο μετα απο μια απλη σκεψη/προσευχη.
δεν ξερω αν ηταν επικινδυνο. η αποψη μου ειναι οτι δεν ηταν. απλα ο Αρχαγγελος και κατ'επεκταση ο Θεος, μου εδειξαν οτι εχω την στηριξη τους εκεινη την περιεργη για μενα περιοδο.
ΠΗΓΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΤΟΝ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΟΥ ΣΤΙΣ 23-1-2001 ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΕΙΧΑ ΧΑΣΕΙ ΠΡΙΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΣΤΟΝ ΕΝΝΑΤΟ ΜΗΝΑ ΚΥΗΣΗΣ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ ΕΤΣΙ ΟΤΑΝ ΧΑΘΗΚΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΟΙ ΠΑΛΜΟΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΕΝΩ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΤΑ ΧΑΣΑΝ ΟΣΟΙ ΗΤΑΝ ΓΥΡΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΖΟΥΣΕ ΓΙΑ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΔΙΟΤΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑ ΣΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΨΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΝΑ ΧΑΡΙΣΤΕΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΗΔΗ ΕΙΧΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΜΑΣ ΑΡΚΕΤΕΣ ΨΥΧΟΥΛΕΣ ΠΡΙΝ ΓΙΑΤΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑ ΕΙΧΑ 5 ΠΑΛΥΝΔΡΟΜΕΣ ΚΥΗΣΕΙΣ ΗΜΟΥΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΒΑΘΥΑ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ Ο ΠΑΛΜΟΓΡΑΦΟΣ ΕΔΕΙΞΕ ΖΩΗ ΣΤΟ ΒΡΕΦΟΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΥΓΙΕΣΤΑΤΟΣ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕ Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΥΓΝΩΜΩΝ ΓΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΑΙ ΟΠΩΣ ΠΡΟΕΙΠΑ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΕΓΙΝΕ ΘΑΥΜΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΕΞΕΤΑΣΑΝ ΤΟ ΜΩΡΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΟΡΩΤΗΤΑ ΤΟΥ Η ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΧΤΥΠΟΥΣΕ ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΘΗΚΕ ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΑΥΤΗ Η ΟΛΙΓΟΛΕΠΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΩΝ ΚΑΡΔΙΑΚΩΝ ΠΑΛΜΩΝ ΕΝΑΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΟΦΟΡΕΑΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΝΑΖΕ ΟΧΙ ΠΑΛΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΕΝΝΟΟΥΣΕ ΤΗ ΦΡΙΚΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΖΗΣΕΙ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟΥ ΜΗΝΕΣ ΟΤΑΝ ΕΙΧΑ ΧΑΣΕΙ ΕΝΑ ΕΤΟΙΜΟ ΑΓΟΡΙ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΥΤΑ ΟΛΑ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΣΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ ΙΑΣΩ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΑΜΗΝ
MIA FWRA EIMOYN ME THN ADERFH MOY MEGALO SAVATO KAI PEIGENAME STHN EKLHSIA GIA THN ANASTASH ALLA H EKLHSIA EITAN APANO STO VOYNO KAI PEIGENAME ME TA PODIA ALLA DEN EIXE FWS KAI PERNAGAME EXW APO TO NEKROTAFIO KAI EITAN ANAMENA TA KANTHLAKIA APO TA MNHMATA KAI EMEIS FWVH8EIKAME KAI H EKLHSIA MAS STO XWRIO LEGETE AG.TAXIARXES KAI KANOYME DINATA APO TO FWVOMAS AX AG.TAXIARXES AN MAS AKOYTE KANTE KATI NA VLEPOYME KAI EIDAME XAFNHKA STON OYRANO NA EINAI SXHMATHSMENH H AG.TAXIARXES TOYS VLEPAME KANONIKA ME TO XHFWS TOYS TA FTERA TOYS KAI EITAN EKEI MEXRI POY MPEIKAME STHN EKLEISIA APOTOTE PEISTEPSA PIO POLH OTI KATI EIPARXH KAI MAS AKOYME KAI MAS VWEI8ANE
το φτερουγισμα του ειναι χαδι στην ψυχη μας! Αρχων Μιχαηλ Σε ευχαριστω!!!!! έχε καλα όλα τα παιδιά του κοσμου, σε χρειάζονται δίπλα τους!
Γεια σας, θα ήθελα να μοιραστώ με τους αναγνώστες σας προσωπική μαρτυρία περί σωτηρίου επεμβάσεως του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην ζωή μου .Δεν μου φανερώθηκε , αλλά επενέργησε υπέρ εμού. Πριν μερικά χρόνια εργαζόμουν σε Γραμματεία Πανεπιστημιακής Σχολής στην κρήτη.Στην πόλη , όπου έδρευε το Πανεπιστήμιο , δυστυχώς λειτουργούσε παρανόμως και εν κρυπτώ παραθρησκευτική ομάδα με ρίζες από Αργεντινή ,( που έχει καταδικασθεί από την Ελληνική Δικαοσύνη ), σουλατσάριζε στο Πανεπιστήμιο χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα ( το παίζουν "στρατός ") και αναρτούσε αφίσες περί επικειμένων διαλέξεων φυσικά ανυπόγραφες και ψευδεπίγραφες, πράγμα που απαγορεύεται από το Σύνταγμα επισύρει ποινικές κυρώσεις. Μαζί με την Προϊσταμένη μου φέραμε το θέμα στην Σύγκλητο , ζητώντας να παρέμβει η Διοίκηση και να ενημερωθούν οι φοιτητές ( το θράσος τους υπήρξε τέτοιο, που απείλησαν την Υπεύθυνη της Βιβλιοθήκης , που τους απαγόρευσε να αναρτούν αφίσες στο χώρο και κάλεσε τον Φύλακα να τους απομακρύνει ).Πήγαμε και στον Εισαγγελέα. Επειδή φοβούνται τους Κρητικούς , που είναι θρησκευόμενοι άνθρωποι σε μεγάλο βαθμό , προσπαθούν να αλιεύσουν φοιτητές μη Κρητικούς , που ζουν μόνοι τους και δεν έχουν κοντά την οικογένειά τους. Κατάφεραν να βρουν τη διεύθυνση και το τηλέφωνό μου και μου χτύπησαν την πόρτα .Άνοιξα , νομίζοντας πως είναι κάποια φίλη.Αντικρύζω μία γεροδεμένη και καλογυμνασμένη κοπέλα ( κοινώς θα μπορούσε να με μία μπουνιά να με λιώσει ) , που ουδέποτε είχα συναντήσει την ζωή μου , με βλέμμα πραγματικά θολωμένο και οργισμένο , που άρχισε να απειλεί εμένα και την Προϊσταμένη μου - νόμιζε πως ήταν θεία μου ), ότι θα μας κάνουν μήνυση , θα ζητήσουν αποζημιώσεις , ότι θα μας διώξουν απ'τις δουλιές μας και άλλα φληναφήματα.Της ζήτησα να φύγει από το σπίτι μου και της είπα πως ότι έχει να πει ,ας έλθει στο γραφείο του Εισαγγελέα , που έχει αναλάβει το θέμα και εμείς ως Πανεπιστήμιο θα είμαστε εκεί, δεν κρυβόμαστε. Αρνιόταν δε να μου αποκαλύψει την ταυτότητά της. Απήντησε πως θα έφευγε όταν το ήθελε αυτή και προσπάθησε - τρομάρα της - να με υπνωτίσει - μου'λεγε να την κοιτώ στα μάτια , ότι θα μου κάνουν κακό ότι ξέρουν τι σκέπτομαι και άλλα ανόητα πράγματα.Το μόνο που κατάφερε ήταν να με εξοργίσει τόσο πολύ σκεπτόμενη τον αριθμό των παιδιών που παραπλανούν και τις οικογένειες που διαλύουν , τις αυτοκτονίες που έχουν γίνει να σας πω φοβήθηκα και λίγο , διότι ήταν θεόρατη.Αμέσως επικαλέσθηκα νοερά τον "νονό μου" Αρχάγγελο Μιχαήλ , νε με βοηθήσει.Αισθάνθηκα αμέσως μία ώθηση στην σπονδυλική μου στήλη , σαν κάποιος να έβαλε ένα ζεστό χέρι στην μέση μου και σαν να με σήκωσε, ένοιωσα πιο ανάλαφρη, γαλήνια και δυνατή, σαν να ψήλωσα.Θυμάμαι ακόμη τον τρόμο στο προσωπό της όταν της είπα πως με προστατεύουν οι Αρχάγγελοι και δεν μπορεί να με βλάψει .Εγώ που είμαι 47 κιλά κλαράκι και δεν έχω σωματική δύναμη.Της είπα πως πιστεύω στον Χριστό , δεν την φοβάμαι.Δεν θα με κάνει να σωπάσω ,αρκετό κακό έχουν κάνει σε τόσους νεους ανθρώπους.Αυτή πάλι έλεγε πως θα μου φέρει ενάντια Χριστό και Διάολο μαζί - της απάντησα"δεν πα να φέρει και τον Πάπα".Εκείνη την στιγμή στο διαμέρισμά μου εισέβαλε η Αστυνομία , την κάλεσε η γειτόνισσα και συνέλαβε και οδήγησε στο κρατητήριο και αυτην και δύο ρωμαλέους νεαρούς( σωματοφύλακές της ) , που παραφύλαγαν κάτω από την πολυκατοικία. Έκανα μακροσκελή κατάθεση και εγώ και μέλη του Πανεπιστημίου στον Αστυνομικό Διοικητή .Μήνυση δεν υπέβαλα , εξάλλου και αυτό το κορίτσι θύμα τους είναι. Για το υπόλοιπο του ακαδημαϊκού έτους δεν με ενόχλησαν , αργότερα επέστρεψα κι εγώ στην Αθήνα. Ευγνωμονώ τον Αρχάγγελο Μιχαήλ για την προστασία , που μου παρείχε και εύχομαι οι φύλακες άγγελοι των παιδιών , που έχουν παρασυρθεί από περίεργες δοξασίες εξ Ινδιών να βοηθήσουν τα άτομα αυτά να βρουν το φως.ΠΗΓΗ.....http://orthodox-world.pblogs.gr/2008/05/megalo-thayma-toy-arhaggeloy-mihahl-kai-fwtografia-aggelwn.html