ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ...

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ...

Σεβαστέ μας π. Ευστράτιε,

Σας γράφω από την μακρινή Αυστραλία, όλο χαρά και με πολύ ευγνωμοσύνη προς τον Ταξιάρχη μας, για να σας πω πως έκανε καλά το παιδί μου, τον Πέτρο,παντρεμένος με δυο μικρά παιδάκια σαν αγγελούδια, από την φοβερή και επάρατη αρρώστια του.

Πάει καιρός που είχε ενοχλήσεις και πόνους στο στομάχι του. Όχι όμως δυνατούς. Αυτό τον ησύχαζε και έλεγε, « ε, θά'μαι κρυωμένος, θα μου περάσουν».
Οι πόνοι όμως δεν περνούσαν και σιγά-σιγά δυνάμωναν. Πήγε στους γιατρούς και έκανε αρκετές εξετάσεις. Στο τέλος οι γιατροί βεβαιώθηκαν ότι το συκώτι του ήταν «πειραγμένο». Ένας μεγάλος όγκος βρισκόταν στην κορυφή του συκωτιού του.
Παγώσαμε! Νέος, παντρεμένος με δυο παιδάκια. Τι συμφορά!
Οι γιατροί του έκαναν πολλές και διεξοδικές εξετάσεις για να αποφασίσουν τελικά την αγωγή που θα του χορηγούσαν.

Η ζωή μας έγινε κόλαση. Ξημέρωνε και βράδιαζε με προσευχή στο Θεό και στον Προστάτη μας Ταξιάρχη. Ψάλλαμε την παράκληση του και τάζαμε να γίνει καλά και να έρθει με την οικογένειά του να Τον προσκυνήσουν στο Μανταμάδο.
Η καρδιά μας γαλήνευε, μόνο όταν μπροστά στην εικόνα Του προσευχόμασταν με δάκρυα.
Οι μέρες περνούσαν και οι γιατροί ήταν μπερδεμένοι, δεν μπορούσαν να μας πουν κάτι το σίγουρο. Την μια θέλανε να τον κάνουν εγχείρηση και την άλλη έλεγαν ότι είναι κρίμα να τον τυρανήσουν άδικα. Καλύτερα, έλεγαν να μείνει έτσι. Σταμάτησαν και τις εξετάσεις και ο γιος μου ήρθε στο σπίτι. Πήγαινε κάθε τόσο και του γίνοταν μια θεραπεία.Μετά από τρεις μήνες θα του έκαναν νέες εξετάσεις και σύμφωνα με τα αποτελέσματα αυτών των νέων εξετάσεων θα απεφάσιζαν πως θα ήταν στη συνέχεια η θεραπεία του. Θα του έκαναν ή όχι εγχείρηση, ή θα του συνέχιζαν την θεραπεία.

Το παιδί μου, ο Πέτρος, δεν είχε χάσει το θάρρος του , πίστευε ότι ο Προστάτης του, ο Ταξιάρχης δεν θα τον άφηνε απροστάτευτο. Προσευχόταν, έπαιρνε θάρρος και έδινε και σε μας! Οι ενοχλήσεις στο στομάχι σιγά-σιγά υποχωρούσαν. Αναθαρρήσαμε και οι ελπίδες επισκέφθηκαν και πάλι τις καρδιές μας.
Πέρασαν οι τρεις μήνες και ο Πέτρος πήγε πάλι στους γιατρούς για νέες εξετάσεις.
Ω Μεγαλόχαρε! Μεγάλη σου η δύναμη,Ουράνια η χάρη σου, δυνατή η προστασία Σου. Οι εξετάσεις δεν έδειχναν τίποτα!! Το κακό είχε χαθεί. Ο Πέτρος ήταν εντελώς καλά. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν. «Και καλοήθης να ήταν», έλεγαν, «πάλι θα έπρεπε να φύγει μόνο με εγχείρηση».
Ο Πέτρος επανέλαβε τις εξετάσεις , σε άλλον ,πολύ καλό γιατρό. Και εκείνος μας είπε ότι δεν βλέπει απολύτως τίποτα, είναι όλα καθαρά.

Ο Ταξιάρχης , πάτερ μου, ο Ταξιάρχης λυπήθηκε αυτόν , την γυναίκα και τα παιδιά του. Και με το θαυματουργό του ξίφος καθάρισε ό,τι κακό υπήρχε.
Τον ευχαριστούμε ,τον λατρεύουμε και τον παρακαλούμε να προστατεύει κάθε πονεμένο και άρρωστο στον κόσμο.
Σας φιλούμε το χέρι, με αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση.

Μελβούρνη 16 Σεπτεμβρίου 2008
Κωστούλα Πανούτσου