.......Στο μέσον, λοιπόν, τριών παρακλήσεων της 3ης, 5ης, και 7ης Νοεμβρίου 1988 και καθώς οι ιερείς και οι χριστιανοί είχαν καταλάβει, τον έμπροσθεν της θαυματουργού αναγλύφου εικόνος χώρο, έκπληκτοι έβλεπαν να ξεχύνονται, από τα δυο μάτια του Αρχαγγέλου δάκρυα!!!
Δάκρυα άφθονα που κυλούσαν και έβρεχαν τα δυο Του μάγουλα και χανόταν μέσα στον ασημένιο Του θώρακα.
Η ψαλμωδία τότε σταματησε. Πάγωσε η φωνή όλων και μόνο των ιερέων η φωνή, τρεμουλιαστή κι αυτή, μόλις ακουγόταν, συνέχιζε:"Διάσωσον από κινδύνους τους δούλους σου, Ταξιάρχα, ότι πάντες προς τον Θεόν μεσίτην θερμότατον, κεκτήμεθα, Αρχάγγελε του Κυρίου".
Το πρόσωπό Του πήρε μια πονεμένη, θλιμμένη έκφραση. Ήταν θαρρείς ζωντανό, εκφραστικό, έτοιμο να σου μιλήσει. Και η ματιά Του; Ω Θεέ μου...η ματιά Του! Πύρινη και αυστηρή, όμως και εναγώνια στοργική. Την ένοιωθες να σε κατακλύζει, να πλημμυρίζει το είναι σου, να ταράζει, να ξυπνά τη συνείδηση σου και να βροντοφωνεί στα αυτιά της ψυχής σου, το ουράνιο μήνυμά Του:
"Πού πάτε χριστιανοί μου; Πού βαδίζετε;Γιατί φύγατε τόσο πολύ μακριά από το Θεό; Γιατί οργίζετε καθημερινά το Άγιο Πνεύμα Του, με τη στάση σας, τις πράξεις σας, τη συμπεριφορά σας; Πού είναι η πίστη σας, η ευλάβειά σας, τα έργα της αρετής, της αγάπης ; Γιατί αρνείστε το θέλημα του Θεού και πράττετε το θέλημα του Διαβόλου; Γιατί έγινε τόσο σκληρή η καρδιά σας; Ελάτε λοιπόν στον εαυτό σας, συνέλθετε! Ενώστε όσο ακόμα είναι καιρός τα δάκρυα της μετανοίας σας, με τα δικά μου δάκρυα να γλυκάνουμε την δίκαιη οργή του Θεού"....
(Από το βιβλίο "ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ", Τόμος Β', του Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστράτιου Δήσσου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου