Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!

Γέροντα Χριστός Ανέστη
Με μεγάλη ταπείνωση και φόβο Θεού σας γράφω ένα θαύμα που συνέβη στην ταπεινότητα μου.
Ονομάζομαι Ακίδου Ελένη και μένω στην Αλεξανδρούπολη.
Στα χέρια μου έπεσε ένα από τα βιβλία του Ταξιάρχη και με μεγάλη προσοχή και ευλάβεια διάβασα τα ανεπανάληπτα θαύματα Του, που όχι μόνον μ'άφησαν άφωνη, αλλά και με ενίσχυσαν πολύ στην πίστη και έγιναν η αιτία να αλλάξει η ζωή μου.
Ο Ταξιάρχης, λοιπόν, δεν είναι μόνο ο φοβερός Αρχάγγελος που παίρνει τις ψυχές, όπως πίστευα, αλλά και ο πονόψυχος, ο ευαίσθητος, που συντρέχει, προστατεύει και βοηθεί κάθε αμαρτωλό, πονεμένο και βασανισμένο άνθρωπο, που αναζητά την βοήθεια Του! Αυτά ήταν τα συμπεράσμτα μου, μετά από την ανάγνωση των πρώτων σελίδων του βιβλίου Του. Γονάτισα, τότε, και μέσα από την ψυχή μου άρχισα να προσεύχομαι και να Τον παρακαλώ να κάνει και σε μένα το θαύμα Του. Να μεσιτεύσει στο Θεό και για μένα την αμαρτωλή, να μου δώσει ο Ύψιστος την υγεία μου.
Υπέφερα πολύ καιρό πάτερ, από φοβερή κατάθλιψη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μου προκαλεί πολλά νεύρα και να τα βλέπω όλα “μαύρα”. Η ζωή μου είχε καταντήσει σκέτο μαρτύριο. Δεν με συγκινούσε τίποτα. Δεν είχα ησυχία ούτε μέσα στο σπίτι μου ούτε έξω όπου κι αν πήγαινα. Μαζί με εμένα βασανίζονταν και οι δικοί μου από την άσχημη συμπεριφορά μου.
Τις ημέρες του Πάσχα προγραμματίσαμε ένα ταξίδι στη Μυτιλήνη. Το πρόγραμμα είχε προσκύνημα στον Άγιο Ραφαήλ και στον Ταξιάρχη του Μανταμάδου.
Φτάσαμε στο ωραίο σας πράγματι νησί, και αμέσως, μετά από μία θαυμάσια διαδρομή από το λιμάνι της Μυτιλήνης μέσα από μία εναλλαγή πράσινου και γαλάζιου της θάλασσας, φτάσαμε στο θαυμαστό Ταξιάρχη. Τα συναισθήματα μου ήταν μπερδεμένα στην αρχή. Κόντρα στην επικρατούσα απαισιοδοξία μου, άρχισε δειλά να ανθεί μία μικρή ελπίδα.
Μόλις πατήσαμε στην εξωτερική αυλή του Ναού διαπιστώσαμε ότι κάτι το ξεψωριστό συμβαίνει στο χώρο αυτό. Μία ημεράδα, ένα γλυκό μούδιασμα, ένα συναίσθημα που σε γαλήνευε και σε προετοίμαζε σιγά-σιγά σε ανάταση σε συνομιλία με τον Άγιο!
Ο χώρος καθαρός “ζεστός”, σου έφερνε μία χαλάρωση, μία ψυχική γαλήνη.
Χωρίς να το καταλάβουμε, σχεδόν σαν υπνωτισμένοι, μπήκαμε στην εσωτερική αυλή του Ναού, στην αυλή των λουλουδιών, όπως την ονομάσαμε από τις πολλές γλάστρες με τα πανέμορφα λουλούδια. Η καρδία μας τώρα άρχισε να χτυπά πιότερο, πλησίαμε στο Ναό μέσα στον οποίο φυλάσσεται η θαυμαστή εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Με δέος πατήσαμε το σκαλί του πρόναου και μπήκαμε! Ειλικρινά εντυπωσιαστήκαμε! Εγώ πρώτη προχώρησα στην εικόνα, άναψα το κερί μου και παρασυρμένη από μία εσωτερική παρόρμηση-επιθυμία, έπεσα στα γόνατα μπροστά της με αναφιλητά. Τα δάκρυα μου συντρόφευαν τις προσευχές μου. Σήκωσα έπειτα τα χέρια μου και τα στήριξα στην ξύλινη βάση της εικόνας. Ανασήκωσα έπειτα το σώμα μου και έφερα να ακουμπήσει το πρόσωπο μου επάνω της.
Οι ματιές μας, θαρρείς, διασταυρώθηκαν! Ένιωσα μία ανατριχίλα και τότε το αίμα μου άρχισε να βράζει μέσα στις φλέβες μου! Άρχισα να τρέμω. Για λίγο χρόνο είχα χάσει την επαφή μου με το χρόνο και το περιβάλλον. Σιγά-σιγά άρχισα να επιστρέφω στην πραγματικότητα. Στο μέρος του σώματος μου που βρίσκεται το στομάχι μου, από μικρή νόμιζα ότι βρίσκεται η ψυχή μου. Στο σημείο λοιπόν αυτό, άρχισα να νιώθω ένα μεγάλο βάρος. Ένα βάρος, που λίγο-λίγο, κάποιος θαρρείς το ξεκολλούσε και το εξαφάνιζε. Εγώ τότε ξαλάφρωνα και στο τέλος ένιωθα πολύ όμορφα, σα να ξαναγεννιόμουν! Το σύννεφο μέσα στο μυαλό μου καθάρισε. Η ανία εξαφανίστηκε. Την καρδιά μου δεν την πλάκωνε πια η στεναχώρια και έχα μία διάθεση να φωνάξω χαρούμενα, να ψάλλω, να υμνήσω το Θεό, τον Αρχάγγελο. Είχα εντελώς αποθεραπευτεί.
Αυθόρμητα, τότε, στα χείλη μου ήρθε το απολυτίκιο του Ταξιάρχη και η επιθυμία να το ψάλλω, και το έψαλλα με αφάνταστη χαρά και ευχαρίστηση:

Των Ουρανίων Στρατιών Αρχιστράτηγοι
δυσωπούμεν υμάς ημείς οι ανάξιοι
ίνα ταις ημών δεήσεση τειχίσητε ημάς,
σκέπη των πτερύγων της άυλου υμών δόξης,
φρουρούντες ημάς πρισπίπτοντας εκτενώς και
βοώντας, εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς
ως Ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων
...................................................
Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, “ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ”, τόμος Ε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου