ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ...... ΣΕ ΤΡΟΧΑΙΟ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ!!!

ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ...... ΣΕ ΤΡΟΧΑΙΟ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ!!!

Μόλις είχε τελειώσει η Θεία λειτουργία και πηγαίναμε στο γραφείο του Ναού. Δειλά-δειλά μας ακολούθησε ένας μεσόκοπος άνδρας, συνοδευόμενος από μια συμπαθητική κυρία:
Ο π.Ευστράτιος;
Μάλιστα, τι θα θέλατε;
Πάτερ ήρθαμε από την Αυστραλία και θέλαμε να σας δούμε και να σας ευχαριστήσουμε, γιατί δεν μας ξεχνάτε και μας στέλνετε το περιοδικό. Βέβαια το ταξίδι μας οφείλεται στη χάρη του Αρχαγγέλου που μας έσωσε από βεβαιο θάνατο και ήρθαμε να τον προσκυνήσουμε και να τον ευχαριστήσουμε μέσα από την καρδιά μας.
Περάστε να σας προσφέρουμε ένα καφέ και μας τα λέτε με την ησυχία σας.

Πάτερ, είχαμε πάρει το περιοδικό σας “Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ”.Είναι αλήθεια ότι το περιμένουμε με μεγάλη λαχτάρα και ανυπομονησία, γιατί είναι το μόνο πραγμα που λαμβάνουμε από την Πατρίδα και μας ενισχύει πνευματικά και Εθνικά. Προπάντος περιμένουμε να διαβάσουμε τη νέα θαυμαστή ενέργεια του Ταξιάρχη που στο κάθε περιοδικό υπάρχει στην πρώτη του σελίδα.

Το νέο περιοδικό το είχαμε λάβει Παρασκευή και την Κυριακή το πρωί αποφασίσαμε να πάμε να λειτουργηθούμε στην Εκκλησία των Ταξιαρχών, μακριά από εκεί που μένουμε.
Όλα πήγαιναν καλά και στο δρόμο συζητούσαμε για τη νέα θαυμαστή ενέργεια που είχαμε διαβάσει στο περιοδικό. Η γυναίκα μου κάποια στιγμή έβαλε την παράκληση των Ταξιαρχών και η διαδρομή μας ήταν ευχάριστη. Ακούγοντας την παράκλήση προσπαθούσαμε, με την φαντασία μας, να βρεθούμε μπροστά στην εικόνα του Ταξιάρχη, που την γνωρίσαμε από τα βιβλία του Ναού και το περιοδικό σας, γιατί δεν είχαμε έρθει ποτέ στο Μανταμάδο.

Πηγαίναμε πολύ σιγά, γιατί ο δρόμος είχε πολλές στροφές. Κάποια στιγμή χάνω τον έλεγχο του αυτοκινήτου και εκείνο πηγαίνει στο γκρεμό. Το φρένο δεν έπιασε, δεν πρόλαβα καλά-καλά ίσως να το πατήσω. Το μόνο που πρόλαβα ήταν να φωνάξω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου..
“ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΟΥ ΣΩΣΕ ΜΑΣ!”
Στην άκρη του δρόμου υπήρχε μία κολώνα μικρή. Προσπάθησα να πέσω πάνω σ`αυτή, μήπως μας συγκρατούσε το αυτοκίνητο, όμως πέρασε δίπλα της. Καθώς την προσπερνούσαμε ξαναφώναξα:

“ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΟΥ!”

και τότε ω Θεέ μου!!!............Μπροστά μας βλέπουμε τον ταξιάρχη, όπως στη φωτογραφία, όμως ολόσωμο, να παρουσιάζεται... να σηκώνει το χέρι του και να μας κρατά το αυτοκίνητο!!!!

Όταν άνοιξα να βγούμε βλέπω την μπροστινή ρόδα να είναι στον αέρα εντελώς. Το αυτοκίνητο να κουνιέται και από κάτω να χάσκει ο γκρεμός. Βγήκαμε έξω και προσευχόμασταν στον Άγιο, χωρίς να ανταλλάσουμε λέξη μεταξύ μας, σκεπτόμενοι και οι δύο αυτό που είδαμε και τη φοβερή εμπειρία που είχαμε.

Σε λίγο είχαν μαζευτεί αρκετοί περαστικοί με τα αυτοκίνητα τους που θαύμαζαν πως σωθήκαμε και ήθελαν να μας βοηθήσουν.
Το αυτοκίνητο δεν είχε πάθει καμία ζημιά. Μερικοί έφεραν σχοινιά και το έδεσαν και προσπαθούσαν να το τραβήξουν λίγο, για να μπούμε μέσα να βάλουμε τη μηχανή μπροστά. Όταν το έδεσαν κάποιος θαραλλέος άνοιξε την πόρτα, μπήκε μέσα και έβαλε εμπρός τη μηχανή. Έπειτα έβαλαν εμπρός και τα δύο αυτοκίνητα, πάνω στα οποία είχαν δέσει το δικό μου και προσπάθησαν να το τραβήξουν. Το αυτοκίνητο όμως το δικό μου δεν κουνιόταν καθόλου. Όλοι απορούσαμε.

Οι άνθρωποι μου είπαν να φέρουμε γερανό, γιατί διαφορετικά δεν γινόταν τίποτα. Εγώ τότε έκανα το σταυρό μου και είπα:
“Ταξιάρχη μου, σώσε το αμάξι μου, όπως το σταμάτησες βγάλτο από το επικίνδυνο αυτό σημείο!”
και χωρίς να φοβηθώ, πιστεύοντας ότι ο Ταξιάρχης είναι μαζί μου, μπαίνω στο αυτοκίνητο και βάζω μπροστά τη μηχανή του. Έβαλα την όπισθεν και πάτησα το γκάζι. Το αυτοκίνητο άρχισε σιγά-σιγά να κινείται προς τα πίσω και η ρόδα του που ήταν στο κενό έπιασε άσφαλτο χωρίς να βοηθάνε τα άλλα αυτοκίνητα!!!!
Όλοι σταυροκοπήθηκαν και άρχισαν να χειροκροτούν. Έτσι χωρίς καμιά ζημιά στο αυτοκίνητο και σε μας, συνεχίσαμε τον δρόμο μας, αφού ευχαριστήσαμε τους ανθρώπους για την μεγάλη προθυμία τους να μας βοηθήσουν.

Εκεί στο Ναό, παρακαλέσαμε τον Ταξιάρχη να μας αξιώσει να έρθουμε στο Μανταμάδο και μπροστά στη θαυμαστή εικόνα Του, να τον ευχαριστήσουμε και να του ανάψουμε μία λαμπάδα ως το μπόι μας. Γι αυτό ήρθαμε Πάτερ, γιατί αυτό που είδαμε δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνα που ακούσαμε και διαβάσαμε. Θα θέλαμε να το γράψετε στο περιοδικό, πάτερ μου, για να ενισχυθεί η πίστη των χριστιανών που θα το διαβάσουν και να μάθουν πόσο προστάτες και φύλακες είναι οι Αρχάγγελοι και οι Άγγελοι.

Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ, τόμος Ε`, σελ.117