Σεβαστέ μας Πάτερ.
Ονομάζομαι Χιώτη-Χατζησάββα Μαρία. Πριν από 6 χρόνια υπέφερα από ακατάσχετες μητρορραγίες. Κάθε μήνα αν δεν έπαιρνα αιμοστατικά φάρμακα ή δεν έκανα καυτηριάσεις, δεν σταματούσε το αίμα. Ο γιατρός μου, γυναικολόγος Κωνσταντίνος Σαμαράς με έιχε ενημερώσει ότι η κατάσταση μου διορθωνόταν μόνο με ολική αφαίρεση των γεννητικών οργάνων!
Υπήρχε όμως μεγάλο πρόβλημα και η εγχείρηση δεν μπορούσε να γίνει. Είχα κάνει τέσσερεις καισαρικές και μία ανόρθωση ουροδόχου κύστης, χειρουργείο που κόντεψε να μου κοστίσει τη ζωή, γιατί δεν είχε ανταποκριθεί ο οργανισμός μου σωστά και ένα χειρουργείο τριών ωρών διάρκησε εννέα ώρες! Για το λόγο αυτό προσπαθούσαμε να αποφύγουμε αυτό το χειρουργείο, τόσο εγώ που φοβόμουνα για τη ζωή μου όσο και ο γιατρός μου, ο οποίος δεν με αναλάμβανε για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Τελευταία μου ελπίδα η προσευχή. Κάθε βράδυ με δάκρυα στα μάτια, μπροστά στην εικόνα Του, παρακαλόυσα τον Ταξιάρχη να σταματήσει την αιμορραγία που με εξαντλούσε. Ήταν Ιούλιος μήνας και ήδη είχα κλέισει 18 μήνες με συνεχή ακατάσχετη αιμορραγία. Είχα καταντήσει ερείπιο. Ο γιατρός μου βλέποντας το χάλι μου και φοβούμενος πως αν συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση σίγουρα θα χανόμουν, αποφάσισε το χειρουργείο.
Πριν την εγχείρηση, παρά την κατάσταση της υγείας μου, πήραμε την απόφαση με τον άνδρα μου να έρθουμε στη Μυτιλήνη, στο Μανταμάδο, στον Ταξιάρχη μας. Πίστευα ειλικρινά στη βοήθεια Του και μέσα μου υπόβοσκε η ελπίδα ότι μπορώ να γλιτώσω το χειρουργείο.
Φτάσαμε! Στάθηκα μπροστά στη θαυμαστή Του εικόνα ώρα πολύ. Τον παρακάλεσα μέσα από την καρδιά μου. Έκλαψα! Άφησα τον εαυτό μου, τη ζωή μου, στα “χέρια” Του. Άρχισα να νίωθω καλύτερα, ξάλαφρη, σχεδόν όμορφα. Μιά αύρα θαρρείς άρχισε να μου δροσίζει το πρόσωπο να με αναζωογονεί!!
Επιστρέφοντας πίσω στο σπίτι μας στην Αθήνα ενημερωθήκαμε από τον γιατρό μου, ότι το χειρουργείο μεταφέρθηκε,, από αρχές Αυγούστου που ήταν να γίνει, στο τέλος του μήνα χωρίς όμως ημερομηνία, για κάτι έκτακτο που είχε προκύψει στο γιατρό.
Εγώ όμως είχα μία μικρή χαρά, που δεν την έλεγα γιατί η ίδια δεν μπορούσα ακόμα να τη συνειδητοποιήσω!! Μετά από το προσκύνημα μας στον Ταξιάρχη, δεν είχα ούτε μία μέρα αιμορραγία! Τέλειωνε ο Αύγουστος και δεν είχα ούτε μία αιμορραγία!!
Με κάλεσε ο γιατρός μου, για να κλείσουμε την ακριβή ημερομηνία της εγχείρησης. Του λέω ότι όλος ο Αύγουστος πέρασε 'καθαρός'.
“Αποκλείεται αυτό να είναι φυσιολογικό”, μου απαντά ο γιατρός, “Αυτές οι αρρώστιες δεν θεραπεύονται έτσι στα καλά του καθιμένου, κάτι τυχαίο θα συνέβη και θα έχουμε σε λίγο πάλι τα ίδια, δεν πρέπει να αναβάλλουμε την εγχείρηση”.
Εγώ επέμενα γιατί πίστευα ακράδαντα ότι ο Ταξιάρχης είχε κάνει το θαύμα Του, έτσι πήρα πάνω μου την ευθύνη και ανέβαλλα το χειρουργείο.
Οι μήνες περνούσαν ένας-ένας χωρίς κανένα πρόβλημα. Επέστρεψα στη δουλειά μου που την είχα εγκαταλείψει λόγω της παραπάνω καταστάσεως.
Ξαναγεννήθηκα!! Η ζωή μου άλλαξε, έγινε όπως πρώτα, ανθρώπινη, χαρούμενη, ευτυχισμένη. Και όλα αυτά τα χρωστώ στο θαυμαστό μου Άγιο, τον Προστάτη μου Ταξιάρχη.
Δ ε ν έ χ ω π ρ ό β λ η μ α! Τον ευχαριστώ μέσα από την καδιά μου και πάντα θα Τον υμνώ και θα Τον δοξάζω!
Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ, ΤΟΜΟΣ `Δ, σελ.63
Ονομάζομαι Χιώτη-Χατζησάββα Μαρία. Πριν από 6 χρόνια υπέφερα από ακατάσχετες μητρορραγίες. Κάθε μήνα αν δεν έπαιρνα αιμοστατικά φάρμακα ή δεν έκανα καυτηριάσεις, δεν σταματούσε το αίμα. Ο γιατρός μου, γυναικολόγος Κωνσταντίνος Σαμαράς με έιχε ενημερώσει ότι η κατάσταση μου διορθωνόταν μόνο με ολική αφαίρεση των γεννητικών οργάνων!
Υπήρχε όμως μεγάλο πρόβλημα και η εγχείρηση δεν μπορούσε να γίνει. Είχα κάνει τέσσερεις καισαρικές και μία ανόρθωση ουροδόχου κύστης, χειρουργείο που κόντεψε να μου κοστίσει τη ζωή, γιατί δεν είχε ανταποκριθεί ο οργανισμός μου σωστά και ένα χειρουργείο τριών ωρών διάρκησε εννέα ώρες! Για το λόγο αυτό προσπαθούσαμε να αποφύγουμε αυτό το χειρουργείο, τόσο εγώ που φοβόμουνα για τη ζωή μου όσο και ο γιατρός μου, ο οποίος δεν με αναλάμβανε για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Τελευταία μου ελπίδα η προσευχή. Κάθε βράδυ με δάκρυα στα μάτια, μπροστά στην εικόνα Του, παρακαλόυσα τον Ταξιάρχη να σταματήσει την αιμορραγία που με εξαντλούσε. Ήταν Ιούλιος μήνας και ήδη είχα κλέισει 18 μήνες με συνεχή ακατάσχετη αιμορραγία. Είχα καταντήσει ερείπιο. Ο γιατρός μου βλέποντας το χάλι μου και φοβούμενος πως αν συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση σίγουρα θα χανόμουν, αποφάσισε το χειρουργείο.
Πριν την εγχείρηση, παρά την κατάσταση της υγείας μου, πήραμε την απόφαση με τον άνδρα μου να έρθουμε στη Μυτιλήνη, στο Μανταμάδο, στον Ταξιάρχη μας. Πίστευα ειλικρινά στη βοήθεια Του και μέσα μου υπόβοσκε η ελπίδα ότι μπορώ να γλιτώσω το χειρουργείο.
Φτάσαμε! Στάθηκα μπροστά στη θαυμαστή Του εικόνα ώρα πολύ. Τον παρακάλεσα μέσα από την καρδιά μου. Έκλαψα! Άφησα τον εαυτό μου, τη ζωή μου, στα “χέρια” Του. Άρχισα να νίωθω καλύτερα, ξάλαφρη, σχεδόν όμορφα. Μιά αύρα θαρρείς άρχισε να μου δροσίζει το πρόσωπο να με αναζωογονεί!!
Επιστρέφοντας πίσω στο σπίτι μας στην Αθήνα ενημερωθήκαμε από τον γιατρό μου, ότι το χειρουργείο μεταφέρθηκε,, από αρχές Αυγούστου που ήταν να γίνει, στο τέλος του μήνα χωρίς όμως ημερομηνία, για κάτι έκτακτο που είχε προκύψει στο γιατρό.
Εγώ όμως είχα μία μικρή χαρά, που δεν την έλεγα γιατί η ίδια δεν μπορούσα ακόμα να τη συνειδητοποιήσω!! Μετά από το προσκύνημα μας στον Ταξιάρχη, δεν είχα ούτε μία μέρα αιμορραγία! Τέλειωνε ο Αύγουστος και δεν είχα ούτε μία αιμορραγία!!
Με κάλεσε ο γιατρός μου, για να κλείσουμε την ακριβή ημερομηνία της εγχείρησης. Του λέω ότι όλος ο Αύγουστος πέρασε 'καθαρός'.
“Αποκλείεται αυτό να είναι φυσιολογικό”, μου απαντά ο γιατρός, “Αυτές οι αρρώστιες δεν θεραπεύονται έτσι στα καλά του καθιμένου, κάτι τυχαίο θα συνέβη και θα έχουμε σε λίγο πάλι τα ίδια, δεν πρέπει να αναβάλλουμε την εγχείρηση”.
Εγώ επέμενα γιατί πίστευα ακράδαντα ότι ο Ταξιάρχης είχε κάνει το θαύμα Του, έτσι πήρα πάνω μου την ευθύνη και ανέβαλλα το χειρουργείο.
Οι μήνες περνούσαν ένας-ένας χωρίς κανένα πρόβλημα. Επέστρεψα στη δουλειά μου που την είχα εγκαταλείψει λόγω της παραπάνω καταστάσεως.
Ξαναγεννήθηκα!! Η ζωή μου άλλαξε, έγινε όπως πρώτα, ανθρώπινη, χαρούμενη, ευτυχισμένη. Και όλα αυτά τα χρωστώ στο θαυμαστό μου Άγιο, τον Προστάτη μου Ταξιάρχη.
Δ ε ν έ χ ω π ρ ό β λ η μ α! Τον ευχαριστώ μέσα από την καδιά μου και πάντα θα Τον υμνώ και θα Τον δοξάζω!
Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ, ΤΟΜΟΣ `Δ, σελ.63
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου