Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.....



ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.....

Λέγομαι Πάντας Τρύφων μενω στους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας, οδός.............. και είμαι 23 χρονών. Το επάγγελμα μου είναι υδραυλικός και ασχολούμαι και με τα κτήματα μου.
Από μικρός είχα ένα φοβερό πόνο στη μέση μου που όσο περνούσε ο καιρός γινότανε περισσότερο επώδυνος και ανυπόφορος. Πήγα σε πολλούς γιατρούς και στην Πάτρα και στην Αθήνα καθώς και σε μεγάλα Νοσοκομεία. Όλοι οι γιατροί μου έλεγαν ότι μόνο με εγχείρηση θα είχα κάποιο αποτέλεσμα. Εγώ όμως δεν ήθελα να κάνω εγχείρηση, γιατί άκουγα ότι πολλοί ήταν εκείνοι που έμειναν παράλυτοι από τέτοιου είδους επεμβάσεις.
Στα 21 μου χρόνια γνώρισα την κ.Βασιλική Κεφαλοπούλου, που είχε έρθει στους Γαργαλιάνους και μου είχε μιλήσει για τον Ταξιάρχη και την θαυματουργικότητα του. Εγώ τότε ήμουν πολύ αμαρτωλός, έκανα όλες της αμαρτίες της νιότης και το χειρότερο βλασφημούσα.
Μου είπε πως αν πιστέψω, και παρακαλέσω τον Αρχάγγελο, μετανοήσω και αλλάξω ζωή, ο Ταξιάρχης μπορεί να με κάνει καλά. Μου έδωσε το βιβλίο του Ταξιάρχη να το διαβάσω.
Κάποια μέρα, καθώς τακτοποιούσα τα πράγματα μου στο δωμάτιο, έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Ταξιάρχη, που μου είχε η δώσει η κ.Βασιλική. Η ματιά μου έπεσε στην έγχρωμη εικόνα που βρίσκεται στην αρχή, εντυπωσιάστηκα! Χωρίς να το καταλάβω ξεκίνησα το διάβασμα και μάλιστα όρθιος. Δεν μπορούσα να το σταματήσω, κάτι με τραβούσε και αργά το μεσημέρι το τελείωσα, χωρίς αναπνοή.
Αυτό ήταν!
Κάτι άλλαξε μέσα μου. Ένιωσα μια πρωτόγνωρη ευδιαθεσία, μια επιθυμία σφοδρη να προσευχηθώ. Γονάτισα εκεί που βρισκόμουν και άφησα την ψυχή μου να μιλήσει με το Θεό. Ύστερα από πολύ ώρα σηκώθηκα και ένιωθα ψυχικά θαυμάσια, υπέροχα. Θυμήθηκα τότε την κ.Βασιλική και αποφάσισα να την συναντήσω στην Αθήνα και να της ζητήσω να με βοηθήσει να γνωρίσω από κοντά τον Ταξιάρχη, να τον παρακαλέσω για την υγεία μου. Πριν όμως ξεκινήσω, πήγα στην εκκλησία και εξομολογήθηκα για πρωτη φορά.
Όταν έφτασα στην Αθήνα ξαφνικά μου ήρθε η ιδεα να πάω στο Νοσοκομείο ΚΑΤ. Εκεί οι γιατροί του τμήματος κ.Αρβανίτη μου βρήκαν κοντίτερο το αριστερό μου πόδι, ένα σπόνδυλο ατροφικό και τα νεύρα πίσω στη μέση μου να έχουν σμίξει. Το μόνο φάρμακο μου είπαν είναι το μαχαίρι, τίποτε άλλο, και αυτό με επιφύλαξη, γιατί η ζημιά είναι μεγάλη πίσω στη σπονδυλική σου στήλη.

“Θα το σκεφτώ” τους είπα και έφυγα.
Πήγα στο σπίτι της κ.Βασιλικής και εκεί της τα είπα όλα.
Πιστεύεις;, με ρώτησε. Δεν απάντησα. Είχα ακόμα τις κάποιες αμφιβολίες μου.
Αν δεν πιστέψεις με την ψυχή και την καρδιά, θαύμα δεν γίνεται. Το θαύμα είναι παιδί της πίστης.
- Βοήθησε με, βοήθησε με κ.Βασιλική. Είμαι ακόμα αδύναμος, τα έχω χαμένα!
Έλα ο θεός είναι μεγάλος θα δεις και ο Αρχάγγελος του θαυμαστός και έχει μεγάλη μεσιτεία προς τον κύριο, όλα θα πάνε καλά, αρκείνα πιστέψεις στην αγάπη Του.
Πιστευω, πιστεύω! Φώναξα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Ταξιάρχη μου συγχώρεσε με, βοήθησε με, προστάτεψε με.
Η κ.βασιλική κατέβασε από το εικονοστάσι της μια μεγάλη εικόνα του Ταξιάρχη και μου την έδωσε να προσκυνήσω. Γονάτισα, την πήρα στην αγκαλιά μου, την ασπάστηκα με πολύ πίστη κι ελπίδα. Από το εικονοστάσι πήρε η κ.Βασιλική ένα κουτάκι, που μέσα υπήρχαν δύο μπουκαλάκια. Στο ένα είχε λαδάκι και στο άλλο αγίασμα. Ανασήκωσα το πουκάμισο μου και εκείνη μου άλειψε τη μέση μου με το λαδάκι του Ταξιάρχη.
Αμέσως ένιωσα να ναρκώνεται το σημείο αυτό της μέσης μου και δεν αισθανόμουν απολύτως τίποτα! Κάθησα λίγες μέρες ακόμα στην Αθήνα και η κ.Βασιλική μου άλοιφε το σημείο αυτό της μέσης μου με το λαδάκι του Αγίου.
Η μέση μου δεν με πονούσε πια. Ξέρετε πάτερ πριν από το θαυμαστό αυτό γεγονός υπέφερα πάρα πολύ. Δεν μπορούσα να δουλέψω, να καθίσω σε κάθισμα, να κοιμηθώ ακόμα. Ο ύπνος μου ήταν σωστο μαρτύριο, ήμουν δυστυχισμένος.
Ήθελα τώρα να ρθω στον προστάτη μου Άγιο να τον προσκυνήσω και να τον ευχαριστήσω. Πρώτα όμως ήθελα να με δουν και πάλι οι γιατροί του ΚΑΤ και μάλιστα ο διευθυντής του τμήματος κ.Αρβανίτης. Μου είπε να βγάλω πάλι ακτινογραφίες και αφού τις είδε άρχισε να με εξετάζει πολύ ώρα και έπειτα μου είπε να κάνω εξετάσεις ούρων και αίματος. Ήτανε πεντακάθαρες. Δεν είναι ανάγκη να σας πω τι έγινε στο Νοσοκομείο. Οι γιατροί δεν πίστευαν στα μάτια τους και έγω έφυγα με περισσότερο χαλυβδωμένη την πίστη μου και ευτυχισμένος. Μια για την υγειά μου και μια γιατί βρήκα τον προστάτη Άγιο που θα με οδηγεί στον δρόμο του Θεού και θα με προστατεύει.
'Ετσι πάτερ μου, ήρθα εδώ να καθήσω 15 μέρες κοντά στον Προστάτη μου και να τον ευχαριστήσω. Και ξέρετε;
Μόλις αντίκρυσα την ανάγλυφη θαυμαστή εικόνα του και καθώς ετοιμαζόμουν να τον προσκυνήσω, μου χαμογέλασε με ένα ουράνιο χαμόγελο και με γέμισε τόση ευτυχία και κουράγιο, που θα θυμάμαι για πάντα αυτή τη σκηνή, για να παίρνω δύναμη και αντοχή στις δύσκολες και αναπάντεχες στιγμές της ζωής μου.
Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ, τόμος Ε`

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου