ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ.... ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΠΑΡΑΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ.............

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ.... ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΠΑΡΑΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ.............

Σεβαστέ μας πάτερ Ευστράτιε, σας φιλώ το χέρι

Παίρνουμε κάθε μήνα το αγαπημένο μας περιοδικό “Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ” και αυτό μας έδωσε την αφορμή να έρθουμε παλαιότερα στον Μανταμάδο και από κοντά να προσκυνήσουμε το Μεγαλόχαρο.
Διαβάζουμε συχνά τα θαύματα Του, που πραγματικά μας εντυπωσιάζουν, μας δίνουν κουράγιο και δυναμώνουν την πίστη μας.
Τώρα βρισκόμαστε στις πιο δύσκολες μέρες της ζωής μας και η μόνη ελπίδα έχει στραφεί και πάλι προς τον Μεγαλόχαρο Ταξιάρχη. Συγκεκριμένα έχω τον άνδρα μου βαρειά άρρωστο με φοβερή ασθένεια στο λαιμό. Επί πέντε χρόνια ταλαιπωρείται στα νοσοκομεία και έχει μείνει μόνον η σκιά του. Κανένας γιατρός δεν αποφάσιζε να τον εγχειρίσει γιατί η κατάσταση του θα οδηγούσε ασφαλώς στο μοιραίο τέλος και μόνον του κάνουν ακτινοβολίες.

Επειδή όμως η θεραπεία αυτή δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα και μάλλον χειροτέρευε την κατάσταση του, οι παρακλήσεις μας στον Ταξιάρχη έφεραν κοντά μας τον γιατρό κ. Αναξαγόρα Παπαιωάννου, του Ευαγγελισμού, που αποφάσισε να κάνει επέμβαση. Γιαυτό σας γράφω και σας θερμοπαρακαλώ να ψάλετε στον Ταξιάρχη μια παράκληση και να μας στείλετε μια εικόνα του Μεγαλόχαρου να την έχει κοντά του, προστάτη και βοηθό του στο Νοσοκομείο.
Σας ευχαριστώ και σας φιλώ το χέρι με σεβασμό.
ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΤΥΡΠΟΥ

Έτσι ακριβώς άρχιζε και τέλειωνε το γράμμα της Χρυσάνθης Τύρπου, στις 29 Φεβρουαρίου.
Γράψαμε στην πονεμένη γυναίκα και στείλαμε κατά την επιθυμία της μία εικονίτσα του Αρχαγγέλου.

Ήτανε οι τελευταίες μέρες του ζεστού Ιουλίου. Ένα πρωινό στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών και ενώ η καθημερινή λειτουργία τέλειωνε, τέσσερεις προσκυνητές έμπαιναν στην εκκλησία και σε λίγο, εμπρός στην ανάγλυφη εικόνα του Ταξιάρχη, εξελίσσοντο σκηνές συγκινητικές.
Ένας της παρέας των τεσσάρων προσκυνητών, μεσόκοπος, αγκάλιαζε την εικόνα του Αρχαγγέλου και μπροστά στα κατάπληκτα μάτια των εκκλησιαζομένων φώναζε μέσα στα αναφιλητά του:
“ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΟΥ, ΣΩΤΗΡΑ ΜΟΥ, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ”

Όταν τέλειωσε η Θ.Λειτουργία και βρισκόμαστε στο γραφείο του Ναού με άλλους προσκυνητάς, έρχεται μέσα δειλά ο προσκυνητής με τα τρία άλλα άτομα και με βουρκωμένα κατακόκκινα μάτια, φιλώντας το χέρι του ιερέα είπε:

- Πάτερ μου είμαι ο Ιωάννης Τύρπος, συνδρομητής του περιοδικού σας και από εδώ η σύζυγος μου Χρυσάνθη, που σας έγραψε για την περιπέτεια μου.

- Ακούστε πάτερ μου. Θυμάστε πιστεύω που σας έγραψε παλαιότερα η σύζυγος μου για την ασθένεια μου...

Ναι κάτι θυμάμαι Λοιπόν έλαβα το εικονισματάκι του Μεγαλόχαρου, πήρα κουράγιο και σε δύο ημέρες μπήκα στον Ευαγγελισμό για εγχείρηση. Ο Διευθυντής της χειρουργικής κλινικής κ.Αναξαγόρας Παπαϊωάννου, μας μίλησε για την σοβαρότητα της επέμβασης, εγώ όμως είχα τέτοιο κουράγιο και θάρρος που πραγματικά ξάφνιαζε και μένα τον ίδιο. Την παραμονή της εγχείρησης όλη τη νύχτα την πέρασα με προσευχή στον ταξιάρχη και με την εικονίτσα Του στα χέρια μου.

Έγινε η εγχείρηση και λέγοντας αυτά άνοιξε το υποκάμισο του και άφησε να φανεί μια μεγάλη τομή με πλαστική που άρχιζε από το λαιμό του, κάλυπτε όλο το δεξιό του πλευρό και κατέληγε στη δεξιά του οσφή, έγινε μας λεει πάλι η εγχείρηση και όταν συνήλθα δεν ένιωθα τίποτα. Ούτε καν μούδιασμα. Και παρά την μεγάλη επιμονή των γιατρών, δεν πήρα κανένα παυσίπονο, σε σημείο να απορούν οι νοσοκόμες και οι γιατροί.
Ο γιατρός κ.Παπαιωάννου, χαρούμενος μου λέει: “Η εγχείρηση πέτυχε και σε λίγες μέρες θα μπορώ να σου πω πιο υπεύθυνα”.

Το πρωί που ξύπνησα και ενώ από βραδύς έιχα κάτω από το προσκεφάλι μου το εικονισματάκι και δεν μετακινήθηκα καθόλου με τους ορούς που μου είχαν και τα πλαστικά σωληνάκια, το εικονισματάκι βρέθηκε κολλημένο πάνω στο τραύμα μου και δεν έβγαινε με κανένα τρόπο...!!
Από την ώρα αυτή πια περισσότερο βεβαιώθηκα για την σωτήρια επέμβαση του Ταξιάρχη και πως η θεραπεία μου ήταν έργο του προστάτη μας Ταξιάρχη.

Θα μπορούσες να σκεφτείς τη στιγμή αυτή Πάτερ μου, την χαρά και την συγκίνηση μου όταν σας πω ότι, επί πέντε χρόνια, γύρισα όλα τα νοσοκομεία και τερλευταία στο Αντικαρκινικό “Μεταξά” και όλοι με είχανε ξεγραμμένο. Το εικονοσματάκι έπεσε μόνο του στην πρωτη αλλαγή του γιατρού.

Όταν με το καλό ήλθε η μέρα να βγω από το Νοσοκομείο, θέλησα να δώσω στον καλό μου γιατρό ένα ευχαριστήριο δώρο. Και εκείνος με κοίταξε χαμογελαστός και μου είπε:

- Εγώ Γιάννη μου, έκανα το χρέος μου, τα υπόλοιπα τα οφείλεις στο Θεό.”

Τώρα μόλις μπόρεσα, Πάτερ μου, ήλθα να ευχαριστήσω τον Σωτήρα μου και να μείνω για λίγες μέρες κοντά του, να τον λειτουργήσω και πάλι τον Σεπτέμβριο θα είμαι για περισσότερες ημέρες κοντά του.
Όλοι μεσα στο γραφείο, όση ώρα μας ιστορούσε τα γεγονότα αυτά, που τα διέκοπτε πολλές φορές απο συγκίνηση, νοερά συμπάσχαμε και χαιρόμασταν μαζί του, δοξάζοντας τον Μεγαλόχαρο.

Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, “ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ”, τόμος Ά