Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.. ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.. ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗ ΓΥΝΑΙΚΑ


Πατέρες πήρα το θάρρος γιατί θέλω να σας πω κάτι πολύ θαυμαστό που συνέβη σε μένα μα και στην κ.Γκλάβα Άννα από τα Λουτρά.
Λέγομαι Στάσα Ζαραδούκα και μένω και γω στα Λουτρά. Έρχομαι κάθε χρόνο πολλές φορές μόνη μου αλλά και με την ενορία μου στον Ταξιάρχη. Τον ευλαβούμαι πάρα πολύ γιατί είναι “Ζωντανός”.
Πρόπερσι λοιπόν, υποβλήθηκα σε ολική αφαίρεση μαστού, στο Αλεξάνδρας, από τον γιατρό κ.Κεραμόπουλο Αντώνιο. Μετά από λίγο καιρό είχα ενοχλήσεις και πονούσα, δεν αισθανόμουν καθόλου καλά. Ο γιατρός μου είπε να κατέβω στην Αθήνα το γρηγορότερο δυνατόν, γιατί πιθανόν να έκανα δεύτερη εγχείρηση, οι εξετάσεις μου δεν ήταν καλές!
Μπορείτε να φανταστείτε Πατέρες μου, την ψυχολογική μου κατάσταση μετά το τηλεφώνημα αυτό από τον γιατρό μου;
Πήρα τους δρόμους χωρίς να ξέρω που πηγαίνω. Ένιωθα να πνίγομαι, μου έλειπε ο αέρας, το οξυγόνο. Ζητούσα διέξοδο, στήριγμα από κάπου να πιαστώ, να στηριχώ να ακουμπήσω, να του εμπιστευτώ τον μεγάλο μου καημό και πόνο. Το μυαλό μου θολό, πιο θολό κι απο την χειμωνιάτικη καταχνιά, μου έκανε πίοτερη σκοτεινή την αντάρα μέσα στην ψυχή μου.
Ξαφνικά η σκέψη μου πυροδοτούμενη από την αγωνία μου, τρύπησε όλη την θολούρα και ήρθε μπροστά στη θαυμαστή ανάγλυφη εικόνα του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο!
Αναθάρρησα και σα να ήμουν πραγματικά μέσα στο Ναό και μπρος στη θαυμαστή εικόνα Του, γονάτισα εκεί που βρισκόμουν!
- Ταξιάρχη μου, Ταξιάρχη μου, κάνε το θαύμα σου και σε μένα τη φτωχή, σχεδόν φώναξα.
Δάκρυα έβρεχαν τα φλογισμένα μάγουλα μου. Αυτά θαρρείς με συνέφεραν. Σε λίγο άρχισα να συνέρχομαι και να συναισθάνομαι το περιβάλλον. Σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω πρός το σπίτι μου. Όταν έφτασα εκεί έπεσα με το πρόσωπο μπροστά στο εικονοστάσι μου.
Το εικόνισμα του Ταξιάρχη δέσποζε ανάμεσα στις άλλες εικόνες των Αγίων. Άνοιξα την καρδιά και την ψυχή στον προστάτη μου Άγιο και όση δύναμη και κουράγιο είχαν απομείνει, τα συγκέντρωσα σε μια προσευχή-παράκληση.
Δεν ξέρω πόση ώρα κάθησα στη θέση αυτή ή αν με πήρε ο ύπνος. Γι`αυτό και δεν γνωρίζω αυτό που θα σας πω τώρα, αν ήταν όνειρο ή οπτασία. Συνέβη ως εξής:
“Ενώ προσευχόμουν μπάινει στο σπίτι, θαρρείς ο άντρας μου, τον λένε Μιχάλη. Ίσως και να μην ήταν ο άνδρας μου, να ήταν κάποιος που να του έμοιαζε, δεν ξέρω, μου χαμογέλασε και ζήτησε να τον ακολουθήσω. Σηκώθηκα και τον ακολούθησα.
Με ανεβάζει από μια λευκή σκάλα σε μία μεγάλη αίθουσα που έλαμπε. Όλα μέσα εκεί στολισμένα με χάρη και καθαρότητα. Στο κέντρο μια πολυθρόνα σα θρόνος, καθόταν μία γυναίκα, με ένα παιδάκι στην αγκαλιά της. Το παρουσιαστικό της σου προκαλούσε δέος και σεβασμό. Αυτός που με συνόδευε, (ο άνδρας μου) την πλησίασε με σεβασμό και την χαιρέτησε με υπόκλιση.
Καλεσε και μένα. Το ίδιο έκανα κι εγώ.
Εκείνη ακούμπησε το χέρι της πάνω στο στήθος μου, μας χαμογέλασε και ρόδισε όλος ο χώρος που γέμισε ροδοπέταλα σαν σε λιοχάραμα.
Με πήρε έπειτα ο άνδρας μου και με οδήγησε από την ίδια τη σκάλα μέσα στο σπίτι μου. Πριν με αποχαιρετήσει μου είπε:
“....ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ!
Όταν συνήλθα είχαν φύγει αγχος, θλίψη, στεναχώρια. Πόνο ή ενόχληση από τότε δεν αισθάνθηκα ξανά.
Σε λίγες μέρες πήγαμε στην Αθήνα, αφού πρώτα περάσαμε από το Μεγαλόχαρο, προσκυνήσαμε ζητώντας τη βοήθεια και την προστασία Του.
Ο γιατρός μου, μου έκανε πολλές και διάφορες εξετάσεις, στο τελος μας είπε ότι δεν έχω απολύτως τίποτα, είμαι υγιέστατη!!
Από τότε έρχομαι τακτικότατα στον προστάτη μου Άγιο, για να τον ευχαριστήσω και να παίρνω δύναμη
και κουράγιο απο αυτόν.
Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, από το βιβλίο “Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου