ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ...

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ...

Ονομάζομαι Μαίρη Ευσταθιάδου.
Πριν από πολλά χρόνια μετανάστευσα στη Αυστραλία. Κατάγομαι από τη Λέσβο,. Κράτησα όμως βαθιά στην καρδιά και στη θύμηση μου όλα τα όμορφα και τα ιερά και τα όσια της Φυλής μας και πάνω από όλα την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη μας και το σεβασμό προς τους προστάτες Αγίους μας. Εδώ στα ξένα, εκείνο που μας κρατά ενωμένους τους Έλληνες, είναι τα ιδανικά της πίστης και της Φυλής μας.

Πριν λίγο καιρό, ξαφνικά χωρίς καμιά άλλη προειδοποίηση, έπιασαν πόνοι φοβεροί το σύζυγο μου Δημήτρη. Μπήκε αμέσως στο νοσοκομείο. Η διάγνωση; Καρκίνος του στομάχου!! πολύ προχωρημένος! Οι γιατροί μας είπαν:
“....Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΣΤΟΜΑΧΟΥ. ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ, ΧΩΡΙΣ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ. ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ, ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ ΜΗΔΑΜΙΝΕΣ. ΑΠΛΩΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ!!.. Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ....”

Νόμισα ότι κατέβηκε ο ουρανός και με πλάκωσε. Δεν μπορούσα να σκεφτώ, να απαντήσω. Μια καταχνιά στη σκέψη μου, στην ψυχή μου. Και ξαφνικά μέσα στην καταχνιά, παραμερίζοντας το γκρίζο, φάνηκε αμυδρά η θαυμαστή εικόνα του Ταξιάρχη μας, του Ταξιάρχη Μανταμάδου, να με πλησιάζει, να καθαρίζει και να γίνεται φωτεινή όπως για πρώτη και τελευταία φορά την είχα δει στην προσκυνηματική μας επίσκεψη, στο Ναό Του, πριν φύγουμε για το ταξίδι του μισεμού. Τότε θυμάμαι έκθαμβη από το “άγριο” και επιβλητικό κάλλος Του, τον παρακάλεσα να μας φροντίζει στην ξενιτιά. Του εμπιστεύτηκα τη ζωή και προκοπή της οικογένειας μου.

Παρασυρόμενη, θαρρείς από το γεγονός αυτό, βγήκα τρέχοντας από το γραφείο του γιατρού και το κτίριο και μπήκα στο παρεκκλήσι του νοσοκομείου. Γονάτισα μπροστά στον Εσταυρωμένο και με δάκρυα τον παρακάλεσα για τον σύντροφο της ζωής μου. Έπειτα αναζήτησα την εικόνα του Αρχαγγέλου, αλλά δεν την βρήκα. Έπεσα τότε στα γόνατα, στο μέσο του Ναού, και μέσα στα βρεγμένα και κατακόκκινα από το κλάμα μάτια μου, έφερα πάλι, δανεισμένη από τη μνήμη μου, την ανάγλυφη και θαυμαστή εικόνα τουΤαξιάρχη.
Άνοιξα τότε την καρδιά μου και με λόγια και δάκρυα, άδειασα, μπροστά στην αγάπη Του όλο τον πόνο της πληγωμένης μου ψυχής. Δεν ξέρω πόση ώρα κάθησα στη στάση αυτή της προσευχής. Οι προσευχές προς τον Ταξιάρχη για την σωτήρεια μεσιτεία Του, χείμαρρος και η σκέψη μου έστεκε κολλημένη στη θαυμαστή εικόνα Του.

Ξαφνικά η εικόνα Του μετακινήθηκε, θαρρείς μεγάλωσε και μπροστά της φάνηκαν μία σειρά παπούτσια σιδερένια, όπως τα είχαμε δει τότε κατά την επίσκεψη μας στο Ναό. Θυμήθηκα! Ήταν τα τάματα των Ελλήνων χριστιανών της Μ.Ασίας, που τα έφερναν στον Ταξιάρχη από τα βάθη της Ανατολής, όταν Εκείνος ανταποκρινόταν στις προσευχές και τις παρακλήσεις τους.

“..Ταξιάρχη μου, Ταξιάρχη μου, βάλε τα σιδερένια σου παπούτσια και για εμάς. Τρέξε τρέξε. Έλα κοντά μας εδώ, στα μακρινά, τα ξένα, σ΄έχουμε ανάγκη μεγάλη, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ...”
Και ήρθε!!!
Άκουσε την αμαρτωλή φωνή της παράκλησης μου και ήρθε!! Ο σύζυγος μου, ο Δημήτρης, μέσα σε λίγες μέρες, αφού έγινε η εγχείρηση, σηκώθηκε και ήρθε στο σπίτι μας κατάγερος.

Οι γιατροί δεν μπορούσαν να πιστέψουν και έλεγαν με θαυμασμό:
“...ΜΟΝΟΝ ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ ΠΛΗΡΩΣ, ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΘΑΥΜΑ....”

Πρέπει όμως να σα πω οτι αμέσως μετά την εγχείρηση, εκείνος δεν σταμάτησε να παίρνει, καθημερινά τον Αγιασμό και εγώ να αλοίφω τα τραύματα του με το λαδάκι του Αρχαγγέλου, που μου είχαν φέρει γνωστοί και φίλοι όταν έμαθαν την ασθένεια του άντρα μου. Αυτά αποδείχτηκαν τα αποτελεσματικά και ουράνια φάρμακα για το σύζυγο μου.

Ζητώ συγνώμη για τον πολύτιμο χρόνο που σας έκλεψα από τις εργασίες σας και σας παρακαλώ να προσεύχεστε και για μας τους ξενιτεμένους, να μας δίνει δύναμη, κουράγιο, θάρρος και απαντοχή και να μας σκέπει κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες Του.

Με σεβασμό και εκτίμηση, Μαίρη Ευσταθιάδου

Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ, τόμος Ε`, σελ.141