ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.... ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΔΕΚΑΧΡΟΝΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.... ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΔΕΚΑΧΡΟΝΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ

Γράφει η κ.Μακροδημητρίου απο Θεσσαλονίκη....

Σάββατο 17-8-2000

Σεβαστέ πάτερ, ευλόγησον...
Είμαι μητέρα. ¨Εχω πολλά παιδιά. Ο Άγιος Ταξιάρχης, ο προστάτης μου και προστάτης όλης της οικογένειας μου, μου έσωσε το ένα. Το δεκάχρονο βλαστάρι μου. Την καρδούλα μου.

Το παιδί μου είχε χτυπήσει πολύ άσχημα στο κεφάλι του. Το πήγαμε αιμόφυρτο στο νοσοκομείο, αναίσθητο, μισοπεθαμένο.Το έβαλαν αμέσως στο χειρουργείο. Όταν μετά από πολύ ώρα το έβγαλαν δεν με άφησαν να το πλησιάσω, ούτε να μείνω κοντά του. Οι γιατροί μου είπαν ότι μετά από 10 μέρες θα ξέρουν πως θα πάει το παιδί! Δέκα μαχαιριές στην καρδιά μου ήταν τα λόγια τους.

Στο σπίτι μου ξημερώθηκα κάτω από το εικονοστάσι. Το κλάμα μου ήταν η προσευχή μου. Κλαίγοντας, νοερά βρισκόμουν κοντά στον Προστάτη μου Ταξιάρχη, του μιλούσα με τη σκέψη μου και του έλεγα:
“Σου το εμπιστεύομαι. Αφού εγώ δεν είμαι κοντά του, στάσου Εσύ. Φρόντισε το. Πρόσεξε το. Σου το εμπιστεύομαι. Γίνε η μάνα του. Γίνε η καρδιά μου”

Πριν καλά καλά ξημερώσει, ήμουν στο νοσοκομείο. Τρύπωσα μέσα αθόρυβα και προσπάθησα να μπω στο δωμάτιο του. Ήταν κλειδωμένο. Χτύπησα απαλά. Μου άνοιξε μία νοσοκόμα. Την παρακάλεσα με βουρκωμένα μάτια. Με άφησε. Χαμογελούσε. Το χαμόγελο της έκρυβε καλά μαντάτα, σκέφτηκα. Δεν γελάστηκα.
Πήγα στο κρεβατάκι του παιδιού μου και εκείνο με είχε πάρει χαμπάρι, ανασηκώθηκε και έπεσε στην αγκαλιά μου...:
“-.....ΜΑΜΑ – ΜΑΜΑ, ΟΛΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΗΤΑΝ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ! ΝΑΙ!
ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΕΚΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΕ ΑΣΠΙΔΑ ΚΑΙ ΚΟΝΤΑΡΙ. ΣΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΑΣΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΝΤΑΡΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ, ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕ ΚΑΙ ΕΨΑΛΛΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ.
ΕΓΩ ΜΑΜΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΚΑΙ ΣΚΕΠΑΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΕΝΤΟΝΙ.
ΥΣΤΕΡΑ ΟΜΩΣ ΞΕΘΑΡΡΕΨΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΧΑΙΔΕΨΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.
ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΜΑΜΑ, ΠΕΡΑΣΑΝ ΟΙ ΠΟΝΟΙ, ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΤΙΠΟΤΑ!
ΘΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ;;......”

-...Ναι παιδί μου θα σε πάρω, του είπα και το έσφιξα στην αγκαλιά μου, σα να ήθελα να το προστατέψω από τους γιατρούς.
-..Ε πολύ θάρρος πήρες, μου φώναξε η νοσοκόμα και έτρεξε κοντά μου να απαγκιστρώσει το παιδί από την αγκαλιά μου. Θα βρω το μπελά μου, αν μας δει κανείς που σ`άφησα να μπείς. Κάτσε τώρα έξω και όταν θα`ρθουν οι γιατροί θα σου πουν εκείνοι τι θα κάνεις.

Όταν ήρθαν οι γιατροί, δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ρωτούσαν τη νοσοκόμα, μα ούτε αυτή μπορούσε να τους διαφωτίσει. Τέλος παραδέχτηκαν πως μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να φέρει σε αυτή την κατάσταση το παιδί μου τόσο γρήγορα. Σε λίγες μέρες το παιδί μου ήταν στο σπίτι μου, και έγινε πανηγύρι σωστό.

Από τότε ο Αρχάγγελος δεν μας εγκαταλείπει. Στις δύσκολες στιγμές που τον καλούμε, είναι κοντά μας, Βοηθός και Προστάτης. Τον ευχαριστώ. Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
Ευχαριστώ και σας, που διαθέσατε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας.
Με σεβασμό ασπάζομαι το χέρι σας.

Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου, “ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ”,τόμος 'Δ, σελ.67