Με λενε Χριστινα Στρουσίδου και ειμαι απο το Πολύκαστρο Κιλκίς.
Το 2007 βρεθηκαμε στην Χίο λογω μεταθεσης του αντρα μου. Ένα χρόνο μετά το 2008 τον Μάιο πηγαμε πρώτη φορα στην Μυτιλήνη στον Ταξιαρχη στο Μανταμάδο και μας αρεσε τοσο πολυ που εκεινο το καλοκαιρι πηγαμε αλλες δύο φορες.
Μάιος του 2009 εμεινα εγκυος και τοτε αρχισαν τα προβληματα. Τον πρώτο μηνα κιολας επαθα την πρώτη αποκόλληση αμνυακού σάκου και τοτε φοβηθηκα τοσο πολυ, που πηρα αγκαλια την εικόνα του Ταξιάρχη και παρακαλεσα να με βοηθησει να γεννησω αυτο το παιδι και γω θα του χαρισω το δεύτερο όνομα του παιδιού. Μέσα στο πρώτο τριμηνο επαθα συνολικά τρεις αποκολλησεις και το αποκορύφωμα; Όταν πηγαμε στην αθηνα για την εξεταση πρώτου επιπεδου μας ειπαν οτι το παιδι δεν εχει στομαχι!! Δεν το βλεπανε!!!
Όταν γυρισαμε στην Χίο η μικροβιολογος που εκανα εξετασεις μας ειπε να μην το κρατησουμε το παιδι..... γιατι παιδι χωρις στομαχι δεν γινεται!! Όμως και εγω και ο αντρας μου προσευχομασταν καθε μερα στον Ταξιαρχη και ετσι λιγο αργοτερα σε μια εξεταση φανηκε το στομαχι του παιδιου.
Εκει λοιπόν που ειπαμε να χαρουμε, παμε παλι στην Αθηνα οταν ημουν 4,5 μηνων για να κανω την εξεταση β επιπεδου, οπου εκει μας ειπαν οτι ημουν ετοιμη να γεννησω. Γυρνάμε στην Χίο και ο γιατρος μας κος Φωτεινός, μας ειπε να μην ανησυχουμε.
Μετα απο επτά ημέρες με πιασανε δυνατοι πονοι και ο αντρας μου με πηγε στο Σκυλίτσειο νοσοκομειο οπου εκει ο γιατρος μας ειπε πως γενναω και το παιδι δεν ειναι βιωσιμο. Έμεινα στο νοσοκομειο σε ασχημη κατασταση και με πολλους πονους, αλλα δεν το εβαζα κατω γιατι ειχα διπλα μου την εικονα του Ταξιαρχη και ηξερα πως ολα θα πανε
καλα, παρολο που οι μαιες εκει μας ελεγαν και εμενα και του άντρα μου να το παρουμε αποφαση οτι το παιδι δεν θα ζησει, να μην κλαιμε και οτι θα κανουμε αλλα παιδια.
Οι μερες περνουσαν και γω δεν μπορουσα να μεινω αλλο εκει γιατι δεν ειχαν τα καταλληλα εργαλεια να με βοηθησουν. Ετσι μια μερα ενω δεν ημουν καλα, εκανα τις προσευχες μου και ειπα στον αντρα μου και στον γιατρο ψεματα οτι ειμαι καλα για να μπορεσω να φυγω και να σωσω το παιδι. Έτσι λοιπόν στις 30 Οκτωβρη υπογραψαμε και φυγαμε με το αεροπλανο για να παμε στην θεσσαλονικη στο Ιπποκράτειο στην μοναδα υψηλου κινδυνου.
Μολις φτασαμε, πηγαμε στο νοσοκομειο οπου και εκει μας ειπαν οτι το παιδι δεν ειναι βιωσιμο, και μονο ο Θεός ξερει αν θα ζησει.
Βγηκα απο το νοσοκομειο τρεις μερες πριν μπω στον 9ο μηνα. Μονο τοτε ο γιατρος που με παρακολουθουσε κ.Γιώργος Μαυροματίδης μου ειπε οτι αφου φτασαμε ως εδω ολα θα πανε καλα.
Μπηκα να γεννησω στις 3 φεβρουαριου του 2010 και ακομα και την ωρα της γεννας και ενω το παιδι εχανε παλμους και φοβηθηκε ο γιατρος,. εγω δεν εχασα την πιστη μου και ηξερα πως ο Ταξιαρχης θα με βοηθησει.
Χάρη στον Ταξιαρχη πηγαν ολα καλα και γεννηθηκε ενα υγιέστατο αγορι. Το λεμε και το πιστευουμε οτι το παιδι μας δεν θα ζουσε αν δεν μας βοηθουσε ο Ταξιαρχης, μεγαλη η χαρη Του.
Σε ευχαριστουμε Ταξιαρχη που μας χαρησες το παιδι μας, σε ευχαριστουμε απο τα βαθη της ψυχης μας που μας εχεις καλα και μας προστατευεις.
Οι μερες περνουσαν και γω δεν μπορουσα να μεινω αλλο εκει γιατι δεν ειχαν τα καταλληλα εργαλεια να με βοηθησουν. Ετσι μια μερα ενω δεν ημουν καλα, εκανα τις προσευχες μου και ειπα στον αντρα μου και στον γιατρο ψεματα οτι ειμαι καλα για να μπορεσω να φυγω και να σωσω το παιδι. Έτσι λοιπόν στις 30 Οκτωβρη υπογραψαμε και φυγαμε με το αεροπλανο για να παμε στην θεσσαλονικη στο Ιπποκράτειο στην μοναδα υψηλου κινδυνου.
Μολις φτασαμε, πηγαμε στο νοσοκομειο οπου και εκει μας ειπαν οτι το παιδι δεν ειναι βιωσιμο, και μονο ο Θεός ξερει αν θα ζησει.
Βγηκα απο το νοσοκομειο τρεις μερες πριν μπω στον 9ο μηνα. Μονο τοτε ο γιατρος που με παρακολουθουσε κ.Γιώργος Μαυροματίδης μου ειπε οτι αφου φτασαμε ως εδω ολα θα πανε καλα.
Μπηκα να γεννησω στις 3 φεβρουαριου του 2010 και ακομα και την ωρα της γεννας και ενω το παιδι εχανε παλμους και φοβηθηκε ο γιατρος,. εγω δεν εχασα την πιστη μου και ηξερα πως ο Ταξιαρχης θα με βοηθησει.
Χάρη στον Ταξιαρχη πηγαν ολα καλα και γεννηθηκε ενα υγιέστατο αγορι. Το λεμε και το πιστευουμε οτι το παιδι μας δεν θα ζουσε αν δεν μας βοηθουσε ο Ταξιαρχης, μεγαλη η χαρη Του.
Σε ευχαριστουμε Ταξιαρχη που μας χαρησες το παιδι μας, σε ευχαριστουμε απο τα βαθη της ψυχης μας που μας εχεις καλα και μας προστατευεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου