Ο ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΧΑΡΙΖΕΙ ΣΕ ΑΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ - ΠΟΥ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΑΙΔΙ - ΔΥΟ ΥΓΙΕΣΤΑΤΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ

Σεβαστε Πάτερ Στρατή, τούτο το γράμμα σίγουρα θα έπρεπε να το έιχα στείλει μερικά χρόνια πριν, όμως δεν το είχα σκεφτεί, μέχρι που πριν από λίγες ημέρες έπεσε στα χέρια μου το τελευταίο σας βιβλίο. Διαβάζοντας τις θαυμαστές ενέργειες των Αρχαγγέλων και ιδιαίτερα αυτές που αφορούν τη μητρότητα, θυμήθηκα τη δική μου περίπτωση.
Σε μια από αυτές τις ιστορίες, δεν μπορείτε να φανταστείτε τη συγκίνηση μου, όταν γυρίζοντας τη σελίδα αντίκρισα τις φωτογραφίες των δικών μου παιδιών, που τα φέραμε τότε στον Ταξιάρχη για πρώτη φορά και Του τα αφιερώσαμε μπροστά στην ανάγλυφη και θαυμαστή εικόνα Του.

Ήμουν κι εγώ πάτερ, μια γυναίκα που πολλά χρόνια λαχταρούσα να σφίξω στην αγκαλιά μου ένα δικό μου παιδι και να νιώσω τη γλυκιά του ζεστασιά στα στήθη μου.
Δεν ήθελα να πάω σε γιατρούς και να κάνω πειραματα. Όμως στο τέλος βλέποντας ότι δεν γίνετε τίποτα πήγα!
Έπειτα από μια σειρά εξετάσεων μας πληροφόρησαν ότι εχω μεγάλο πρόβλημα και δεν μπορώ να κάνω παιδί παρά μόνο με εξωσωματική.
Γνώριζα και ζήτησα να μάθω περισσότερα και πληροφορήθηκα πως όσες γυναίκες βάδισαν στο δρόμο αυτό της εξωσωματικής είχαν πολλές δυσκολίες.
Φάρμακα που πολλές φορές έχουν παρενέργειες, πολλές εξετάσεις, πολλές μεταβάσεις στην Αθήνα.

Χρόνια προσευχόμουν, ήλπιζα και περιμενα το θείο δώρο που δεν ερχόταν. Τελικά η επιθυμία να γίνω μητέρα με έφερε στο σημείο να αποφασίσω να κάνω εξωσωματική. Πέντε φορές δοκίμασα και άλλες τόσες απέτυχα. Αποκαρδιώθηκα! Είπα δεν θα συνεχίσω!

Μετά την τελευταία αποτυχία, σύννεφα θλίψης και της απογοήτευσης σκέπασαν τον ουρανό της ζωής μας. Η καρδιά μας βαριά, το γέλιο μας ψεύτικο, η χαρά μας ανύπαρκτη.
Ο άνδρας μου προσπαθούσε να μου δίνει κουράγιο. Κι εγω; Τα βράδια, που έλειπε στην αγορά, γονατιστή μπροστά στο εικονοστάσι προσευχόμουν ώρες και ζητούσα με δάκρυα από τον Θεό το θαύμα.

Σε αυτή την κατάσταση που βρισκόμουν , σαν άγγελος σταλμένος από τον θεό, μια φίλη μου, πρότεινα να ξαναδοκιμάσω με την βοήθεια του Ταξιάρχη. Στην αρχή δεν το συζητούσα καν. Η συνεχής όμως προσευχή άρχισε να μαλακώνει σιγά-σιγά την καρδιά μου και να λυγίζει η άρνηση μου.
Έρχομαι στον Ταξιάρχη γονατίζω μπροστά στην θαυμαστή εικόνα Του και ξεσπώ σε κλάμα παράκλησης. Εκείνο που θυμαμαι καλά ότι Του έλεγα συχνά ήταν:

- Ταξιάρχη μου μεσίτευσε στον Κύριο να με συγχωρέσει την αμαρτωλή και να δώσει και σε μένα λίγα ψίχουλα της αγάπης Του. Γνωρίζεις τον πόνο μου, δεν μπορώ.Ευλόγησε το ταξίδι αυτό να έχει αίσιο τέλος.
Θα σε ευγνωμονώ σ`όλη μου τη ζωή.

Δεν ξέρω πόση ώρα προσευχόμουν, αλλά μου έκανε πολύ καλό, ένιωσα ξάλαφρη! Η ελπίδα άρχισε σιγα-σιγά να φτερουγίζει στην καρδιά μου.
Έφυγα από τον Ταξιάρχη και πήγα στην Παναγια της Αγιασου.
Με αναπτερωμένες τις ελπίδες μου, έφυγα στην Αθήνα. Εκει επισκέφθηκα και την Αγια Ειρήνη Χρυσοβαλάντου.
Ήμουν πια σχεδόν δυνατή. Πριν μπω στο ιατρείο, νοερά υποσχέθηκα στον Ταξιάρχη πως όταν κάνω παιδί, θα το πήγαινα γονατιστή στην θαυμαστή εικόνα Του, αντίδωρο της αγάπης και της ευσπλαγχίας του.

Στο ιατρείο η νοσοκόμα μου έκανε την πρώτη χοριακή και μου είπε να περιμένω λίγο για την δεύτερη,
Στην πρώτη είχα 70 μονάδες και στην δεύτερη 1200!
Σκεφτείτε, Πάτερ τι ένιωσα, όταν η κοπέλα μου είπε
“Τι ήρθατε να κάνετε εδω; Εσεις είστε έγκυος”

Δεν το πιστευα! Αναλύθηκα σε δάκρυα! Δάκρυα χαράς! Δεν ήξερα τι έλεγα, τι έκανα, πως ένιωθα. Ήμουν τρελή, μεθυσμένη απο ευτυχία!

Περιττό να σας πω, πως σε όλη την διαρκεια της εγκυμοσύνης μου, αλλά και κατά τον τοκετό, η παρουσία της Παναγίας και του Ταξιάρχη ήταν ολοφάνερη. Κάθε δυσκολία που παρουσιαζόταν, δια μαγείας εξαφανιζόταν!

Δεν ήθελα να δω τι μωρό είχα στην κοιλιά μου. Δεν πήγα σε γιατρό.
Είπα: “Αυτό είναι δώρο Θεού, θα το μάθω όταν πρέπει, όταν μου το δώσει Εκείνος. Θα το προστατεύσουν οι δικοί μου γιατροί, η Παναγία και ο Ταξιάρχης”!
Και ανταμείφθηκα! Γέννησα φυσιολογικά δύο χαριτωμένα κοριτσάκια.

Σαράντισα λίγο μετά το Πάσχα. Των Μυροφόρων, ημέρα Πανήγυρις των Ταξιαρχών στο Μανταμάδο, εκπληρώσαμε με τον άνδρα μου το τάμα και φέραμε γονατιστοί τα αγγελούδια μας και τα εναποθέσαμε μπροστά στη θαυματουργό εικόνα Του!
Βαπτίσαμε τα κοριτσάκια μας και δώσαμε με ευγνωμοσύνη, στο ένα το όνομα του Ταξιάρχη και στο άλλο το όνομα της Παναγίας μας.

Αυτοί οι Άγιοι μας έκαναν γονείς και μακάρι και πολλά άλλα ζευγάρια να πιστέψουν ακράδαντα στην παντοδυναμία του Θεού και στην μεσιτεία των Αγίων Του και να νιώσουν τη μητρική και πατρική ευτυχία.

Με σεβασμό
Τσαγκαράκη Βασιλική

.......................................................................................
ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ – ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2015, Ενοριακού Ναού Παμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου Λέσβου

«Λέσβος, το νησί του Ταξιάρχη» Επ. 6ο «Φωτεινά Μονοπάτια» ΕΡΤ2

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ

Μητροπολίτης Μόρφου: «Μάνα φοβάσαι τον θάνατο;» «Αγαπώ τον Αρχάγγελο!»

Κήρυγμα Μητροπολίτη Μόρφου Νεοφύτου στον Πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής του εν Χώναις θαύματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον ιερό ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ  στο χωριό Πλατανιστάσα (05.09.2016).

ΘΑΥΜΑ ΤΕΚΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ

Θαυμαστές επεμβάσεις του Ταξιάρχη Μανταμάδου στη ζωή της αφηγήθηκε και η κ. Μιχαηλάρη από την Ελευσίνα. Ήταν άτεκνη, καθώς και η αδελφή της, κι επειδή ποθούσαν ν” αποκτήσουν παιδί, στράφηκαν με πίστη στο Θεό και στη μεσιτεία του αρχαγγέλου. Σε μια αγρυπνία που έκαναν προς τιμήν του Ταξιάρχη, τον παρακάλεσε με θέρμη η κ. Μιχαηλάρη για το πρόβλημα της. Τα ξημερώματα την πήρε λίγο ο ύπνος. Είδε ότι βρισκόταν στο ναό του αρχαγγέλου με την αδελφή της, όταν ξαφνικά παρουσιάστηκε ο Ταξιάρχης με όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Γονάτισε αμέσως και τον παρακάλεσε να τους χαρίσει από ένα παιδί. Κι εκείνος άπλωσε το χέρι του, σαν να ήθελε να τις καθησυχάσει, και είπε:
– Μην ανησυχείτε. Κι οι δυο σας θα κάνετε παιδιά. Να ευχαριστήσετε το Θεό γι” αυτό Του το δώρο.
Σε τέσσερα χρόνια η αδελφή της απέκτησε παιδί, η ίδια όμως όχι. Πέρασαν εννέα χρόνια, οπότε άρχισε ν” απελπίζεται. Στράφηκε τότε στην επιστήμη. Ταλαιπωρήθηκε, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Πληροφορήθηκε ότι στην Αγγλία υπήρχε ένας γιατρός που μπορούσε με εγχείρηση να οδηγήσει στην τεκνοποίηση, με πιθανότητες μία στις εκατό. Το αποφάσισε και ετοιμάστηκε για το ταξίδι. Ένιωθε όμως έλεγχο συνειδήσεως. Την τελευταία στιγμή δίστασε. Σκέφτηκε να καταφύγει στον Ταξιάρχη για να τη φωτίσει τι να κάνει. Πήγε στο ναό του, στο Μανταμάδο, και τον παρακάλεσε. Και το ίδιο βράδυ, ενώ προσευχόταν, τον είδε να βγαίνει ολοζώντανος απ” το εικόνισμα του, μ” ένα βλέμμα παραπονεμένο, σαν να της έλεγε: «Γιατί λιγοψύχησες; Γιατί έχασες την πίστη σου και την ελπίδα στο Θεό;

Δεν πείστηκες απ” το παράδειγμα της αδελφής σου;». «Έπεσε αμέσως μετανοημένη και ζήτησε με δάκρυα συγχώρηση. Τότε τον άκουσε να της λέει:
– Δεν θα πας έξω. Εκεί δεν πρόκειται να κάνεις παιδί. Εδώ θα το αποκτήσεις.
Σ” ένα μήνα ήταν έγκυος κι έφερε στον κόσμο ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, τη Βαρβάρα. Όταν η μικρή ήταν έξι χρονών, πήγανε στο ναό του αρχαγγέλου για να κάνουν μια ευχαριστήρια αγρυπνία. Η μητέρα άφησε το παιδί σ” ένα κελλί για να κοιμηθεί και πήγε στην εκκλησία. Όταν τελείωσε η λειτουργία και γύρισε στο κελλί, η μικρή της είπε:
– Εσύ, μαμά, ήσουν στην εκκλησία, αλλά ο Ταξιάρχης ήταν μαζί μου όλη τη νύχτα και μου κρατούσε συντροφιά.

Αργότερα, η ευλαβής γυναίκα δοκίμασε άλλη μια θαυμαστή εκδήλωση της προστασίας του αρχαγγέλου. Ανήμερα των Ταξιαρχών το 1989, την έπιασε δυνατός πόνος στη μήτρα. Σε λίγο καιρό η κατάσταση επιδεινώθηκε. Έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις και οι γιατροί συνέστησαν να γίνει εγχείρηση. Εκείνη, μόλις το άκουσε, αρνήθηκε, κι άρχισε να κλαίει σαν μικρό παιδί. Κατέφυγε πάλι στον Ταξιάρχη, και ζητούσε με επιμονή και πίστη το θαύμα του.
Με την προσευχή ηρέμησε, κι όταν το βράδυ έπεσε να κοιμηθεί, βλέπει στον ύπνο της την Παναγία, βασίλισσα στο θρόνο, και πλάι της τον Ταξιάρχη. Της χαμογελούσαν.
Το πρωί ξεκίνησε για να εισαχθεί στο νοσοκομείο. Έκανε πολλές εξετάσεις και περίμενε τ” αποτελέσματα. Κάποια στιγμή την κάλεσαν οι γιατροί και της είπαν:
– Δεν έχεις απολύτως τίποτα, κυρία μου. Μπορείς να πάς στο σπίτι σου…
Από τότε είναι εντελώς υγιής και δοξάζει τον Κύριο και τη χάρη του αρχαγγέλου Του.

Πηγή : http://users.sch.gr/aiasgr/Aggeloi/Arxaggeloi/Arxaggeloi_Mixahl_kai_Gabrihl_Thaumata.htm

Ενώ βρισκόμουν δεμένη μέσα στο χειρουργείο για όγκο στο στήθος και οι νοσοκόμες με ετοίμαζαν, είδα έναν άνδρα μέσα σε ασημένια πανοπλία που άστραφτε, με σπαθί στο χέρι…

Με το γράμμα αυτό, θέλω να σας πω για την προσωπική μου δοκιμασία που πέρασα τον χειμώνα και ξεπεράστηκε με την Χάρη Του Ταξιάρχη Μιχαήλ:

Είχα ένα πρόβλημα στο στήθος εδώ και πολύ καιρό. Είχε παρουσιαστεί ένα υγρό μπαλάκι που με πονούσε τρομερά αλλά δεν έλεγα σε κανέναν τίποτα. Κάποια στιγμή που δεν άντεχα άλλο τον πόνο πήγα στο γιατρό, ο οποίος μετά από εξετάσεις μου είπε, ότι κατά πάσα πιθανότητα ήταν καρκίνος. Με τούτο το δεδομένο, έπρεπε να γίνει επείγουσα εισαγωγή στο Νοσοκομείο και να αφαιρεθεί το συντομότερο όλο το στήθος.

Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Έκλαιγα και δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν είχα κάποιον να με στηρίξει και βίωνα τούτο το πρόβλημα υγείας μου εντελώς μόνη. Τότε η βαφτιστήρα μου, μου υπέδειξε τον Πανορμίτη και με προέτρεψε να προσευχηθώ σε Εκείνος για να με βοηθήσει. Πραγματικά από την ίδια ώρα άρχισα να τον παρακαλώ και να εκλιπαρώ για βοήθεια.

Τελικά μπήκα στο Νοσοκομείο στις 4 Ιανουαρίου του 2008, με πολύ άγχος, στενοχώρια και φόβο, για την εξέλιξη της κατάστασης. Απ” την στιγμή που με πήραν από το δωμάτιο για το χειρουργείο, άρχισα να επικαλούμαι τον Αρχάγγελο και να ζητώ απ” τα βάθη της καρδιάς μου την βοήθειά Του. Υποσχέθηκα ότι θα πήγαινα στο Μοναστήρι Του στην Σύμη, για να προσκυνήσω και την Θαυματουργή Εικόνα Του.

Ενώ βρισκόμουν δεμένη μέσα στο χειρουργείο και οι νοσοκόμες με ετοίμαζαν, είδα έναν άνδρα μέσα σε ασημένια πανοπλία που άστραφτε με σπαθί στο χέρι, που με κοιτούσε και ερχόταν προς το μέρος μου. Μου έκαναν εντύπωση οι αστραφτερές μπότες του. Αμέσως σκέφτηκα: Ταξιάρχη μου είσαι κοντά μου, μη μ’αφήσεις.

Όταν ξύπνησα, βρισκόμουν στο δωμάτιό μου και γύρω μου υπήρχαν οι δικοί μου άνθρωποι. Εγώ επειδή ήμουν χάλια δεν ήθελα κανένα. Το βράδυ κατάφερα να σηκωθώ για την τουαλέτα και εκεί βρήκα το κουράγιο να κοιτάξω το στήθος μου, Με απερίγραπτη χαρά διαπίστωσα ότι τελικά ο γιατρός δεν έκανε ολική μαστεκτομή, αλλά μόνο αφαίρεση του όγκου!

Αυτό για μένα ήταν ένα μεγάλο θαύμα του Ταξιάρχη, που πλέον είναι ο προστάτης Άγιός μου και Τον ευχαριστώ πολύ. Λίγο καιρό μετά με αξίωσε και επισκέφθηκα την Μονή Του, τον προσκύνησα και τον ευχαρίστησα για την μεγάλη ευεργεσία του. Στην Σύμη θα πηγαίνω όσο ζω, για να τον προσκυνώ πάντοτε και να τον δοξάζω για το καλό που μου έκανε.

Πηγή: ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ

Στο μέσον, λοιπόν, τριών παρακλήσεων της 3ης, 5ης, και 7ης Νοεμβρίου 1988...ΔΑΚΡΥΣΕ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ

.......Στο μέσον, λοιπόν, τριών παρακλήσεων της 3ης, 5ης, και 7ης Νοεμβρίου 1988 και καθώς οι ιερείς και οι χριστιανοί είχαν καταλάβει, τον έμπροσθεν της θαυματουργού αναγλύφου εικόνος χώρο, έκπληκτοι έβλεπαν να ξεχύνονται, από τα δυο μάτια του Αρχαγγέλου δάκρυα!!! 

Δάκρυα άφθονα που κυλούσαν και έβρεχαν τα δυο Του μάγουλα και χανόταν μέσα στον ασημένιο Του θώρακα.
Η ψαλμωδία τότε σταματησε. Πάγωσε η φωνή όλων και μόνο των ιερέων η φωνή, τρεμουλιαστή κι αυτή, μόλις ακουγόταν, συνέχιζε:"Διάσωσον από κινδύνους τους δούλους σου, Ταξιάρχα, ότι πάντες προς τον Θεόν μεσίτην θερμότατον, κεκτήμεθα, Αρχάγγελε του Κυρίου".
Το πρόσωπό Του πήρε μια πονεμένη, θλιμμένη έκφραση. Ήταν θαρρείς ζωντανό, εκφραστικό, έτοιμο να σου μιλήσει. Και η ματιά Του; Ω Θεέ μου...η ματιά Του! Πύρινη και αυστηρή, όμως και εναγώνια στοργική. Την ένοιωθες να σε κατακλύζει, να πλημμυρίζει το είναι σου, να ταράζει, να ξυπνά τη συνείδηση σου και να βροντοφωνεί στα αυτιά της ψυχής σου, το ουράνιο μήνυμά Του:
"Πού πάτε χριστιανοί μου; Πού βαδίζετε;Γιατί φύγατε τόσο πολύ μακριά από το Θεό; Γιατί οργίζετε καθημερινά το Άγιο Πνεύμα Του, με τη στάση σας, τις πράξεις σας, τη συμπεριφορά σας; Πού είναι η πίστη σας, η ευλάβειά σας, τα έργα της αρετής, της αγάπης ; Γιατί αρνείστε το θέλημα του Θεού και πράττετε το θέλημα του Διαβόλου; Γιατί έγινε τόσο σκληρή η καρδιά σας; Ελάτε λοιπόν στον εαυτό σας, συνέλθετε! Ενώστε όσο ακόμα είναι καιρός τα δάκρυα της μετανοίας σας, με τα δικά μου δάκρυα να γλυκάνουμε την δίκαιη οργή του Θεού"....

(Από το βιβλίο "ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ", Τόμος Β', του Πρωτοπρεσβυτέρου Ευστράτιου Δήσσου)